مغز به‌طور شگفت‌انگیزی هشدارهای خود را می‌دهد. از صداهای بلند گرفته تا بوهای خطرناک یا در مقابله با مهاجمان، باعث می‌شوند تا ضربان‌هایی الکتریکی در سلول‌های عصبی احساسی‌مان حرکت و قسمت ترسیدن مغز ما را فعال کنند؛ حتی در برخی مواقع ممکن است باعث فرار هم شوند.
محققان چگونگی عملکرد مغز را درباره‌ی عکس‌العمل به احساس‌های مختلف پیدا کرده‌اند
مغز حتی می‌تواند متوجه شود اگر هشدار خطری که دریافت کرده بود، غلط از آب درآمده یا تمام شده است. اما برخی از مواقع این سیستم کارش را به‌درستی انجام نمی‌دهد و حس ترس و خطر باقی می‌ماند. در نتیجه افراد دچار PTSD یا «اختلال استرسی پس از ضایعه روانی» می‌شوند.
تحقیقات جدیدی توانسته است قسمت مسوول مغز درباره‌ی از بین بردن خاطرات بد را پیدا کند؛ طوری که امکان دارد به درمان کامل PTSD یا دیگر اضطراب نزدیک شده باشیم.
مثل بیشتر احساس‌ها، ترس نیز از نظر عصبی ساختاری پیچیده دارد. تحقیقاتی که قبلا درباره‌ی ترس انجام شده‌اند، دو بخش مغز را مختص عکس‌العمل‌های نسبت به ترس عنوان کرده‌اند. «آمیگدال» (Amygdala) دو قسمت از مغز هستند که در پایین گیج‌گاه قرار دارند و زمانی که می‌ترسیم فعال می‌شوند. اگر خطری رفع شود، قسمتی از مغز به نام «قشر جلو مغزی» یا Prefrontal cortex که در پشت پیشانی است وارد کار می‌شود و ترس فروکش می‌کند.
سازمان ملی سلامت امریکا در تحقیقات جدیدی که انجام داده، اتصال هر دو بخش را برای از بین رفتن ترس لازم دانسته است. طوری که خاطرات بد هم بدون همکاری این دو بخش از بین نمی‌روند. محققان در آزمایش‌هایی که انجام داده‌اند، ابتدا موش‌هایی را با صدایی که آن‌ها را می‌ترساند آزمایش و مشاهده کردند که پس از چند بار تکرار، ترس آن‌ها از بین می‌رود. سپس توسط نور، اتصاف بخش آمیگدال و قشر جلو مغزی را قطع کردند و بدن موش‌ها نتوانستند از ترس جلوگیری کنند.
محققان معتقدند که اختلال PTSD به دلیل ضعف ارتباط بین آمیگدال و قشر جلو مغزی است و خود این بخش‌ها مشکلی ندارند.
«اندرو هولمز» (Andrew Holmes) که محقق اصلی این پروژه است، به سادگی درباره‌ی کشف‌شان می‌گوید: “اگر اینترنت‌تان به‌خاطر کابل خانه‌تان کند است، به‌جای اینکه بروید و فرستنده‌ی اصلی را قوی‌تر کنید، بهتر است همان کابل را درست کنید.”
منبع: Scientific American
