سام کاویانی: به گوش اغلب ما ایرانیان، شاید “پراید” یکی از آشناترین و به‌زعم برخی گیراترین نام از یک خودرو طی چند دهه اخیر باشد. اما پراید (PRIDE) که در زبان انگلیسی واژه غرور را معنا می‌دهد نامی نیست که تنها مختص به این محصول از رده خارج کیا و البته کنونی سایپا باشد، بلکه گویا آوازه این نام سال‌ها پیش به چین هم رسیده بود و شرکت جیلی به مدت نه‌چندان طولانی نخستین مدل سواری خود را با همین نام در برخی از نقاط عالم می‌فروخت. خودرویی که تنها در نام و عنوان با پراید وطنی‌مان مشابهت داشت و در ظاهر بسی از آن متفاوت بود.
پراید (PRIDE) ظاهراً نام نخستین محصول از شرکت جیلی است که در سال ۱۹۹۸ میلادی پا به عرصه وجود نهاد؛ خودرویی که در بازار چین با نام جیلی HQ و در روسیه با نام جیلی HS فروخته می‌شد و در اصل، بر روی پلت فرم خودروی ژاپنی دایهاتسو چاراد (CHARADE) تکوین و توسعه یافته بود. این خودرو اساساً از دو پیشرانه متفاوت ازجمله ۳ سیلندر یک لیتری ساخت دایهاتسو و همچنین چهار سیلندر خطی ۱.۳ لیتری ساخت تویوتا نیرو می‌گرفت که این دو پیشرانه به ترتیب توانی معادل ۵۲ و ۸۶ اسب بخار را با مدد از دو گیربکس ۴ و ۵ سرعته دستی به محور جلویی این خودرو انتقال می‌دادند. جیلی پراید در سال ۲۰۰۳ میلادی تحت اصلاح و به‌روزرسانی قرار گرفت و در فرم‌های هاچ‌بک و استیشن واگن تا سال ۲۰۰۷ میلادی در مدار تولید بود. قیمت پایه این خودرو هم در آن دوران حول‌وحوش ۵,۸۰۰ دلار بود. ظاهراً پراید چینی برخلاف همنام ایرانی خود عمری دراز نکرد و با گذشت کمتر از یک دهه از صحنه تولید خارج شد.
یادآوری این نکته هم خالی از لطف نیست که در ابتدای دهه هشتاد شمسی این خودرو و چند مدل دیگر از ساخته‌های جیلی در صف ورود به بازار ایران بودند و واردکننده بخش خصوصی قرار بود آنها را به‌صورت انبوه و با قیمتی کمتر از پراید وطنی به مصرف‌کننده داخلی عرضه و در صورت استقبال عمومی، خط تولیدشان را اندکی بعد راه‌اندازی کند که البته در عمل به دلایلی چند این قضیه اتفاق نیفتاد و این مدل ارزان قیمت از جیلی هم پایش هرگز به ایران باز نشد.
