عکاسی پرتره می‌تواند تاثیرگذارترین تصاویر را به ثبت برساند. یک پرتره‌ی خوب می‌تواند تا ده‌ها سال ماندگار باشد، تمام عمر یک فرد را به تصویر بکشد و یا تنها با یک لحظه‌ی خاص از زندگی یک فرد چشم‌ها را به تسخیر خود درآورد. تفاوت بین یک عکس ساده از صورت و یک پرتره‌ی خوب جزئی اما بسیار تاثیرگذار است.
مطلبی که پیش رو دارید نوشته‌ای است از هری گینس -عکاس و نویسنده- در زمینه‌ی عکاسی پرتره که ترجمه‌ی آن را مطالعه خواهید کرد. اگر به عکاسی و به خصوص عکاسی پرتره علاقمند هستید این مقاله را از دست ندهید.
چه چیزهایی یک عکس پرتره‌ی خوب را می‌سازند؟
پرتره‌ها تنها درباره‌ی یک چیز هستند: فردی که رو به روی لنز قرار دارد. مهم نیست که یک کلوز آپ از چهره باشد یا یک تصویر محیطی، در عکاسی پرتره تنها سوژه اهمیت دارد. با توجه به این موضوع، چه چیزی یک عکس پرتره‌ی خوب را ایجاد می‌کند؟
بیش از هرچیز، یک پرتره‌ی خوب توجه را به سمت سوژه جلب می‌کند. این موضوع عموما با ترکیب میدان دید کم عمق، ترکیب بندی، رنگ و نور اتفاق می‌افتد. وقتی همه‌ی موارد یاد شده به خوبی رعایت شوند؛ وقتی بیننده نگاهش به عکس بیافتد، چشمش بی درنگ به سوژه جلب خواهد شد.
نکته‌ی بعدی در رابطه با یک پرتره‌ی خوب، مفهوم و معناییست که تصویر به بیننده القا می‌کند. این تصاویر باید بخشی از زندگی یا همه‌ی عمر سوژه را به بیننده منتقل کنند. یک پرتره زمانی خوب است که با نگاه کردن به آن چیزی از سوژه دست گیرتان شود. بهترین هنرمندان عکاسی پرتره تلاش می‌کنند تصاویری را به ثبت برسانند که بیننده با یک نگاه کوتاه مفاهیم بسیاری از سوژه را درک کند.
به جز این دو مورد، موارد بسیار زیاد دیگری نیز وجود دارند که البته کمتر می‌توان چگونگی استفاده از آن‌ها را توضیح داد. اولین اصل در عکاسی این است که خلاق و نوآور باشید.
بعد فنی
برای عکاسی پرتره نیازی به لنز‌های خاص برای عکاسی ندارید اما لنز‌هایی مختص این کار وجود دارند که تصاویر هموارتری از چهره‌ی افراد به ثبت می‌رسانند. این لنز‌ها دارای حداقل دیافراگم f/2.0 و دارای فاصله‌ی کانونی بین ۵۰ الی ۱۰ میلی متر هستند.
دیافراگم عریض باعث می‌شود که میدان دیدی کم عمق داشته باشید تا بتوانید به سادگی توجه را روی سوژه جلب کنید. همچنین فاصله‌ی کانونی مناسب باعث می‌شود که اعوجاج در تصاویر به حداقل برسد و نیازی نباشد برای عکس برداری ۵۰ متر از سوژه دور شوید.
یک لنز مناسب برای عکاسی پرتره لنز ۵۰ میلی متری با دیافراگم f/1.8 «نیفتی فیفتی یا Nifty Fifty» نام دارد. نسخه‌ی کانن این لنز ۱۲۵ دلار قیمت دارد و برای خریداری این لنز برای دوربین‌های نیکون باید ۲۱۵ دلار بپردازید. اگر از دوربین DSLR استفاده می‌کنید و می‌خواهید تصاویر پرتره‌ی فوق العاده به ثبت برسانید، خرید این لنز می‌تواند اقدامی منطقی باشد.
برای عکاسی پرتره بهتر است دوربین خود را در حالت اولویت دیافراگم قرار دهید. دیافراگم را بین مقدار f/1.8 و f/2.8 تنظیم کنید. اگر لنز شما آنقدر عریض نیست، آن را روی حداکثر حالت ممکن قرار دهید. سرعت شاتر مورد نیاز باید حدود یک صدم ثانیه باشد. اگر می‌خواهید از سرعت شاتر بیشتری استفاده کنید بهتر است مقدار ایزو را کاهش دهید.
با رعایت موارد فنی در هنگام عکاسی پرتره، تا حد قابل توجهی به ثبت یک تصویر پرتره‌ی خوب نزدیک شده‌اید. با داشتن یک میدان دید کم عمق، نگاه کردن به جایی به جز تصویر اصلی بسیار دشوار خواهد بود.
چند نکته‌ی مهم دیگر
یک پرتره باید در نشان دادن سوژه اغراق کند. باید تلاش کنید تا بهترین حالت مدل را به تصویر بکشید. این قانون باید روی همه‌ی تصمیماتی که می‌گیرید تاثیرگذار باشد؛ از قاب بندی تا از حذف لک روی صورت هنگام ویرایش تصاویر.
برای گرفتن عکس‌های پرتره، باید تلاش کنید که دوربین هم سطح یا کمی بالاتر از خط چشم سوژه باشد. در غیر این صورت امکان ثبت تصویری مناسب وجود نخواهد داشت.
دو ترکیب بندی ساده و صحیح برای گرفتن عکس‌های پرتره گرفتن تصاویر از چهره (کلوز آپ روی صورت مدل و شانه‌ها) و دیگری کمر به بالاست. اگر طوری بایستید که سوژه در یکی از ترکیب بندی‌های اشاره شده در قاب قرار بگیرد، به احتمال زیاد تصاویر خوبی ثبت خواهید کرد.
وقتی عکس‌های خود را قاب بندی می‌کنید، مواظب باشید اندام مدل را قطع نکنید. قطع کردن تصویر برای قاب بندی را روی مفاصل انجام دهید (مثل کمر).
یکی از اصلی‌ترین نیاز‌های یک عکس پرتره‌ی خوب وجود نور مناسب است. عکس پرتره را هرجایی نگیرید و سعی کنید محلی مناسب پیدا کنید که نور به طور یکسان به سوژه بتابد. مکان‌هایی که سایه تولید می‌کنند جای مناسبی برای عکاسی پرتره محسوب می‌شوند؛ مثلا زیر درخت یا درون یک کوچه یا راهرو، یک روز آفتابی یا اتاقی که یک پنجره‌ی بزرگ دارد و نور مناسبی از آن به داخل می‌رسد.
عکاسی پرتره بیش از هر نوع عکاسی دیگر نیازمند ارتباط شما با سوژه است. اگر تنها بخواهید از چهره‌ی یک فرد عکس بگیرید و مدل با یک لبخند تصنعی به لنز خیره شود، یقینا تصویر خوبی ثبت نخواهد شد. سعی کنید هنگام ثبت تصاویر پرتره با سوژه صحبت کنید، آن‌ها را بخندانید و تلاش کنید بیش از هر زمان دیگری خود واقعی‌شان باشند.
برای ثبت کردن یک عکس پرتره‌ی مناسب معمولا بیش از ۵۰ شات از لحظاتی لازم است که مدل در آن می‌خندد، لبخند می‌زند، زبان درازی می‌کند یا ادا در می‌آورد. عموما بهترین تصاویر پرتره یکی از تصاویر در این بین خواهد بود. وقتی یک مدل ژست می‌گیرد با آن‌ها حرف بزنید تا از حالت تصنعی خارج شوند و سپس دکمه‌ی شاتر را فشار دهید.
