چرا هوندا نسل دوم NSX را یک شکست می‌داند؟

نسل اول NSX که با ۲۷۰ اسب بخار قدرت عمر خود را آغاز کرد و با ۲۹۰ اسب بخار به پایان رساند، پانزده سال روی خط تولید دوام آورد اما نسل دوم در شش‌سالگی به پایان زندگی رسیده است. همچنین درحالی‌که نسل اول بیش از ۱۸ هزار دستگاه فروش داشت، نسل دوم کمتر از ۳ هزار دستگاه فروخته است؛ بنابراین واضح است که نسل دوم NSX هرگز به‌اندازهٔ نسل قبلی موفق نبوده است و این موضوع چندین عامل دارد. پس بیایید چند دلیل را بررسی کنیم تا بفهمیم چرا هوندا به نسل دوم NSX به‌عنوان یک شکست نگاه می‌کند.

از اوایل دههٔ ۲۰۰۰ همواره شایعات در مورد جانشین نسل اول NSX جریان داشتند اما از زمان کنار رفتن این خودرو از بازار در سال ۲۰۰۵، مجبور شدیم بیش از یک دهه برای دیدن نسل دوم NSX صبر کنیم که این زمان برای بسیاری از خودروها عمر یک نسل است. البته در طول این یک دهه، سه کانسپت دیدیم که هرکدام می‌توانستند پیش‌نمایشی از نسل دوم باشند.

در ابتدا، کانسپت هوندا HSC به نمایش درآمد که ترکیب موتور وسط را حفظ کرده و یک موتور ۳.۵ لیتری V6 را در آنجا قرار داده بود. این کانسپت بین سال‌های ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۵ در نمایشگاه‌های خودروی مختلف به نمایش درآمد و هرچند جانشینی آماده و مناسب برای NSX به نظر می‌رسید اما هوندا آن‌را کنار گذاشت.

قدم بعدی کانسپت آکورا ASCC سال ۲۰۰۷ بود که یک‌بار دیگر همه را امیدوار کرد. هرچند در این کانسپت آکورا ترکیب موتور وسط را با موتور جلو جایگزین کرده بود اما می‌شد از این کار چشم‌پوشی کرد زیرا در عوض چهار سیلندر به موتور اضافه شده بود. زیر کاپوت این کانسپت یک پیشرانهٔ V10 قرار گرفته بود که ظاهراً از بخش فرمول یک هوندا گرفته شده بود اما در آن سال‌ها پیشرانه‌های فرمول یک به V8 تغییر کردند.

سپس در اواخر همان سال ۲۰۰۷ اعلام شد که هوندا تا سال ۲۰۱۰ خودروی اسپرت جدیدی را به‌عنوان جانشین NSX به بازار عرضه خواهد کرد. این یک خودروی موتور جلو با پیشرانهٔ V10 بود که بر اساس کانسپت ASCC ساخته شده و قرار بود از رقبایی مثل نیسان GT-R و لکسس LFA سریع‌تر باشد. هرچند پروتوتایپ‌های این خودرو در سال ۲۰۰۸ در نوربرگ‌رینگ دیده شدند اما هوندا چندی بعد اعلام کرد که به دلیل شرایط بد اقتصادی، همهٔ برنامه‌های نسل بعدی NSX را لغو کرده است. البته این خودرو بعداً به یک مدل مسابقه‌ای بنام HSV-010 تبدیل شد و در مسابقات قهرمانی Super GT ژاپن شرکت کرد. در این نسخه پیشرانهٔ V10 با یک ۳.۴ لیتری V8 جایگزین شده بود و هرچند HSV-010 در این مسابقات به قهرمانی رسید اما هیچ‌گاه راهی خط تولید نشد.

هرچند شاید اگر NSX موتور جلو با پیشرانهٔ V10 تولید می‌شد می‌توانست فروش بهتری داشته باشد اما همان سوپراسپرت هیبریدی که به‌عنوان نسل دوم NSX با پیشرانهٔ ۳.۵ لیتری V6 به بازار آمد باید بیشتر از این‌ها موردتوجه قرار می‌گرفت زیرا نه‌تنها هیبریدی بود بلکه از سامانهٔ چهارچرخ محرک سوپر هندلینگ هوندا هم بهره می‌برد؛ اما چرا در عمل هرگز این اتفاق رخ نداد؟

مشکل اصلی این بود که NSX به خودرویی راکد تبدیل شد و هوندا تنوعی به آن نبخشید. مثلاً به لطف تونی استارک در فیلم انتقام‌جویان، همهٔ ما امیدوار بودیم که هوندا نسخهٔ کابریولت یا حداقل تارگای NSX را تولید کند که این‌طور نشد. یا یک نسخهٔ قوی‌تر از NSX می‌توانست به جهانیان نشان دهد که حضور مجدد هوندا در فرمول یک چه تأثیری روی مدل‌های جاده‌ای دارد اما این اتفاق هم رخ نداد و هوندا هیچ کاری برای NSX نکرد.

برای مقایسه، زمانی که نیسان GT-R در سال ۲۰۰۷ به بازار عرضه شد، تا شش سال بعد چهار بار قدرت آن افزایش یافت. این خودرو در زمان عرضه ۴۸۰ اسب بخار قدرت داشت، در سال ۲۰۱۰ این قدرت به ۴۸۵ اسب بخار افزایش یافت، در سال ۲۰۱۲ به ۵۳۰ اسب بخار رسید و مدل ۲۰۱۳ با قدرت ۵۵۰ اسب بخار به بازار آمد. علاوه بر این، نیسان نسخه‌های ویژه و پکیج‌های مختلفی را هم برای GT-R ارائه کرد.

NSX اما چهار سال بعد از رونمایی اولیه یعنی در سال ۲۰۱۹ مورد به‌روزرسانی قرار گرفت که فقط روی بهبود هندلینگ تمرکز داشت و بازهم هیچ خبری از افزایش قدرت نبود. حال پس از گذشت شش سال، هوندا سرانجام نسخهٔ قوی‌تری از NSX را با نام تایپ S معرفی کرده که فقط در تعداد محدود ۳۵۰ دستگاه ساخته می‌شود. از این تعداد، ۳۰۰ دستگاه برای بازار ایالات‌متحده اختصاص داده شده که به گفتهٔ مقامات هوندا، ظرف ۲۴ ساعت همهٔ آن‌ها فروخته شده‌اند؛ بنابراین شاید اگر هوندا زودتر دست‌به‌کار می‌شد و نسخه‌های قوی‌تر و جدیدتری از نسل دوم NSX تولید می‌کرد، این افسانهٔ ژاپنی مجبور نبود این‌طور ناخوشایند با خط تولید خداحافظی کند.