این سوپراسپرت در زمان خودش توانایی دستیابی به حداکثر سرعت ۳۵۰ کیلومتر در ساعت را داشت
| نام | پژو اُکسیا (Oxia) |
| معرفی | نمایشگاه پاریس ۱۹۸۸ |
| ترکیب | موتور وسط |
| پیشرانه | ۲.۸ لیتری V6 بای‌توربو |
| قدرت | ۶۷۰ اسب بخار |
| گشتاور | ۷۲۰ نیوتن متر |
| گیربکس | ۶ سرعته دستی |
| محور محرک | چهارچرخ |
| وزن | ۱۳۶۰ کیلوگرم |
اگر با خواندن مشخصات فنی این خودرو هنوز هم معتقدید که این کانسپت ارزش یادآوری را ندارد ادامهٔ این مطلب را بخوانید. پژو اکسیا کانسپت نام خود را از منطقه‌ای در مریخ گرفته است و واقعاً خودروی شگفت‌انگیزی در بحث مهندسی بود. این خودرو از بدنهٔ بسیار سبک‌وزنی برخوردار بود که با ترکیبی از فیبر کربن و کولار ساخته شده و بر روی یک شاسی لانه‌زنبوری آلومینیومی نصب شده بود. شاسی این خودرو تنها ۸۲ کیلوگرم وزن داشت و مهندسان پژو برای هر دو محور جلو و عقب آن از دیفرانسیل لغزش محدود استفاده کرده بودند.
این کانسپت فوق‌العاده، اساساٌ یک ماشین مسابقه برای راندن در جاده‌های عادی بود که عملکرد خارق‌العاده‌ای برای اواخر دههٔ ۸۰ میلادی داشت. البته پژو در اعلام مشخصات اکسیا محافظه‌کارانه عمل کرده و حداکثر سرعت آن‌را ۳۰۰ کیلومتر در ساعت عنوان نمود اما درواقع حداکثر سرعت این خودرو ۳۵۰ کیلومتر در ساعت بود که رانندهٔ آزمایشی میشلن «Jean Philippe Vittecocq» در مسیر آزمون توانست بدان دست پیدا کند. شتاب صفرتاصد کانسپت اکسیا نیز کمتر از ۵ ثانیه بود که حتی برای امروز هم عدد قابل‌توجهی است و نشان می‌دهد این خودرو چقدر جلوتر از زمان خود بوده است.
اما مشخصات قابل‌توجه پژو اکسیا به همین‌جا ختم نمی‌شود. این کانسپت دارای طراحی متعلق به آینده و یک فضای داخلی بسیار مدرن برای آن دوران بود. در کابین خودرو امکان ارائهٔ تهویهٔ مداوم حتی در صورت خاموش بودن پیشرانه وجود داشت که این امر به لطف انرژی ذخیره‌شده در ۱۸ سلول خورشیدی نصب شده در قسمت پایینی شیشهٔ جلو فراهم شده بود. صندلی‌های قابل تنظیم برقی و سیستم پخش CD هم از دیگر تجهیزات قابل‌توجه اکسیا بود که در کمتری خودرویی در آن سال‌ها یافت می‌شد.
قلب تپندهٔ کانسپت اکسیا نیز در نوع خود بسیار جالب‌توجه بود. یک پیشرانهٔ کم‌حجم ۲.۸ لیتری V6 که به‌طور مشترک توسط پژو، رنو و ولوو توسعه داده‌شده بود و در محصولات این سه خودروساز مورداستفاده قرار می‌گرفت؛ اما پژو این موتور را به دو توربوشارژر مجهز کرده بود که در دههٔ ۸۰ میلادی کاری غیرمعمول محسوب می‌شد. بدین ترتیب این موتور ۲.۸ لیتری، قدرت و گشتاور خارق‌العادهٔ ۶۷۰ اسب بخار و ۷۲۰ نیوتن متر تولید می‌کرد. این موتور در میانهٔ خودرو نصب شده بود و نیروی خود را از طریق یک گیربکس ۶ سرعتهٔ دستی و دیفرانسیل‌های لغزش محدود به هر چهارچرخ انتقال می‌داد درحالی‌که هر چهارچرخ آن نیز قابلیت فرمان پذیری داشتند.
این مشخصات و ویژگی‌ها برای دههٔ ۸۰ در یک کلام خارق‌العاده‌اند که آن‌را به قدرتمندترین خودروی تاریخ پژو تبدیل می‌کند و حتی امروزه هم می‌توان آن‌را یکی از سریع‌ترین خودروهای دههٔ اخیر دانست. پژو اکسیا با توجه به قدرت و گشتاورش عملکرد بهتری نسبت به سوپراسپرت‌هایی مانند فراری انزو، لامبورگینی مورسیه‌لاگو، مرسدس بنز SLR مک‌لارن و پورشه کاررا GT دارد. نکتهٔ جالبی که در کانسپت اکسیا به چشم می‌خورد چراغ‌های عقب و جلوی آن است که شباهت بسیار زیادی به چراغ‌های ۴۰۵ خودمان دارد!
