اطلاعات و مشخصات نسل جدید مرسدس بنز SL هنوز به‌طور کامل منتشر نشده‌اند اما مدت‌ها است میدانیم که این خودرو فاقد ویژگی‌ای است که مرسدس خودش حدود ربع قرن پیش آن‌را محبوب کرد. منظور سقف جمع شوندهٔ فلزی است که هرچند از دههٔ ۳۰ در صنعت خودروسازی وجود داشته و در طول سال‌ها در خودروهایی مثل فورد اسکای‌لاینر و هوندا CR-X دیده شده اما این مرسدس SLK سال ۱۹۹۶ بود که این نوع سقف را محبوب و متداول کرد.
یک سقف جمع شوندهٔ فلزی بهترین‌های دو جهان را ارائه می‌کند. این نوع سقف، امنیت یک کوپه در برابر آب‌وهوای نامساعد و سرقت را در کنار لذت بردن از هوای آزاد و نور خورشید فراهم می‌کند. تا اواخر سال ۲۰۰۰، تقریباً همهٔ خودروسازان در حال کار روی سقف‌های فلزی جمع شونده برای کانورتیبل‌های خود بودند اما ۲۰ سال بعد، کانورتیبل‌هایی که هنوز به دست کراس‌اوورها کُشته نشده بودند، به سقف‌های جمع شوندهٔ پارچه‌ای روی آورده‌اند. مصداق بارز این موضوع، مرسدس بنز است که چندی پیش مدل SLK را کنار گذاشت و قصد دارد در نسل جدید SL هم از سقف پارچه‌ای استفاده کند.
اما چرا اتفاق رخ داد؟ چون خودروسازان دریافتند که مزیت‌های سقف‌های جمع شوندهٔ فلزی از معایب آن‌ها کمترند. مشکل اول، وزن سنگین سقف‌های فلزی است آن‌هم درحالی‌که این روزها خودروسازان برای کاهش دی‌اکسید کربن محصولات خود همواره به دنبال کاهش وزن‌های غیرضروری هستند. دلیل بعدی این است که سقف‌های جمع شوندهٔ فلزی کابوس طراحی و مهندسی محسوب می‌شود زیرا این سقف‌ها در هنگام باز شدن عمدتاً باید به‌صورت افقی زیر درب صندوق تا شوند. علاوه بر این، سقف‌های جمع شوندهٔ فلزی با داشتن چند قسمت تاشو، فضای زیادی را اشغال می‌کنند، فضای صندوق بار را قربانی می‌کنند و زندگی را برای طراحان جهنم می‌کنند.
به همین دلیل، اکثر کانورتیبل‌های سقف فلزی از اضافه‌وزن رنج می‌برند. اگر به کانورتیبل‌های سقف فلزی که تا اواسط دههٔ ۲۰۰۰ در اروپا عرضه می‌شدند مثل پژو ۳۰۷ CC و نیسان میکرا CC نگاه کنید، به مشکل دیگری هم پی خواهید برد. از بخش پشتی بزرگ و برآمدهٔ این خودروها که بگذریم، شیشهٔ جلوی این کانورتیبل‌ها به‌طور مسخره‌ای بلند بود و تقریباً تا بالای سر راننده کشیده می‌شد تا به کوتاه‌تر شدن سقف کمک کند و در هنگام جمع شدن سقف، فضای کمتری اشغال شود. این یعنی در هنگام رانندگی با این خودروها، هرگز احساس رانندگی در هوای آزاد وجود نداشت.
به همین دلایل، این روزها کانورتیبل‌های سقف فلزی بسیار کمیاب شده‌اند و از این سقف‌ها بیشتر در سوپراسپرت‌های ایتالیایی استفاده می‌شوند. مزدا میاتا RF و شورلت کوروت هم از معدود خودروهایی هستند که هنوز از سقف جمع شوندهٔ فلزی استفاده می‌کنند. البته خودروهای موتور وسط سقف کوتاهی دارند و صندوق بار آن‌ها در جلو است که این موضوع جانمایی سقف فلزی در زمان باز شدن را راحت‌تر می‌کند و فضای بار را هم اشغال نمی‌کند ولی بااین‌حال، در اینجا هم نمای جذاب پیشرانه از دست می‌رود. بااین‌همه، شما کدام نوع سقف را برای خودروهای روباز ترجیح می‌دهید؟
