این فقط یک خودرو تازه نیست، یک تیم است، یک تمرین انسانی به شمار می‌رود.
این‌ها سخنان مدیر فنی رقابت‌های استقامت جهان (WEC) «پژو اسپرت»، «اولیور جانسونی»، هستند. ابرخودروی پژو ۹X8 موفق شد تا پس از گذراندن انواع تست‌های مختلف، سرانجام در تمرین‌های مسابقه پیست مونزا وارد میدان مسابقه گردد. این خودرو احتراق‌داخلی، قرار است در بخش LMH (ابرخودروهای لمان) به مسابقه بپردازد و رقیبی برای خودروهای کنونی این کلاس یعنی تویوتا، آلپاین و گلیکنهاوس باشد.
مدیران WEC کلاس LMH را مخصوصا برای جذب خودروسازان و تشویق آن‌ها برای شرکت در این رقابت‌ها طراحی کردند. قوانین کلاس LMH یا همان ابرخودروهای لمان به‌گونه تنظیم شده‌اند که از هزینه‌های سنگین کلاس LMP1 سابق را تا ۸۰ درصد کاهش می‌دهند و به این ترتیب، LMH به کلاسی قابل‌دسترس‌تر برای خودروسازان بدل می‌گردد. این کاهش هزینه‌ها با استفاده از نزدیک‌کردن این ابرخودروهای مسابقه‌ای به ابرخودروهای جاده‌ای صورت پذیرفته است.
از آنجایی حضور شرکت‌های کادیلاک، پورشه، تویوتا، فراری، آلپاین و پژو برای رقابت‌های سال ۲۰۲۳ و ب‌ام‌و و آکورا برای سال‌های بعد تایید شده است، می‌بینیم که برنامه فدراسیون جهانی اتوموبیل‌رانی، «FIA»، جواب داده است.
چرا پژو به لمان برگشته است؟ چرا در رقابت‌های سال ۲۰۲۲ شرکت نکرد؟
پژو شرکتی با پیشینه موتوراسپرت مناسب و غنی است. اگر از قهرمانی‌های این خودروساز در رالی داکار سال‌های ۲۰۱۶، ۲۰۱۷ و ۲۰۱۸ بگذریم، به برد مسابقات لمان در سال‌های ۹۲، ۹۳ و ۲۰۰۹ میلادی می‌رسیم که تحسین‌برانگیز است. پیروزی‌های این شرکت فرانسوی به اینجا ختم نشده و آن‌ها پنج پیروزی در رقابت‌های WRC و سه پیروزی نیز در مسابقات «قله پایک» کسب کرده‌اند.
این خودروساز در سال‌های اخیر از رقابت در بالاترین رده‌های موتوراسپرت دوری کرده است، اما سوال اینجاست که چرا؟! تشکیل استلانتیس نقشی اساسی در این داستان بازی می‌کند. با تشکیل این مجموعه و ایجاد زیرمجموعه «Peugeot Sport Engineered» که تمرکز خود را روی بهبود عملکرد خودروهای این برند قرار داده بود، پژو تصمیم گرفت سرانجام ابرخودرویی را مخصوص شرکت در مسابقات ۲۴ ساعتی لمان بسازد. قدم گذاشتن پژو در این راه درحقیقت یک شگرد تبلیغاتی نیز به شمار می‌رود.
هم‌اکنون WEC و شرکت در لمان به رویای هر مدیر تبلیغات پژو تبدیل شده است؛ چراکه با استفاده از آن می‌توانند واحد اسپرت این برند را بیش‌ازپیش به جهانیان نشان دهند. گویا قرار است در آینده (سال ۲۰۲۴) یک برنامه تلویزیونی مانند «Drive to survive» نیز تهیه شود که تمرکز خود را روی مسابقات WEC خواهد گذاشت.
جانسونی توضیح می‌دهد که پژو بخاطر نبود فشار حضور در لمان امسال فرصت این را داشته است که به سطح مناسبی از اطمینان‌پذیری در خودروی خود برسد. شاید این مسئله برای بسیاری از طرفداران این مسابقات (مانند خود من) کمی ناامیدکننده باشد اما وقتی این حقیقت را درنظر می‌گیریم که پژو برای ورود موفق به این رقابت‌ها، حداقل تا سال ۲۰۲۵ میلادی به زمان نیاز دارد، متوجه می‌شویم که این فداکاری شانس پیروزی آن‌ها را در سال‌های آتی بیشتر می‌کند.
پژو ۹X8 چیست؟
۹X8 خودرویی پر سروصدا است که سعی دارد بدون استفاده از بال بزرگ عقب، توجه طرفداران را به خود جلب کند. براساس قوانین کلاس LMH، خودروسازان باید از شاسی خود استفاده کنند و برای تهیه آن، هم می‌توانند از شاسی یک ابرخودروی جاده‌ای استفاده کنند و هم یک شاسی جدید مخصوص مسابقات را توسعه دهند.
حداکثر قدرت قابل‌دسترس در این گروه ۶۷۰ اسب بخار است و این محدودیت شامل خودروی پژو نیز می‌شود. سازنده می‌تواند ۲۶۸ اسب بخار از این قدرت را از موتور برقی خود دریافت کند که در محور جلو قرار می‌گیرد. قدرت موتور بنزینی نیز باید به محور عقب منتقل گردد تا نهایتا ۹X8 را به خودرویی چهارچرخ محرک تبدیل کند. محدودیت این دوره مسابقات به اینجا ختم نمی‌شود و تیم‌ها در سرعت‌های زیر ۱۲۰ کیلومتر بر ساعت حق استفاده از سیستم چهارچرخ محرک را ندارند.
پژو ۹X8 از یک موتور ۲.۶ لیتری V6 بنزینی با اختلاف زاویه پیستون ۹۰ درجه‌ای استفاده می‌کند که تمام ۶۷۰ اسب بخار قدرت را به تنهایی تولید می‌کند اما به‌محض آماده‌سازی موتور برقی، وظیفه تولید ۲۶۸ اسب بخار برعهده آن موتور خواهد بود و از قدرت موتور بنزینی کاسته می‌شود. البته که وزن و ابعاد خودرو نیز توسط FIA کنترل می‌شود تا از ایجاد رقابتی سالم اطمینان خاص کنند.
خودروهای جاده‌ای پژو چه سودی از ابرخودروی ۹X8 می‌برند؟
اگر کمی با تاریخچه خودروسازان آشنا باشید بهخوبی می‌توانید نمونه‌های مختلفی را از کمک موتوراسپرت به خودروهای جاده‌ای را برای بهبود آن‌ها به یاد بیاورید. این مسئله هنوز هم پا برجا است و به‌لطف قوانین جدید LMH، ارتباط این ابرخودروها با خودروهای جاده‌ای بیش‌ازپیش شده است. کابین ۹X8 نیز از زبان طراحی مشابه خودروهای جاده‌ای پژو استفاده می‌کند.
حال سوال این است که آیا فناوری‌های موجود در این خودرو نیز راه خود را به خودروهای جاده‌ای باز می‌کنند یا خیر؟! برای نمونه، احتمالا شاهد بهره‌وری از آیرودینامیک مخصوص ۹X8 در خودروهای آینده استلانتیس خواهیم بود. درکنار آن، ۹X8 از یک سیستم الکتریکی ۹۰۰ ولتی نیز بهره می‌برد که به نقل از منابع ارشد استلانتیس، در خودروهای آینده این شرکت مورداستفاده قرار خواهد گرفت.
نخستین تست جدی و اصلی این خودرو چندی پیش در تمرین‌های پیست مونزا صورت گرفت. حضور این خودروساز در این مسابقه مایه شوروشعف بسیاری از اهالی موتوراسپرت گشت تا جایی که حتی رقبا نیز از ورود پژو خوشنود بودند.
آیا پژو ۹X8 بال عقب ندارد؟
یکی از اصلی‌ترین مشخصه‌های ۹X8 عدم استفاده آن از بال عقب است. آخرین خودرویی که بدون بال عقب به مسابقه لمان پرداخت، نیسان دلتاوینگ کانسپت ۲۰۱۲ بود. آخرین بار نیز پورشه ۹۱۷K بود که به‌عنوان یک خودروی بدون بال عقب موفق به پیروزشدن در این رقابت‌ها شد. پژو برای ساخت ۹X8 به نسبت‌به نیروی عمودی (Downforce) 4 به ۱ روی آورد که توسط قوانین LMH تعیین شده بود. این خودرو با وجود بهره نبردن از بال عقب، نیروی عمودی موردنیاز خود را از کف بدنه و دیفیوزر بزرگش دریافت می‌کند.
قوانین به سازندگان اجازه می‌دهد تا حداکثر از یک جزء آیرودینامیک فعال استفاده کند. با وجود اینکه پژو اسپرت هنوز به این مسئله را به‌صورت رسمی تایید نکرده است، احتمال می‌دهیم که آیرودینامیک فعال ۹X8 در زیر آن جای داشته باشد. براساس قوانین، تنظیمات این قطعه فعال باید حتما در پیت (محل توقف خودروها در میانه مسابقه) تغییر داده شود.
راننده پژو اسپرت درباره نیروی عمودی این خودرو می‌گوید:
شاید این مسئله بزرگی برای سایر افراد باشد اما برای ما مشکل بزرگی نیست. نیروی عمودی چه حاصل از بال عقب باشد و چه حاصل از بخش‌های زیر خودرو، همان کار را می‌کند.
یکی دیگر رانندگان، «لوییک دوفال»، می‌گوید:
نیروی عمودی این خودرو کمتر از نیروی عمودی خودروهای پروتوتایپ است. با توجه به قدرت، فکر می‌گردم که تجربه راندمان این خودرو شبیه راندن یک GT باشد اما در نهایت، خودرویی را می‌رانید که مانند یک پروتوتایپ رفتار می‌کند. البته که از آن سنگین‌تر بوده و در تغییر جهت نیز کندتر رفتار می‌کند اما نحوه رفتار ۹X8 واقعا تحسین‌برانگیز است. وقتی آن را می‌رانید، اصلا متوجه کمبود بال عقب نمی‌شوید.
پرسش و پاسخ با معاون ارشد استلانتیس موتوراسپرت، «ژان مارک فینوت»
چرا شما LMH را به LMDh ترجیح دادید؟
ما به این دلیل به LMH علاقه نشان دادیم که خودروسازان حوزه LMDh، تنها به توسعه موتور احتراقی خودروهایشان می‌پردازند و این مسئله چندان جالب نیست. در LMH، ما در استفاده و توسعه فناوری دستی باز داریم. شاسی، موتور، باتری و سیستم ۹۰۰ ولتی عناوینی هستند که هم‌اکنون روی آن‌ها کار می‌کنیم. همین فناوری‌ها به‌زودی تاثیرشان را روی خودروهای جاده‌ای نشان خواهد داد.
یکی از کسانی که اکنون روی ۹X8 کار می‌کند، قبلا روی ۳۰۸ کار می‌کرده است. به همین دلیل، پژو بودن این خودروی مسابقه‌ای برای ما اهمیت دارد. ما واقعا ۹X8 را در قالب روح و قوانین LMH جای داده‌ایم.
آیا ۹X8 برای حضور نهایی در رقابت‌ها آماده است؟
توسعه خودرو در مرحله‌ای قرار دارد که از آن انتظار داریم. برخی از کارهای ما در تونل باد باقی مانده است؛ پس از آن، خودرو را جهت تاییدیه نهایی به FIA خواهیم برد.
آیا ۹X8 نهایی تفاوت‌های زیادی با نسخه مفهومی آن خواهد داشت؟
ما می‌توانستیم خودروی مفهومی را همان‌گونه که بود برای تایید نهایی به فیا ارسال کنیم اما بخش عقبی خودرو از زمان رونمایی رسمی بهبود یافته است. مسئله ما نیروی عمودی نیست بلکه کمک با پایداری بهتر است. می‌خواهیم از ایمنی خودرو در صورت نقص فنربندی، از دست رفتن تایر یا… اطمینان داشته باشیم.
