نقد و بررسی بایک سابرینا، تجربه و آزمون هاچ‌بک چینی شبه‌بنز

تاریخچه

شرکت بایک در سال ۱۹۵۸ میلادی در پکن تأسیس شد. واژه “BAIC” در حقیقت خلاصهٔ عبارت (BEIJING AUTOMOTIVE INDUSTRY CO) می‌باشد. بایک در چین شرکت معتبری در تولید انواع خودرو در رده‌های مختلف محسوب می‌شود. در سال ۲۰۱۴ به عنوان چهارمین خودروساز بزرگ چین انتخاب شد و هم‌اکنون محصولات بنز و هیوندای روی خط تولید این کارخانه تولید می‌شوند. در سال ۲۰۰۹ بایک توانست با خرید امتیاز از ساب سوئد تکنولوژی آن را وارد خطوط تولید خود کند. شرکت بایک با سرمایه‌گذاری در بازار خودرویی کشورهای در حال توسعه و به‌خصوص خاورمیانه سعی دارد تا فروش بالای خود را تضمین کند.

سابرینا که نام اصلی آن BAIC A113 است، یکی از مطرح‌ترین محصولات این شرکت است. در سال ۲۰۱۴ سری E بایک به عنوان رتبهٔ اول طبق بررسی‌های ISQ(Initial Quality Study) در ردهٔ کامپکت معرفی شد.

طراحی ظاهری

در نمای خارجی سابرینا با یک کپی فاحش از بنز سری B مدل ۲۰۰۶ مواجه هستیم، حتی در برخی سایت‌های چینی تصویر آن را با آرم بنز مشاهده خواهید کرد!

بر روی چراغ‌های جلو دو ابرویی را شاهد هستیم که دی‌لایت را برایمان تداعی می‌کنند اما در حقیقت چراغ‌های نور پایین هستند و در شب نمای خشمگینی را به خودرو می‌دهند.

جدای از نکات منفی کپی کاری چینی‌ها، این کار جنبه‌های مثبتی هم دارد از جمله اینکه ما را با طراحی‌های ناهماهنگ بسیاری از هم‌وطنانش مواجه نمی‌کند و تا حدودی از ارگونومی و سبک طراحی بنز بهره می‌برد.

نکات بیان شده در طراحی خارجی در مورد طراحی داخلی هم صدق می‌کنند و همچنان کپی بی‌چون‌وچرا حاکم است!! در کل می‌توان طراحی خودرو را متناسب دانست و احتمالاً زود از آن دل‌زده نخواهید شد.

کیفیت ادوات داخلی و امکانات رفاهی

در بحث کیفیت با توجه به قیمت پایین‌تر سابرینا نسبت به رقبا انتظار یک فاجعه را داشتیم که با ورود به خودرو اوضاع متفاوت شد. جنس بکار رفته در داشبورد پلاستیک خشک است ولی کیفیت قابل قبولی دارد همچنین استفاده از دو رنگ کرم و خاکستری به‌علاوهٔ دو نوار نقره‌ای رنگ در کنسول مرکزی ترکیب مناسبی را به وجود آورده‌اند. (هرچند که در صورت عدم مراقبت، رنگ کرم ادوات داخلی و صندلی‌ها به‌سرعت کدر می‌شوند). هنگامی‌که خودرو را به‌دقت بررسی کنیم نتیجه می‌گیریم که دیگر نمی‌توان طبق عادت محصولات چین را با کیفیت بسیار پایین شناخت چراکه در این سال‌ها و به لطف آزمون‌وخطا در بازارهایی از جمله بازار ایران اکنون خودروسازان چین کارآزموده شده‌اند، البته تا رسیدن به کیفیت مطلوب راه زیادی در پیش دارند.

امکانات رفاهی فراوان در مقایسه با قیمت شگرد چینی‌هاست و بایک نیز از این قاعده مستثنی نیست. از جمله امکانات رفاهی خودرو می‌توان به سانروف دو حالتهٔ برقی، تهویهٔ دیجیتال، مانیتور رنگی ۶.۵ اینچی رنگی مجهز به رهیاب، سنسورهای نور و باران، محفظهٔ خنک نگه‌دارنده (Cool Box)، کامپیوتر سفری، تنظیم ارتفاع نور چراغ‌های جلو، آینه‌های جانبی تاشوندهٔ برقی به همراه گرم‌کن، تنظیم نور آمپرهای پشت فرمان، صندلی ۶ جهتهٔ راننده به‌صورت دستی اشاره کرد که در ردهٔ قیمتی سابرینا مناسب به نظر می‌رسند.

مشخصات فنی بایک سابرینا

در این زمینه هم می‌توان سابرینا را یکی از سردمداران ردهٔ قیمتی خود نامید چراکه با بهره‌گیری از موتور آشنای ۱۵۰۰cc طراحی میتسوبیشی که قابلیت تولید ۱۱۵ اسب بخار و گشتاور ۱۴۳ نیوتون متری را دارد نمی‌توان سابرینا را خودروی ضعیفی نامید. مخصوصاً با توجه به وزن ۱۰۹۰ کیلوگرمی خودرو که سابرینا را مبدل به خودرویی سبک با شتاب‌گیری مناسب می‌کند.

وظیفهٔ انتقال قدرت تولیدی به چرخ‌های جلو بر عهدهٔ گیربکس ۴ سرعتهٔ اتوماتیک طراحی آیسین ژاپن است که هماهنگی خوبی با موتور دارد، بعلاوه این گیربکس داری حالت‌های Sport و Snow نیز می‌باشد.

گیربکس خودرو در حالت دستی دو انتخاب ۲ و L را در اختیار راننده قرار می‌دهد مشابه آنچه در خودروهایی مانند هیوندای I20 یا تویوتا یاریس مدل سال ۲۰۰۹ شاهد هستیم.

نکتهٔ منفی قابل توجه در مورد قوای حرکتی، هزینه‌های سرسام‌آور قطعات آن است که دلیل اصلی این امر را می‌توان ضعف شرکت دیار خودرو در تولید قطعات دانست.

شاسی و سیستم تعلیق سابرینا

در طراحی شاسی سابرینا از پلتفرم‌های ساخت اسمارت بهره گرفته شده است همچنین سیستم تعلیق خودرو در جلو از نوع مک‌فرسون با میلهٔ ضد غلتش و در عقب میلهٔ پیچشی H است.

استفاده از رینگ‌های ۱۴ اینچی اگر چه تا حدی از زیبایی ظاهری خودرو کاسته است اما موجب نرم‌تر شدن سواری خودرو می‌شود. سیستم تعلیق در دست‌اندازهای شهری نرمی قابل قبولی دارد اما در بخش عقب خودرو ضربات، بیش‌تر احساس می‌شوند و نوعی حس گیجی را در این بخش به راننده القا می‌کند.

تجربهٔ رانندگی بایک سنوا

با فشردن دکمهٔ بازکن روی ریموت خودرو، هم‌زمان آینه‌های جانبی برقی هم باز می‌شوند (اما نکتهٔ منفی این است که تنها یکی از سوییچ‌ها مجهز به ریموت است) با ورود به خودرو فضای بازتری را از سایر هم‌رده‌ها از جمله پژو ۲۰۶ و برلیانس H320 مشاهده خواهید کرد البته استفاده از رنگ روشن هم کمک شایانی کرده است.

صندلی‌ها نسبتاً سفت هستند تا حس اسپرتی را به سرنشینان انتقال دهند، البته در جابه‌جایی‌های شهری چندان با آن‌ها به مشکل بر نخواهید خورد اما ممکن است در سفرهای طولانی مقداری خسته‌کننده باشند.

در کنسول مرکزی هم مانیتور بزرگ ۶.۵ اینچی که قابلیت پخش CD و USB را دارد خودنمایی می‌کند و در زیر این بخش تنظیمات تهویه مطبوع قرار گرفته است.

پشت فرمان خودرو تسلط خوبی به اطراف حس می‌شود. در بخش‌های جانبی دلیل این تسلط را باید آینه‌های جانبی بزرگ سابرینا دانست. نقطه‌ضعف اصلی در این مورد شیشهٔ عقب بسیار کوچک است؛ طراحی بسیار کوچک این شیشه و نبود دوربین عقب دست به دست هم می‌دهند تا میدان دید را کاهش دهند. البته سنسورهای پارک که قابلیت نمایش فاصله را هم دارند با عملکرد دقیق خود تا حدی می‌توانند این دید کم را جبران کنند.

خودرو را استارت می‌زنیم، موتور با صدای ملایمی وارد مدار می‌شود. با قرار دادن گیربکس در حالت D خودرو بدون ضربات اضافی شروع به حرکت می‌کند (برای شروع حرکت نیازی به فشردن میدونی گاز نیست). تعویض دنده‌ها متناسب با میزان فشاری است که بر میدونی گاز می‌آورید. در حالت عادی شهری تعویض دنده در حدود دور موتور ۲۰۰۰ تا ۳۰۰۰ صورت می‌گیرد که موجب کاهش مؤثر مصرف سوخت می‌شود. در کل با استفاده از باک ۴۵ لیتری و مصرف سوخت ۷.۵ در سیکل ترکیبی چندان گذارتان به پمپ‌بنزین نمی‌افتد!(البته باید در نظر داشت وقتی چراغ بنزین روشن می‌شود تنها ۵ لیتر بنزین در باک موجود است که نشان می‌دهد اوضاع واقعاً بحرانی است.)

اگر کمی از حالت رانندگی شهری و اقتصادی خارج شویم و بر میدونی گاز فشار بیش‌تری بیاوریم عملکرد جعبه‌دنده تغییر کرده و خودرو عملکردی تهاجمی پیدا می‌کند. دنده‌ها با فشار بیش‌تر بر میدونی گاز در دور موتورهای بالاتری تعویض می‌شوند به‌طوری‌که اگر میدونی را تا انتها بفشاریم (که انجام این کار در معابر شهری اصلاً توصیه نمی‌شود) خودرو شتاب گرفته و پشت شما را به صندلی خواهد فشرد; در این حالت تعویض دنده در دور موتور ۶۰۰۰ صورت می‌گیرد و گیربکس در حالت Sport قرار می‌گیرد، چیزی که شما می‌توانید از طریق دکمهٔ کنار اهرم دنده (که با نماد S مشخص شده است) هم آن را فعال کنید تا تعویض در دورهای بالاتری انجام شود. نکتهٔ جالب در مورد شتاب‌گیری‌های سریع این است که صدای خروجی از پیشرانه به‌هیچ‌عنوان تناسبی با حجم ۱.۵ لیتری موتور ندارد به‌طوری‌که اگر گاز را تا انتها بفشارید غرشی از موتور خواهید شنید که ممکن است فکر کنید یک موتور ۲ لیتری زیر پای شماست!

هرچند که گیربکس نصب شده در سابرینا از مدل‌های قدیمی آیسین (AISIN) است، اما اصالت ژاپنی خود را حفظ کرده است و درهرحالت دنده‌ها را به درستی تعویض می‌کند.

اگرچه تعویض دنده‌ها خیلی به فرمان راننده نیست (!) اما به دلیل هماهنگی مناسب در سربالایی‌ها خیلی به موتور فشار وارد نمی‌شود و می‌توان با چهار سرنشین بزرگسال با خیال راحت حرکت کرد.

در شرایط برفی هم گیربکس عملکرد راضی‌کننده‌ای دارد و با فعال کردن حالت snow (که با نماد * مشخص شده است) تا حدی مانع هرزگردی و لیز خوردن خودرو می‌شود.

در نهایت عملکرد سابرینا با توجه به قیمت آن، راضی کننده برآورد می‌شود.

تجهیزات ایمنی

بر روی کاغذ امکانات ایمنی سابرینا با بهره‌گیری از سامانه‌های ABS-EBD – BOS (اولویت با ترمز) به همراه دو کیسهٔ هوا کامل به نظر می‌رسند اما مشکل از آنجا شروع می‌شود که این امکانات صرفاً روی کاغذ باقی می‌مانند.

سیستم ترمزها در جلو از نوع دیسکی و در عقب از نوع کاسه‌ای می‌باشند که در این بخش سابرینا را پایین‌تر از رقبا قرار می‌دهد چراکه حتی ۲۰۶ تیپ پنج نیز در هر چهار چرخ مجهز به ترمزهای دیسکی می‌باشد.

در عمل ترمزها چندان قوی عمل نمی‌کنند. البته به اصطلاح توانایی جمع کردن خودرو را دارند اما باید فشار بیش‌تری بر آنها وارد کرد و در کل احتیاط بیشتری به خرج داد.

بدنه نیز استحکام متوسطی دارد و به علت فاصلهٔ کم سپرهای عقب و جلو از اتاق خودرو در تصادفات احتمالی ایمنی چندانی را شاهد نخواهیم بود که رابطهٔ بایک با ساب سوئد را که یکی از ایمن‌ترین‌ها در زمان خود بود زیر سؤال می‌برد، همچنین در مورد پایداری خودرو نکتهٔ قابل توجه این است که در هنگام حرکت در پیچ‌ها حس ناپایداری و واژگونی کاذبی را به راننده می‌دهد که با تعویض لاستیک‌های خودرو با سایز بزرگ‌تر می‌توان بخشی از این مشکل را حل کرد.

خدمات پس از فروش بایک سنوا

تا اینجا به این نتیجه رسیدیم که سابرینا از ارزش قیمتی نسبی برخوردار است اما با این حال فروش بسیار محدودی دارد. در حقیقت علت اصلی این فروش ضعیف شرکت دیار خودرو می‌باشد. خودروهای دیار خودرو تا رسیدن به دست مشتری روزهای زیادی رو زیر آفتاب و باران و برف سپری می‌کنند. پس اگر با زنگ‌زدگی شدید قطعات فلزی خودرو و پوسته‌پوسته و کدر شدن چراغ‌های جلو مواجه شدید تعجب نکنید!

با بررسی که انجام دادم متوجه شدم خودرویی که من در سال ۲۰۱۶ تحویل گرفتم در سال ۲۰۱۴ ساختش به اتمام رسیده بود!!

در بحث خدمات پس از فروش هم دیار خودرو به‌هیچ‌عنوان حرفه‌ای عمل نمی‌کند، جدای از معطلی‌های ۵-۶ ساعته برای سرویس خودرو تمامی ایرادات خودرو نیز رفع نخواهد شد، به انضمام اینکه باید مبلغی در حدود ۱۰۰ هزار تومان بابت تعویض روغن و فیلتر هوا حتی در سرویس اولیه پرداخت کنید.

مشکل بسیار جدی دیگر عدم تأمین قطعات توسط شرکت عرضه‌کننده است که بسیار کمیاب و به‌تبع آن گران‌قیمت هستند همچنین برای تهیهٔ قطعه باید مدتی طولانی (بعضاً حدود دو ماه) در انتظار بمانید.

معایب سابرینا

• تامین قطعات یدکی و خدمات پس از فروش
• ترمزهای ضعیف
• پایداری کم در پیج‌ها
• بازار دست دوم بد
• صندلی های سفت، سانروف کوچک، دید عقب کم

قیمت سابرینا

بایک سابرینا خودروی خوش قیمتی است (البته صرفاً در بازار انحصاری و بستهٔ ایران!) که به دلیل سیاست‌های دیار خودرو بازار دست دوم بی‌رونقی دارد و مالکان آن در بازار دست دوم افت قیمتی بیشتری را نسبت به سایر رقبا تجربه خواهند کرد. درهرحال این خودرو با تکیه بر قوای محرکهٔ متناسب و امکانات رفاهی کامل‌تر نسبت به رقای داخلی، مشتریان خاص خودش را دارد اما نمی‌توان از ایمنی نسبتاً پایین و خدمات پس از فروش ضعیف (شرکت دیار خودرو در آخرین رتبه‌بندی رسمی نمایندگان کمترین میزان رضایت‌مندی را اخذ کرده است) چشم‌پوشی کرد. در خال حاضر در بهار سال ۱۴۰۱ بایک سابرینا ۲۰۱۴ کارکرده سالم با قیمت زیر ۳۰۰ میلیون تومان و سابرینای مونتاژ مدل ۹۸ در حد صفر با قیمت ۴۱۰ میلیون تومان خرید و فروش می‌شوند.