از زمان افشای رسوایی دیزل گیت فولکس‌واگن در چند سال پیش، پیشرانه‌های دیزلی مورد غضب واقع شده‌اند. این نوع از سوخت یا پیشرانه شاید در آمریکا و به ویژه در بخش خودروهای سواری طرفداران زیادی نداشته باشد اما اروپایی‌ها هنوز هم از محصولات دیزلی استقبال می‌کنند. حداقل تا زمانی که فولکس‌واگن به دنیا نشان نداده بود این خودروها چقدر آلاینده می‌توانند باشند استقبال خوبی از دیزلی‌ها می‌شد.
حقیقت این است که پیشرانه دیزلی معمولاً آلایندگی دی‌اکسید کربن کمتری نسبت به پیشرانه بنزینی قابل مقایسه دارد؛ و با عملیاتی شدن استانداردهای یورو ۶D در قاره همیشه‌سبز، آلایندگی نیتروژن اکسید نیز تقریباً مشابه است. هرچند شاید برای نجات پیشرانه‌های دیزلی دیر شده باشد.
بسیاری از خودروسازان در حال خاتمه تولید پیشرانه‌های دیزلی بوده و سرمایه خود را صرف تحقیق و توسعه پیشرانه‌های الکتریکی شده می‌کنند. جدیدترین خودروسازی که در این زمینه به لکسس، میتسوبیشی، نیسان، ولوو و برخی برندهای دیگر می‌پیوندد رنوی فرانسه است.
لوکا دِ مئو مدیرعامل رنو تائید کرده این برند دیگر روی توسعه نسل بعدی پیشرانه‌های دیزلی سرمایه‌گذاری نخواهد کرد. البته مرد شماره یک رنو اظهار داشته پیشرانه‌های dCi کنونی برای هماهنگی با استانداردهای آلایندگی سخت‌گیرانه تطبیق داده می‌شوند.
هنوز مشخص نیست که آیا پیشرانه‌های دیزلی رنو در عصر قوانین یورو ۷ نیز تولید خواهند شد یا خیر هرچند از آنجایی که تقاضا برای خودروهای هیبریدی و الکتریکی در اروپا بیشتر از دیزلی‌ها شده بنابراین از ناپدید شدن پیشرانه‌های دیزلی رنو در سال ۲۰۲۵ تعجب نخواهیم کرد.
به جرات می‌توان گفت رنو قبلاً هم دست از پیشرانه‌های دیزلی کشیده است. برخی از محصولات این شرکت دیگر با چنین پیشرانه‌ای عرضه نمی‌شوند و بسیاری از محصولات آتی نیز فاقد نسخه دیزلی خواهند بود. حتی داچیا نیز در جدیدترین نسل از محصولات خود پیشرانه‌های دیزلی را ارائه نمی‌کند.
