چرا باید آن‌را به یاد داشته باشیم؟
دلایل زیادی وجود دارند مبنی بر اینکه چرا مرسدس بنز اتو ۲۰۰۰ ارزش سپری کردن وقت جهت بررسی را دارد. از سه قوای محرکهٔ نوآورانهٔ آن گرفته تا ضریب آئرودینامیک پایین.
چند ماه پس از معرفی کانسپت کوچک NAFA، مرسدس بنز از کانسپت فوق‌العادهٔ اتو ۲۰۰۰ در نمایشگاه فرانکفورت سال ۱۹۸۱ پرده‌برداری کرد که با عنوان «مرسدس بنزی برای هزارهٔ جدید» توصیف شده بود. این کانسپت انقلابی که در جهت کاهش مصرف سوخت و افزایش بهره‌وری در پی بحران سوخت دههٔ ۷۰ توسعه داده شده بود، بخشی از پروژهٔ Auto 2000 بود که توسط وزارت فدرال تحقیقات و فناوری آلمان در پایان این دهه معرفی شده بود. ایدهٔ اصلی این خودرو، ساخت ماشینی کم‌مصرف بود که با حداکثر وزن ۲۱۵۰ کیلوگرم نهایتاً تا ۱۱ لیتر سوخت در هر صد کیلومتر مصرف کند. روشن است که دستیابی به این هدف بلندپروازانه در مصرف سوخت خصوصاً برای چنین خودروی عظیم‌الجثه‌ای بسیار سخت بود.
سایر موارد موردنیاز در این خودرو، وجود ظرفیت حمل باری بیش از ۴۰۰ کیلوگرم و کابینی جادار برای حمل چهار نفر بود. اتو ۲۰۰۰ یک خودروی کام‌بک (Kammback به خودروهایی گفته می‌شود که سقف آن‌ها با شیبی نه‌چندان تند به قسمت عقبی ختم می‌شود و درِ صندوق نیز مانند خودروهای هاچ‌بک به همراه شیشهٔ عقب باز می‌شود) کاملاً بزرگ بود که مرسدس بنز برای رسیدن به مصرف سوخت پایین در آن به آئرودینامیک بسیار توجه کرده بود به‌گونه‌ای که با طراحی صاف و آئرودینامیک، ضریب درگ آن تنها ۰.۲۸ بود.
اما برای رسیدن به آن هدف در مصرف سوخت، کانسپت اتو ۲۰۰۰ به چیزی بیش از یک بدنهٔ صاف و صیقلی نیاز داشت. به همین دلیل مرسدس بنز سه پیشرانهٔ کم‌مصرف مختلف را برای آن پیشنهاد کرده بود. اولین موتور یک واحد ۳.۸ لیتری V8 بنزینی مجهز به فناوری غیرفعال‌سازی سیلندرها بود که در آن زمان کاملاً تازگی داشت. بدین ترتیب هر زمان که به قدرت کامل موتور نیازی نبود، به جهت صرفه‌جویی در مصرف سوخت گران‌بها، نیمی از سیلندرها به‌طور موقت غیرفعال می‌شدند.
پیشنهاد بعدی یک موتور ۳.۳ لیتری شش سیلندر دیزل با دو توربوشارژر بود. اتو ۲۰۰۰ با این موتور در هنگام حرکت با سرعت ۱۲۰ کیلومتر در ساعت و بر اساس روش‌های تست مرسدس بنز تنها ۷.۵ لیتر سوخت در هر صد کیلومتر مصرف می‌کرد؛ اما راه‌حل سوم و پایانی برای کاهش مصرف سوخت، انقلابی‌ترین آن‌ها بود. این راه‌حل شامل استفاده از یک موتور توربین گازی می‌شد که وزن کم و ابعاد جمع‌وجوری داشت درحالی‌که گشتاور مناسبی تولید می‌کرد. نیروی هر سهٔ این موتورها نیز توسط یک گیربکس چهار سرعتهٔ اتوماتیک انتقال پیدا می‌کرد.
اما علاوه بر کاهش مصرف سوخت، کانسپت اتو ۲۰۰۰ برای اهداف آزمایشی مختلف دیگر مرسدس بنز هم مورداستفاده قرار گرفت مانند آزمایش صندلی‌های جلوی جدید با کمربندهای ایمنی درون آن‌ها یا سیستم نصب صندلی کودک در صندلی‌های عقب و یا سپرهایی متناسب برای زمان تصادف با عابران پیاده. بدین ترتیب کانسپت مرسدس بنز اتو ۲۰۰۰ در بسیاری از جهات جلوتر از زمان خود بود و هرچند هرگز به خط تولید راه پیدا نکرد اما برخی از دانش‌های به دست آمده در طول توسعهٔ آن در مدل‌های تولیدی سال‌های بعد مورداستفاده قرار گرفت.
منبع: Motor1
