لوال ماین، یک توسعه‌دهنده مستقل است که بیشتر عمر خود را در کمپ‌های پناهندگی گذرانده است. این شخصی خلاق بازی ویدیویی به نام «سلام» ساخته که زندگی یک پناهنده را شبیه‌سازی می‌کند. او قصد دارد با این برنامه با دیگر مردم نشان دهد که زندگی یک پناهنده چگونه است.
اوال ماین (Lual Mayen) نزدیک ۲۵۰ کیلومتر را به همراه مادرش طی کرد تا از دومین جنگ داخلی سودان جنوبی بگریزد تا زندگی بهتری را تجربه کند. او که اکنون ۲۵ سال سن دارد، ۲۲ سال آن را در کمپی در اوگاندا سپری کرده و اکنون در آمریکا اقامت دارد. ۳ سال گذشته اما زمانی بود که او برای توسعه بازی ویدیویی شبیه‌ساز خود صرف کرده. بازی «سلام» در اصل مانند دیگر شبیه‌ساز‌های سبک بقاست ولی این بازی یک تفاوت اساسی دارد.
در این بازی شما باید به عنوان یک پناهنده همواره در جستجوی غذا، آب و دارو باشید تا خود را زنده نگه دارید. هرگاه به مواد غذایی بیشتری نیاز داشتید، می‌توانید به کمک پرداخت درون‌برنامه‌ای آن را برای کاراکتر خود خریداری کنید. نکته جالب اینجاست که خرید‌های درون‌برنامه‌ای این بازی ویدیویی مستقیما به کمپ‌های پناهندگان اهدا می‌شود تا برای پناهنده‌ای غذا و دارو تهیه شود.
نکته‌ای که او به آن اشاره می‌کند این است که تا ۱۲ سالگی با پدیده‌ای به اسم کامپیوتر آشنا نبود. او می‌گوید:
زمانی که برای اولین بار با کامپیوتر آشنا شدم، با خودم گفتم می‌خواهم روزی از این دستگاه استفاده کنم.
پس از این بود که مادر ماین برای ۳ سال کار کرد تا برای او یک لپ‌تاپ خریداری کند؛ لپ‌تاپی که او اکنون در یک قاب شیشه‌ای در شرکت خود نگه‌داری می‌کند. با این حال بازی سلام چندی پس از انتشار آن، به شدت محبوب شده و توجه بازی‌سازان بسیاری را به خود جلب کرده است. او امیدوار است بتواند با بازی ویدیوی، دنیای واقعی را تغییر دهد. خود او در این رابطه می‌گوید:
این بازی اولین بازی خواهد بود که پلی میان دنیای دیجیتالی و واقعی خواهد ساخت.
