حالا که استون مارتین والکری به همه معرفی شده و با پوشش فرمول ۱ خود دلبری کرده به سختی می‌توان چشم از اصلی‌ترین رقیب آن یعنی مرسدس-ای ام جی وان برداشت. البته این خودرو هنوز هم با چالش‌های تولید دست به گریبان بوده و دلایل زیادی هم برای این کار وجود دارد.
اگرچه هایپرکار بریتانیایی‌ها از پیشرانه‌ی ۱۲ سیلندر طراحی شده توسط کاسورث که از قطعات فرمول ۱ استفاده می‌کند سود برده اما هایپرکار مرسدس روش متفاوتی را در پیش گرفته است. این خودرو بر پایه‌ی مدلی که توسط لوئیس همیلتون رانده شده بنا می‌شود و بنابراین تولید چنین خودرویی بسیار سخت‌تر خواهد بود.
ویدئویی که منتشر شده چالش‌هایی که مرسدس و ای ام جی با آن‌ها روبرو بوده‌اند را تشریح کرده است.
اولین مشکل به استارت پیشرانه مربوط می‌شود. به دلیل پیچیدگی بالای پیشرانه‌های فرمول ۱ باید دانست این پیشرانه‌ها در هوای سرد استارت نمی‌خورند. استارت پیشرانه‌های فرمول ۱ با استفاده از استارتر خارجی صورت می‌گیرد. هم‌اکنون تصور کنید که باید خودروی فرمول ۱ جاده‌ای خود را با یک استارتر خارجی بزرگ در پشت آن برانید!
دومین مشکل به سیستم خنک‌کنندگی پیشرانه‌های فرمول ۱ بازمی‌گردد. خودروهای فرمول ۱ از دو رادیاتور بزرگ فاقد فن‌های خنک‌کننده سود می‌برند تا گرما را دور کنند.
مورد بعدی بحث هزینه است. نیازی به گفتن نیست که طراحی چنین خودروها و پیشرانه‌هایی هزینه‌ی بسیار زیادی را طلب می‌کند و بنابراین یک هایپرکار جاده‌ای که از پیشرانه‌ی فرمول ۱ استفاده می‌کند قیمت بالایی خواهد داشت. البته این برای خریداران متمول هایپرکار وان مشکلی نخواهد بود.
چهارمین مشکل مقدار گشتاوری است که پیشرانه‌های فرمول ۱ تولید می‌کنند. البته این میزان گشتاور خیلی زیاد نیست. دلیل این کار به سبکی خودروهای فرمول ۱ مربوط می‌شود که باعث شده آن‌ها نیازی به گشتاور بالا نداشته باشند. البته همین موضوع درباره‌ی خودروی جاده‌ای صدق نمی‌کند.
نهایتاً باید به طول عمر پیشرانه‌های فرمول ۱ اشاره کنیم. این پیشرانه‌ها معمولاً در طول مسابقات چند بار تعمیر اساسی شده و یا جایگزین می‌شوند که چنین چیزی را مشتری در خودروی جاده‌ای خود دوست نخواهد داشت.
