علاقه‌مندان به نوستالژی دیروز دو هدیه فراموش نشدنی دریافت کردند. اول امتیازات ریمیک رزیدنت اویل ۲ که نشان داد بازی حتی از آن چیزی که انتظار داشتیم هم بهتر است و دوم بازگشت Langrisser با حال و هوای مدرن‌تر که اگرچه می‌توانست شکوهمندانه‌تر باشد ولی در همین نسخه اول ثابت کرد که می‌تواند رقیب خوبی برای فایر امبلم هیروز (Fire Emblem Heroes) به‌حساب بیاید.
مجموعه Langrisser سابقه طولانی در صنعت بازی‌های ویدیویی دارد و از همان ابتدای انتشارش، به‌خاطر شباهت‌هایی که با فایر امبلم داشت، زیاد با این بازی مقایسه می‌شد. با این حال چیزی که Langrisser را از فایر امبلم و کلا بقیه نقش آفرینی‌های تاکتیکی جدا می‌کرد، عمق بیشتر المان‌های نقش‌آفرینی در عین سادگی مکانیزم‌های گیم‌پلی بود.
اولین نسخه از Langrisser که در غرب با نام Warsong شناخته می‌شود، سال ۱۹۹۱ برای کنسول سگا منتشر شد؛ یک سال بعد از عرضه قسمت اول فایر امبلم
در Langrisser سازنده دست بازیکن را برای ارتقا شخصیت‌ها بازتر گذاشت و ترکیب این ویژگی با مبارزات مهارت‌محور، بازی را تبدیل به یکی از اعتیادآورترین عناوین دوران خودش کرد؛ نقش آفرینی‌های تاکتیکی باید کاربر را در استفاده از استراتژی‌های مختلف به چالش بکشند و Langrisser توانسته بود با چند چاشنی کوچک اما تاثیرگذار تاکتیکی‌تر ظاهر شود.
اینکته نسخه موبایل Langrisser را یک هدیه برای طرفداران نوستالژی و نقش‌آفرینی‌های تاکتیکی خواندم، به‌خاطر اهمیت سازنده به همین ویژگی‌ها است. توسعه‌دهنده می‌دانسته چرا این مجموعه با اقبال بازیکن‌ها مواجه شده و بنابراین جای اینکه به خلاقیت‌های عجیب و غریب دست بزند، سعی کرده با پیاده‌سازی مدرن‌تر همان گیم‌پلی و گرافیک یک تجربه امروزی‌تر و همچنان خاطره‌انگیز ارائه بدهد.
کاری که قبل‌تر Contra Return و Captain Tsubasa: Dream Team انجام دادند و حالا Langrisser تبدیل به مثالی جدیدتر شده که نشان می‌دهد نسخه‌های گوشی بازی‌های معروف بهتر است شبیه به خودشان باشند. نه اینکه سازنده با الهام نادرست از عناوین پردانلود، هم وجهه ساخته‌اش را خراب کند و هم پتانسیل‌های عنوانش را به باد بدهد.
از دیدگاه گیم‌پلی نسخه موبایل Langrisser روندی شبیه به بازی‌های قدیمی سری را پیش گرفته، در تمام مرحله‌ها باید همه دشمن‌های نقشه را با انجام حرکت‌های نوبتی شکست دهید. به‌این صورت که ابتدا بازیکن یا حریف دست به جا‌به‌جایی شخصیت‌هایش می‌زند و بعد نوبت به رقیب می‌رسد. در نهایت تیمی که سریع‌تر نیروهایش از بین بروند، بازی را خواهد باخت.
سه ویژگی باعث شده تا این حرکت‌های شطرنج‌گونه در Langrisser خیلی دیر رنگ‌وبوی خستگی و تکراری شدن به خودشان بگیرند. اولین آن‌ها شخصیت‌های بازی هستند. در بازی کاراکترها به چند کلاس مختلف تقسیم‌بندی شده‌اند و همگی هم ضعف‌های مشخص خودشان را دارند.
این تنوع بالای کلاس‌ها و شخصیت‌ها نه تنها هنگام مبارزات بلکه بیرون نبردها نیز به کمک بازی آمده است. به‌خاطر نکات مثبت و منفی هر کلاس، هر مرحله بسته به نوع دشمنان مجبورید تا از نیروهای متفاوتی استفاده کنید. از طرفی گستردگی هیروها کاربر را مجاب می‌کند تا شخصیت‌های جدیدتر را آزاد کرده و با ارتقا آن‌ها به توانایی‌های جدیدی برسید.
ویژگی دوم به نوع طراحی محیط‌ها برمی‌گردد. در تمام نقش‌آفرینی‌های تاکتیکی محیط‌ها باید به‌گونه‌ای باشند تا بازیکن بتواند از جهت‌های مختلف کاراکترهایش را حرکت بدهد و با هر استراتژی که خواست به حریف هجوم ببرد. در Langrisser محیط‌ها نه آنقدر بزرگ هستند که بازی را از ریتم بیاندازند و نه آنقدر کوچک که به مخاطب محدودیت بدهند.
اما ویژگی سوم به نوعی نتیجه همین ویژگی اول و دوم است. چیزی که همیشه امضای سری Langrisser بوده، در ابتدای مطلب هم به آن اشاره کردیم و حالا موفق شده راهش را به نسخه موبایل پیدا کند؛ مهارت‌محوری مبارزات. چه در بیرون نبردها و چه در هنگام مبارزات، هر حرکت می‌تواند یک نتیجه جدا داشته باشد و بنابراین باید با دقت انتخاب‌هایتان را پیش ببرید.
اینکه برای ارتقا شخصیت‌ها کدام کلاس را انتخاب کنید، چه تجهیزاتی روی شخصیت‌ها بگذارید، در نبردها چه نیروهایی را ببرید و هنگام مبارزات از کدام جهت به حریف یورش ببرید؛ همه این‌ها می‌توانند در نتیجه بازی تاثیر بگذارند و همین روند تاکتیکی باعث شده تا Langrisser مشابه نسخه‌های قدیمی اثری اعتیادآور باشد.
دو سال از عرضه فایر امبلم هیروز می‌گذرد و نسخه موبایل Langrisser می‌تواند خاطرات خوشی که با ساخته نینتندو داشتیم را دوباره زنده کند. البته مشکلی که در حال حاضر بازی با آن دست و پنجه نرم می‌کند، پرداخت‌های درون برنامه‌ای است. معضلی که باعث شده تا بازی امتیازات پایینی را از سوی کاربران گوگل پلی دریافت کند.
در واقع اگر بررسی‌ها را نگاه کنید، خیلی‌ها اعتقاد دارند که Langrisser از لحاظ گیم‌پلی و گرافیک یکی از خوب‌های سبک نقش‌آفرینی تاکتیکی گوشی است ولی سیستم نامناسب پرداخت‌های درون‌برنامه‌ای به ضررش تمام شده و سازنده از هر بخشی سعی کرده تا پولی به جیب بزند.
در این تجربه دو-سه ساعته‌ای که با Langrisser داشتم، اگرچه تاثیر پرداخت‌های درون برنامه‌ای مشهود بود ولی بازی آنقدر ویژگی سرگرم‌کننده دارد که با این نقطه ضعف باز مخاطب را معتاد خودش کند. جدا از اینکه این مشکل قابل حل است و احتمالا به زودی برطرف خواهد شد.
