خبرها همه حاکی از آن است که تولید پژو ۳۰۷ در ایران قطعیت یافته و این خودرو می‌رود که میهمان جاده‌های کشورمان گردد. اما پرسشی که ممکن است در این میان پیش آید آن است که چرا به‌جای این خودرو که نسخه‌ای منسوخ و خارج از رده است، پای نمونه جدیدتری همچون ۳۰۸ به کشورمان باز نشده و بقول معروف، حال که داریم هزینه می‌کنیم بهتر نیست که به‌جای خرید جنس از دلالی دست دوم، به یک‌باره و مستقیم سراغ فروشنده اصلی‌اش را بگیریم؟! بی‌شک پاسخ به این پرسش‌ها را به‌راحتی نمی‌توان داد چون در این باب هیچ نوع اطلاع درخوری در دسترسمان نیست و مفاد اصلی مذاکرات هم کماکان پنهان و مستور است. اما دراین‌باره حدس‌هایی می‌توان زد که امیدواریم درست نباشد! می‌دانیم که این خودرو مدلی به‌روز نیست و همین نکته که می‌تواند برای بیشتر ما مصرف‌کنندگان امر ناخوشایندی تلقی گردد شاید برای برخی از متصدیان خودروسازی‌مان معانی دیگری را تداعی کند. در اینجا ممکن است که به‌روز نبودن خودرو برکات و حسنات زیادی را به همراه داشته باشد! از آن رو که به سبب قدیمی بودن محصول، شرکت مادر حساسیت و دغدغه کمتری نسبت به کیفیت آن داشته و می‌شود راحت‌تر در آن دخل و تصرف و برخی از قطعات نسبتاً ناجور! را هم بر رویش سوار کرد و… و از سوی دیگر با نیم‌نگاهی به مشخصات این خودرو این نکته را هم درمی‌یابیم که پیشرانه‌های TU3 و TU5 به‌راحتی بر روی آن قابل نصب است و این امر هم در جای خودش بسیار غنیمت است زیرا خودروساز ایرانی در سال‌های اخیر سرمایه‌گذاری بسیاری را صرف تولید این دست از پیشرانه‌ها نموده و نمی‌تواند به همین راحتی و به این زودی! از آن‌ها دل بکند. در هر حال ابر و باد و مه و خورشید و فلک و… در کارند تا مقدمات حضور این خودرو در کشور فراهم گردد.
اما علیرغم تمامی این مطالب، از یک موضوع نمی‌توان غافل شد و آن هم توجه به این نکته است که علیرغم قدیمی بودن این خودرو، چنانچه شرکت سازنده از این مدل کیفیت زدایی نکرده و آن را به سرنوشت شوم ۴۰۵ ،۲۰۶ و … دچار نسازد! شاید این خودرو بتواند در صورت عرضه با بهایی مناسب، نیازهای حداقلی و نه کامل اقشار متوسط و عادی جامعه‌مان را تحت پوشش خود قرار دهد.اما در یک چشم انداز واقع بینانه،این خودرو همان حکم لنگه کفش فرسوده در بیابان را دارد که از سر ناچاری پوشیده می شود و سرمایه گذاری بر روی آن در دراز مدت اصلا به نفع رشد و توسعه صنعت خودروی کشورمان نیست. در مورد این خودرو مطالب مختصری را از سایت‌های گوناگون جمع‌آوری نمودم که در ذیل تقدیم شما عزیزان می‌نمایم.
پژو ۳۰۷ یک خودروی خانوادگی کوچک و از محصولات قدیمی و سالخورده پژو به شمار می‌آید که در اوایل قرن جاری جایگزین سلف خود یعنی مدل ۳۰۶ شد. تولید آن از سال ۲۰۰۱ میلادی و همزمان در سه کشور فرانسه، چین و آرژانتین آغاز گردید. این خودرو در سال ۲۰۰۸ میلادی از مدار تولید شرکت مادر کنار نهاده شد و در سال ۲۰۱۱ میلادی هم مونتاژش در آرژانتین خاتمه یافت. و در حال حاضر هم در تنها جایی که حیاتش استمرار دارد شرکت دانگ فنگ چین است که یکی از شرکای نوین پژو محسوب می‌شود.
پژو ۳۰۷ از پلت فرم بهسازی شده پژو ۳۰۶ بهره می‌برد که علاوه بر این خودرو، در سیتروئن XSARA و سیتروئن ZX (مدل ۱۹۹۱) هم استفاده شده بود. این پلت فرم PF2 نام دارد و در محصولاتی همچون سیتروئن C4،C4 PICASSO و پژو ۳۰۰۸ هم به کار رفته است. با این حال، این خودرو در بسیاری جهات از ابعاد بزرگ‌تری نسبت به مدل ۳۰۶ برخوردار است. طرح اولیه آن (نخست غیر فیس‌لیفت) از همان رویه‌ای تبعیت نموده که پیش‌ازاین، در مدل‌هایی همانند پژو ۲۰۶ و ۶۰۷ شاهد بوده‌ایم. این طرح که دست‌پخت استودیوی طراحی پنین فارینای ایتالیاست، نمای ظاهری جالب و عامه‌پسندی را برای این خودرو مهیا نموده بود. با این وجود، طرح مذکور پس از طی چهار سال دستخوش بهینه‌سازی شد و عمل فیس‌لیفت (ماژور) بر روی آن صورت پذیرفت و در پی آن نیز کاپوت، گلگیرهای جلو و نیز سپر جلوی آن به تمامی تغییر یافت و از ورودی هوای بزرگ‌تری هم در سپر جلو آن استفاده گردید و نمای جلو هم تا حد زیادی به مدل‌هایی همچون ۲۰۷ و ۴۰۷ شباهت یافت. برخی از کارشناسان صنعت خودرو، نسخه هاچ‌بک پژو ۳۰۷ را به سبب ارتفاع نسبتاً بلند سقفش یک مینی MPV کوچک خطاب می‌کنند. این خودرو در گونه‌های متفاوت بدنه ازجمله هاچ‌بک، سدان و استیشن (SW) و کروک (CC) تولید شده است.
پژو ۳۰۷ در همان زمان آغاز ورودش به بازار در سال ۲۰۰۲ میلادی، مقام خودروی سال اروپا را از آن خود نمود. نمونه ۱.۶ لیتری این خودرو که از پیشرانه نام آشنای TU5 بهره می‌برد توانست در یک رقابت گروهی که توسط مجله تاپ گیر انجام گرفت همتایانی چون هوندا سیویک و فورد فوکوس را در زمینه‌های همچون قیمت، فضا، هندلینگ، هزینه‌های نگهداری و…شکست دهد. در همان سال‌ها نیز کارشناسان سایت AUTOEXPRESS بریتانیا هندلینگ این خودرو را ستوده و بر فنربندی نرم و کیفیت ساختش مهر تأیید زدند ولی در همان حال، از کمبود جای پا برای سرنشینان عقب و تنگی فضا در این بخش گله‌مند بودند.
تاکنون، پیشرانه‌های بنزینی ذیل در این خودرو به کار رفته است:
- ۱.۴ لیتری (۱۳۶۰ سی‌سی) با کد TU3 و توان خروجی ۷۵ اسب‌بخار و گشتاور ۱۱۸ نیوتن‌متر
- ۱.۴ لیتری (۱۳۶۰ سی‌سی) با کد ET3 و توان خروجی ۹۰ اسب‌بخار و گشتاور ۱۴۰ نیوتن‌متر
- ۱.۶ لیتری (۱۵۸۷ سی‌سی) با کد TU5 و توان خروجی ۱۱۰ اسب‌بخار و گشتاور ۱۵۰ نیوتن‌متر
- ۲ لیتری (۱۹۹۷ سی‌سی) با کد EW10 و توان خروجی ۱۴۰ اسب‌بخار و گشتاور ۱۵۰ نیوتن‌متر (همچنین نسخه‌ای متفاوت از این پیشرانه از توانی معادل ۱۷۷ اسب‌بخار و گشتاوری معادل ۲۰۲ نیوتن‌متر بهره می‌برد).
پیشرانه‌های دیزلی این خودرو هم در نسخه‌های ۱.۴ و ۱.۶ و ۲ لیتری عرضه می‌شوند.
از لحاظ ایمنی هم این خودرو توانست ۴ ستاره ایمنی را از موسسه EURO NCAP اروپا کسب نماید که در زمان خود (۱۵ سال پیش) عددی قابل توجه به شمار می‌آمد و عکس‌های حاصل از تصادفات این خودرو هم، از ساختار مستحکم اتاقک سرنشینان، به ویژه در هنگام برخورد از ناحیه جلو، حکایت می‌نمایند ولی پرسش این است که آیا این خودرو قادر است که تحت استانداردهای امروزی – که به‌مراتب تر سخت‌تر از آن دوران است – چنین جایگاهی را از آن خود نماید؟ جواب این سؤال را تنها با آزمون مجدد این خودرو می‌توان داد و این امر هم تا حد زیادی از حوصله و توانایی مدیران سخت‌کوشمان خارج است! بااین‌همه، نسخه‌های فول این خودرو در چین، از ۶ عدد کیسه هوا بهره برده و از سامانه‌های ایمنی همچون ABS،EBD،EBA،ESP و ASR برخوردارند. فنربندی جلوی این خودرو مستقل بوده و از نوع مک‌فرسون استرات است و فنربندی عقب آن نیز غیرمستقل و از نوع محور پیچشی است. طول/عرض/ ارتفاع نمونه هاچ‌بک آن معادل ۴۲۱۰/۱۷۳۰/۱۵۱۰ میلی‌متر و فاصله بین دو محور آن نیز برابر با ۲۶۱۰ میلی‌متر است و نمونه سدان هم از ابعادی معادل ۴۳۵۰/۱۷۳۰/۱۵۱۰ میلی‌متر در طول/عرض/ ارتفاع برخوردار است و فاصله بین دو محور آن معادل ۲۷۱۰ میلی‌متر است.
نسخه‌های سدان و ۱.۶ لیتری این خودرو در بازار چین از بهایی بین ۱۰۶,۸۰۰ الی ۱۳۳,۸۰۰ یوآن برخوردارند. (بسته به تجهیزات رفاهی و نوع جعبه) و بهای نمونه هاچ‌بک آن نیز با پیشرانه ۱.۶ لیتری بین ۹۶,۸۰۰ الی ۱۱۴,۸۰۰ یوآن است.
