اجازه دهید همین ابتدا به این نکته اشاره کنیم که ما به‌هیچ‌وجه قصد زیر سؤال بردن نوآوری‌های ایمنی فعال و غیرفعال بیشمار توسعه یافته در سال‌های قبل را نداریم. شکی وجود ندارد که خودروهای مدرن، حداقل آن‌هایی که در بازارهای مطرح عرضه می‌شوند ایمن‌تر از همیشه هستند و این موضوع خود را در زمان وقوع تصادف یا حتی پیشگیری از آن نشان می‌دهد. از طرف دیگر هم ما به دنبال برجسته نشان دادن داچیا ساندرو استپ وی نیستیم، خودرویی که در تست‌های یورو انکاپ فقط ۲ ستاره ایمنی به دست آورد.
ایمنی فعال همچون سیستم‌های پیشگیری از برخورد از جلو کار فوق‌العاده‌ای در جلوگیری از تصادف یا کاهش قابل‌توجه آثار آن انجام می‌دهند. به‌طور مشابه کابین‌های ایمن و مدرن خودروها که پر از کیسه‌های هوا و نقاط جاذب انرژی است باعث می‌شوند سرنشینان حداکثر ایمنی را داشته باشند.
اما انتقاد ما به این موضوع مربوط می‌شود: برخی سیستم‌ها چقدر به عدم حواس‌پرتی راننده در پشت فرمان کمک می‌کنند؟ همه ما خودروسازان را به خاطر خلاقیت‌های خود تحسین می‌کنیم اما از طرفی باید به این نکته اشاره کرد که خودروهای مدرن چقدر باعث می‌شوند که ما واقعاً روی رانندگی تمرکز کنیم؟
به نظر می‌رسد که هر خودروسازی به دنبال یافتن راه‌های جدید برای پرت کردن حواس راننده هستند و این کار را با نصب نمایشگرهای بزرگ انجام می‌دهند. نمایشگرهای بزرگ، زیبا و جذاب که البته کاملاً هم حواس را پرت می‌کنند.
زمانی که ولوو در سال ۲۰۱۴ شاسی‌بلند XC90 را معرفی کرد این خودرو از نظر ایمنی و کیفیت جزو گزینه‌های اول هر خریداری بود. اینجا یک خودروی هفت‌نفره داریم که دارای سلول ایمنی از جنس فولاد با کشش بالا بوده و سرنشینان را به‌طور کامل محافظت می‌کند. XC90 همچنین دارای ایمنی شهری است که حرکات عابران و موتورسواران را بررسی کرده و در صورت نیاز به‌صورت خودکار خودرو را متوقف می‌کند. این‌ها تنها بخش کوچکی از سیستم‌هایی هستند که باعث شده‌اند XC90 یکی از مدرن‌ترین خودروهای روی کاغذ باشد.
البته یکی از موارد تا همین امروز ما را با چالش مواجه ساخته است. ولوو به میزان دکمه‌های کم کابین محصولات خود اشاره داشته است و بجای آن‌ها نمایشگر بزرگی نصب شده که خب اکثر خودروهای مدرن نیز همین روش را در پیش گرفته‌اند. همین امر باعث شده فکر کنیم شاید نصب این‌همه سیستم و تکنولوژی پیشگیری از تصادف برای خنثی ساختن ریسک‌های حواس‌پرتی راننده ضروری هستند.
صادقانه باید گفت هرچقدر نمایشگر کابین بزرگ‌تر بوده و به‌طور کامل بتواند صفحه گوشی همراه شما را شبیه‌سازی کند بازهم می‌تواند بهتر از گوشی همراه عمل نموده و حواس راننده را کمتر پرت کند؟
ما می‌دانیم که این نمایشگرها به نوعی از دهه ۸۰ میلادی تاکنون وجود داشته‌اند اما شاید تا یک دهه پیش روی تجربه رانندگی تأثیر مثبتی می‌گذاشتند. ولوو اولین شرکتی نیست که تقریباً اکثر کارکردهای خودرو را داخل نمایشگر اصلی جای داده است. تسلا یکی از بدترین‌ها در این زمینه بوده و تقریباً همه‌چیز را به اسم نوآوری در نمایشگر بزرگی قرار داده است. مرسدس بنز نیز با هایپراسکرین EQS همه‌چیز را وارد مرحله جدیدی کرده است.
نمایشگرهای موردبحث نصف مشکل هستند. راه ارتباط و برهم‌کنش با آن‌ها نیز مشکل‌ساز است. اگر ما اولین نسخه سیستم iDrive ب‌ام‌و را در نظر نگیریم، استفاده از جوی استیک‌ها و تاچ پدها جزو محبوب‌ترین گزینه‌های خودروسازان برای گشتن در منوها و تنظیمات بوده‌اند. اگرچه شما هنوز هم مجبور هستید چشم‌هایتان را از جاده بردارید اما حداقل می‌توانید عملکردهای خودرو را بهتر از گشتن به‌صورت مستقیم در نمایشگر انجام دهید. درهرصورت هر دو گزینه باعث پرت شدن حواس راننده از جاده می‌شوند.
به همین خاطر است که سیستم بکار رفته در داچیا ساندرو جدید بسیار خوب است. شما گزینه استفاده از گوشی همراه به عنوان نمایشگر سیستم اطلاعات سرگرمی را دارید اما این دیگر ضروری نیست. شما تقریباً همه‌چیز را می‌توانید بدون آن‌هم انجام دهید. آیا سرانجام راه‌حل خوشحال‌کننده‌ای برای مشکلات پیدا کرده‌ایم؟ متأسفانه برخی افراد می‌گویند خودروسازان طراز اول همواره سیستم‌های ایمنی فوق‌العاده‌ای تولید می‌کنند و این سیستم‌ها همیشه سرنشینان را در امان نگاه می‌دارند اما همان‌گونه که گفتیم شاید این‌گونه نباشد.
قطعاً رانندگان که دقت زیادی به جاده دارند از وجود نمایشگرهای بزرگ و عملکردهای ادغام شده در آن‌ها خوشحال نخواهند بود.
