چگونه فناوری شاسی بلند فراری پوروسانگ، تعلیق فعال را بازتعریف می‌کند؟

از بین تمام چیزهایی که شخصیت یک خودرو را می‌سازد، سواری و هندلینگ درست در بالای فهرست قرار دارند. بخش مهمی از احساس، آرامش، هیجان و بازخورد مقاصد راننده به این دو چیز بستگی دارد. در حالی که پیشرانه‌ها به شدت در حال تغییر هستند، اصول اولیه کنترل سیستم تعلیق تقریباً ثابت مانده است.

نوعی فنر خودرو را از زمین بالا نگه می‌دارد و بر دست‌اندازها و فرورفتگی‌های جاده بالا و پایین می‌رود و دمپرها نیز هیجان آن‌ها را آرام می‌کنند. با این حال، تغییرات زیادی در این زمینه وجود دارد و یکی از جدیدترین آن‌ها، سیستم سوپاپ اسپولی واقعاً فعال (TASV) مالتی‌ماتیک (Multimatic) است که توسط شاسی بلند فراری پوروسانگ (Purosangue) مورد استفاده قرار می‌گیرد.

به طور کلی، دو نوع تعلیق وجود دارد: غیرفعال و تطبیقی. سیستم غیرفعال شامل نمونه‌های آشنای فنر لول ساخته شده از فولاد فنر، میله‌های پیچشی و فنرهای برگی تخت فولادی هستند. این روزها، دمپرهای غیرفعال معمولاً از پیستونی در یک لوله تشکیل شده‌اند که گاز، روغن یا هر دو را برای مقاومت در برابر حرکت جابجا می‌کند. دمپرهای غیرفعال می‌‌توانند در طراحی و ظاهر خود شیک باشند اما در نهایت هوشمند نیستند. دمپرهای تطبیقی ​​برعکس آن هستند و در هنگام حرکت تحت کنترل الکترونیکی، مقاومت و پاسخ را تغییر می‌دهند.

برخی این کار را از طریق دریچه‌های داخلی کنترل‌شونده الکترونیکی انجام می‌دهند؛ در حالی که سیستم منحصربه‌فرد Magneride (محصول دلفی) این کار را با سیال مغناطیسی انجام می‌دهد که در پاسخ به عملگر الکترومغناطیسی قرار گرفته در دمپر و مرتبط با «مغز متفکر» شاسی، سفت‌تر می‌شود. به گزارش اتوکار، سیستم تعلیق تطبیقی ​​یا فعال شامل فنرهای بادی از نوع استفاده شده توسط برندهای مطرح مانند آئودی، بی‌ام‌و، لندرور و مرسدس بنز است.

همه‌ی این سیستم‌ها در ارتباط با فنرهای فولادی معمولی یا فنرهای بادی نیوماتیک کار می‌کنند. هیچ کدام از این‌ سیستم‌ها واقعاً فعال نیستند به این معنا که فنرها به طور کامل با محرک‌های هیدرولیکی به سبک فرمول ۱ دهه ۱۹۸۰ جایگزین شده‌اند. در آن زمان، مهندسان با داشتن قدرت محاسباتی کافی برای پردازش حجم عظیمی از داده‌های مربوط مشکل داشتند، اما از آن زمان همه چیز بسیار تغییر کرده است.

با وجود دسترسی به وسایل الکترونیکی مدرن و فوق سریع، سیستم TASV هنوز در ارتباط با فنرها کار می‌کند، اما به ادعای مالتی‌ماتیک، نقش دمپرها را بازتعریف می‌کند. به عبارت دیگر، سیستم تعلیق را به سیستمی فعال تبدیل می‌کند که قادر به اعمال نیروی کافی برای حرکت کل بدنه خودرو است. زمانی که خودرو مثلاً به دست‌اندازی در جاده در حال نزدیک شدن باشد، یا سیستم تشخیص دهد که راننده می‌خواهد فرمان را بچرخاند یا ترمزها را درگیر کند، سیستم تعلیق TASV وارد عمل می‌شود.

در حقیقت این سوپاپ‌های اسپولی در سیستم TASV هستند که چنین ترفندهای جادویی را انجام می‌دهند؛ آن‌ها فشرده‌سازی و برگشت را با سرعت بسیار زیادی تنظیم می‌کنند. دمپرهای هیدرولیک از نوع سوپاپ اسپولی همچنین می‌توانند با فنرها کار کنند و نیرویی را برای جلوگیری از چرخش بدنه اعمال کنند و بنابراین میله‌های ضد غلتش فیزیکی را در سیستم تعلیق حذف می‌کنند. مالتی‌ماتیک ادعا می‌کند که این سیستم حرکات چرخ‌ها را در فرکانس‌های بالاتر و با قدرت بیشتری نسبت به سایر سیستم‌های تطبیقی ​​یا نیمه فعال کنترل می‌کند.

دمپرها حاوی ماژول‌های کنترلی هستند که به کنترل‌کننده دینامیک خودرو مرتبط هستند و سیستم را به اندازه کافی هوشمند می‌سازند تا در هنگام شتاب‌گیری و ترمزگیری، تنظیمات تعلیق را تغییر دهد. بنابراین عملکرد این سیستم روی کم‌فرمانی و بیش‌فرمانی خودرو در جاده‌های مختلف نیز تأثیر می‌گذارد.