اگرچه موبایل گیمینگ را همچنان بازیکن‌های زیادی جدی نمی‌گیرند اما نمی‌توانیم منکر این قضیه بشویم که بازی‌های گوشی حالا به قطبی از صنعت بازی‌های ویدیویی تبدیل شده‌اند. در این چند سال گذشته، درآمد حاصل از موبایل گیمینگ با اختلاف از عناوین کنسول‌ها و رایانه‌های شخصی بیشتر بوده و تحلیل‌گران پیشبینی کرده‌اند که در سال‌های آتی این فاصله می‌تواند افزایش هم پیدا کند.
موبایل گیمینگ حکم یک فرصت بادآورده را دارد. چه برای کمپانی‌های فیلم‌سازی که با گذاشتن شخصیت‌های محبوب‌شان در یک بازی گوشی می‌توانند به راحتی پولی به جیب بزنند، چه برای سازندگان بازی‌های کنسولی که با پورت عناوین‌شان می‌توانند جامعه طرفداران‌شان را گسترش بدهند و چه برای توسعه‌دهندگان کنسول‌ها که می‌توانند از بازی‌های گوشی برای فروش بیشتر کنسول‌هایشان استفاده کنند.
معرفی Gears POP! در رویداد E3 2018 نوید این را می‌داد که مایکروسافت نیز به بالاخره به گروه‌های بالا پیوسته است. سری گیرز آو وار (Gears of War) یکی از مهمترین انحصاری‌های مایکروسافت به‌حساب می‌آید و حضور یک نسخه فرعی از آن روی تلفن‌های هوشمند می‌تواند این معنا را بدهد که ردموندی‌ها در آینده بازی‌های بیشتری را به گوشی خواهند آورد.
رویاپردازی خوبی بود تا اینکه تجربه Gears POP! کاخ آرزوهایم را خراب کرد. مایکروسافت با Gears POP! نشان داد که هنوز در گذشته گیر کرده است. هسته اصلی گیم‌پلی گیرز آو وار پتانسیل زیادی برای تبدیل شدن به یک بازی موبایل خوب را دارد اما در Gears POP! سازنده به ساخت یک کلون از کلش رویال روی آورده و نکته ناراحت‌کننده‌تر اینجاست که بازی آن‌قدرها هم جذاب نیست.
در سالی که پابجی موبایل و فورتنایت به‌خاطر ارائه یک تجربه کنسولی روی گوشی به موفقیت می‌رسند، تنسنت سعی می‌کند شبیه‌ترین کال آو دیوتی به نسخه‌های پلتفرم‌های خانگی را برای تلفن‌های هوشمند بسازد، بلیزارد دیابلو ایمورتال را با همان هسته اصلی گیم‌پلی سری معروف می‌کند، مایکروسافت هنوز می‌خواهد با ساخت کلون از کلش رویال به موفقیت برسد.
Gears POP! حداقل در نسخه اولیه خودش نشان داده که یک کلون ضعیف از کلش رویال است. بازی سعی کرده فرمول سوپرسل را با بعضی ویژگی‌های کلیدی گیرز آو وار ترکیب کند و با کمی چاشنی طنز، گیمرهای کژوال را به سمت خودش بکشاند. با این حال نه تغییرات آن‌قدر کافی هستند و نه استفاده از شخصیت‌های گیرز آو وار آن قدر دلیل موجهی است که مخاطب جذب Gears POP بشود.
در واقع بازی آن ویژگی که کلون‌ها باید داشته باشند را کم دارد؛ South Park طرفداران خودش را پیدا کرد چون در کنار تمام ویژگی‌های مثبتش همان شوخی‌های آشنای کارتون را به ارث برده بود و بدلند برول با استقبال خوب منتقدان مواجه شد چون سازنده با ترکیب درست قوانین فیزیک و فرمول کلش رویال یک تجربه جدید به وجود آورد. Gears POP هنوز نتوانسته به چنین چیزی دست پیدا کند.
در نبردهای Gears POP دو بازیکن روبه‌رو یکدیگر قرار می‌گیرند و هر کدام باید با کارت‌هایی که دارند به حریف حمله کنند. بزرگترین تفاوت بازی نسبت به کلش رویال و بقیه عناوین مشابه به سیستم کاورگیری برمی‌گردد. بعضی از کارت‌های بازی می‌توانند پشت کاورها پنهان شوند و اگر زنده بمانند، با این کار آن قسمت از منطقه در اختیار بازیکن قرار می‌گیرد. بنابراین شعاع گذاشتن کارت‌ها بیشتر می‌شود.
با توجه به اینکه بازی‌های سافت لانچ معمولا تفاوت خیلی زیادی با نسخه نهایی ندارند، بعید است Gears POP بتواند معجزه کند. هرچند ساخت یک بازی نزدیک‌تر به نسخه‌های کنسولی نتیجه جذاب‌تری می‌توانست داشته باشد اما حتی اگر از این قضیه فاکتور بگیریم، باز Gears POP در رسیدن به هدفش موفق عمل نمی‌کند.
بازی نمی‌داند چگونه مسیرش را از بازی‌های مشابه جدا کرده و در عین ارائه یک تجربه سرگرم‌کننده متفاوت ظاهر شود. در پایان لازم است این نکته را اضافه کنم Gears POP فعلا در منطقه‌های تایلند، اندونزی و فیلیپین عرضه شده و برای دانلود آن نیازمند نرم‌افزارهای تغییر آی‌پی خواهید بود.
