نبرد سدان‌های پرچم‌دار، لکسوس LS500، مرسدس S500 و جنسیس G90

مرسدس بنز S کلاس برای سال‌ها معیار این کلاس بوده و همهٔ مدعیان با آن سنجیده می‌شوند. در رقابت ما، مدل S500 4Matic حضور دارد که البته هرگز نمی‌توان آن را یک نسخهٔ پایه دانست زیرا مشخصات آن با دو رقیب دیگر یعنی لکسس LS500 و نسل جدید جنسیس G90 که هردو از پیشرانه‌های شش سیلندر استفاده می‌کنند مطابقت دارد. بله البته در خانوادهٔ S کلاس مدل هشت سیلندر S580 هم وجود دارد اما قیمت گران‌تری خواهد داشت آن‌هم درحالی‌که همین S500 هم با قیمت پایهٔ ۱۱۲,۱۵۰ دلاری گران‌ترین خودروی جمع محسوب می‌شود.

همان‌طور که انتظار می‌رود، S500 برای انجام مأموریت خود به‌عنوان یک کشتی کروز با برخورداری از یک پیشرانهٔ ۳ لیتری شش سیلندر خطی توربوشارژ و سوپرشارژ ۴۲۹ اسب بخاری با سیستم هیبریدی خفیف، سامانهٔ چهارچرخ محرک، فنرهای بادی، کمک‌فنرهای تطبیقی، هر سیستم کمک‌رانندهٔ قابل‌تصور و ماساژور صندلی‌های جلو، کاملاً مجهز شده است. علاوه بر این، چند آپشن خودروی آزمایشی ما را مجهزتر کرده‌اند که شامل تودوزی چرمی ناپا، تریم مشکی پیانو، نورپردازی داخلی چندرنگ، رینگ‌های ۲۱ اینچی AMG با لاستیک‌های پیرلی P Zero PZ4، سیستم فرمان گیری چرخ‌های عقب و صفحه آمپر سه‌بعدی می‌شود. علاوه بر این، پکیج ۴,۳۰۰ دلاری AMG Line نیز ظاهر خودرو را با سپرهای جلو و عقب تهاجمی‌تر، جذاب‌تر کرده است. همهٔ این موارد، قیمت S500 ما را به ۱۲۷,۱۳۰ دلار رسانده‌اند که با اختلاف زیادی گران‌ترین خودروی این رقابت محسوب می‌شود.

در سمت دیگر میدان، لکسس LA500 AWD ایستاده است که قیمت آن از ۸۰,۵۰۰ دلار آغاز می‌شود اما فریب قیمت پایهٔ پایین را نخورید زیرا هرچند سدان پرچم‌دار ژاپنی‌ها از پیشرانهٔ V6 توئین توربو با ۴۱۶ اسب بخار قدرت، سامانهٔ چهارچرخ محرک و لیست مناسبی از امکانات رفاهی برخوردار است اما برای مطابقت با سطح تجهیزات S500 و G90 به آپشن‌هایی با ارزش تقریبی ۳۰ هزار دلار نیاز دارد. یکی از گران‌ترین آپشن‌ها پکیج ۱۷,۳۸۰ دلاری Executive است که تودوزی چرمی نیمه آنیلین و ماساژور صندلی‌های جلو و عقب را به همراه دارد. علاوه بر این، فنرهای بادی (۱,۴۰۰ دلار)، سیستم صوتی مارک لوینسون (۱,۹۴۰ دلار)، تریم چوبی (۸۰۰ دلار) و پکیج ایمنی لکسس (۳,۲۰۰ دلار) قیمت خودروی آزمایشی ما را به ۱۱۰,۰۳۰ دلار رسانده‌اند.

و آخرین خودروی این رقابت هم جنسیس G90 e-Supercharger AWD است که با قیمت پایهٔ ۹۹,۷۹۵ دلاری، تقریبا همه چیزهایی که S500 و LS500 دارند و حتی در برخی موارد بیش از آن‌ها را ارائه می‌کند. G90 به یک پیشرانهٔ V6 با ۴۰۹ اسب بخار قدرت، ماساژور صندلی‌های جلو و عقب و مجموعهٔ کاملی از تکنولوژی‌های ایمنی مجهز است. به همین دلیل، خودرو آزمایشی ما فقط یک آپشن داشت که رنگ خاکستری مات با قیمت ۱۵۰۰ دلار بود. البته در این جمع غیبت دو سدان لوکس دیگر احساس می‌شود زیرا ب‌ام‌و هنوز نسل جدید سری ۷ که به‌تازگی معرفی شده را در اختیار ندارد و آئودی هم هنوز نسخهٔ فیس‌لیفت A8 را به بازار آمریکا نفرستاده است.

مقام سوم: لکسس LS500

نقاط قوت: صندلی‌های شیک و راحت جلو، متریال سطح بالای کابین، خودرویی آرام و ساکت برای پیمایش‌های بزرگراهی

نقاط ضعف: ظاهری بسیار شبیه تویوتا آوالون، تم‌های ناهماهنگ طراحی داخلی، کنترل‌های پیچیدهٔ صندلی‌های عقب

زمانی که لکسس نسل اول LS را در سال ۱۹۸۹ معرفی کرد، آن‌قدر خوب بود که به بخش مهندسی خودروسازان لوکس جهان شوک وارد کرد اما با گذشت زمان، درخشش این خودرو از بین رفت و اکنون فروش بسیار پایینی دارد و نسل کنونی هم نمی‌تواند این شرایط را تغییر دهد. متأسفانه LS500 فاقد جذابیت و ابهت ظاهری است که پرستیژ و شکوه یک سدان پرچم‌دار را نشان دهد. در نگاه اول، به‌راحتی می‌توان این خودرو را با یک لکسس ES معمولی یا تویوتا اشتباه گرفت تا جایی که یکی از اعضای تیم آزمایش ما به‌اشتباه آن را تویوتا نامید.

در داخل خودرو متریال گران‌قیمت، صندلی‌های شیک و ویژگی‌های ارزشمندی وجود دارد اما فضای داخلی ناهماهنگ و شلوغ است و قسمت‌های مختلف آن باهم سازگاری ندارند. به‌عنوان‌مثال، به نظر می‌رسد تریم فلزی روی درها و داشبورد برای دو مدل مختلف طراحی شده است درحالی‌که بسیاری از خودروهای ارزان‌تر صفحه آمپر بهتری دارند. این موضوعات خیلی ناخوشایند هستند زیرا LS در دیگر قسمت‌ها خودروی خوبی است.

سدان پرچم‌دار لکسس سواری نرم و هندلینگ خوبی دارد، پیشرانهٔ V6 توئین توربوی آن بی‌صدا کار می‌کند و گیربکس ۱۰ سرعتهٔ اتوماتیک هم رفتار خوبی دارد. ما از نرمی صندلی راننده و عملکرد ماساژور آن لذت بردیم، کنترل‌های سیستم صوتی برای تنظیم صدا خوب هستند و ماساژور و قابلیت خوابیدن صندلی‌های عقب نیز مناسب است اما کنترل‌های نمایشگر لمسی به‌قدری پیچیده هستند که تقریباً غیرقابل استفاده خواهند بود و شیفتر ناخوشایند که ظاهراً از تویوتا پریوس قرض گرفته شده نیز آزاردهنده است. در این سطح قیمتی، همه‌چیز اهمیت زیادی دارد و LS500 چیزهای بزرگ زیادی را از دست می‌دهد.

مقام دوم: جنسیس G90

نقاط قوت: طراحی بیرونی باشکوه، کابین زیبا، ارزش بسیار بالا در برابر قیمت

نقاط ضعف: راحتی کمتر از حد انتظار صندلی‌های عقب، غربیلک فرمان ناخوشایند

نسل دوم G90 که به‌تازگی معرفی شده خودروی واقعاً قابل‌توجهی است. این سدان باابهتی است که بزرگ و گران به نظر می‌رسد اما از خودروی دیگری الهام نگرفته است. فضای داخلی آن گرم و دلپذیر است و طراحی مدرنی دارد اما همچنان بسیار لوکس به نظر می‌رسد. در اینجا حتی با فشردن یک دکمه، درها توسط موتورهای برقی باز و بسته می‌شوند. چه خودروی دیگری را می‌شناسید که این ویژگی را داشته باشد؟ رولزرویس فانتوم! سیستم اطلاعاتی-سرگرمی G90 ساده و زیبا است و حتی از یک سیستم مدیر خلق‌وخو هم برخوردار است که ماساژور صندلی‌ها، صداها، پخش عطر و نورپردازی داخلی را در چهار حالت مختلف تنظیم می‌کند. شاید تنها ویژگی منفی کابین G90 را بتوان غربیلک فرمان ناخوشایند آن دانست.

G90 روی جاده هم همان‌طوری است که یک کشتی کروز باید باشد. در سرعت ۱۱۰ کیلومتر بر ساعت، تنها ۶۴ دسی‌بل سروصدا در داخل خودرو ثبت شد که سدان جنسیس را به ساکت‌ترین عضو گروه تبدیل می‌کند. سیستم تعلیق با حرکات انعطاف‌پذیر، آسفالت‌های خراب را به‌خوبی جذب می‌کند و واکنش‌های فرمان، ترمزها و پدال گاز هم خوب هستند. پیشرانهٔ ۳.۵ لیتری V6 توئین توربو با سوپرشارژر برقی و ۴۰۹ اسب بخار قدرت، کشش خوبی دارد و در رانندگی‌های شهری تقریباً بی‌صدا است و صرفاً در نزدیکی‌های ردلاین سروصدایی از آن به گوش می‌رسد.

یکی از مشکلات G90 اما صندلی‌های عقب آن است که هرچند به ماساژور، گرم‌کن، تهویه و قابلیت خواباندن مجهز هستند اما باید شکل آن‌ها تغییر کند تا مثل صندلی‌های عقب مرسدس راحت باشند. هرچند در پایان، مرسدس با پرفورمنس بهتر، مصرف سوخت کمتر و درگیری بیشتر راننده از جنسیس پیشی گرفت اما با توجه به ارزش فوق‌العادهٔ G90 در برابر قیمت و سطح تجمل تقریباً برابر، این پرچم‌دار جدید کره‌ای‌ها مورد تأیید ما است و با اختلافی بسیار جزئی دوم می‌شود.

مقام اول: مرسدس بنز S500

نقاط قوت: پیشرانهٔ نرم مخملی، کابین مجلل، بازهٔ گستردهٔ سواری و هندلینگ از بسیار راحت تا کاملاً اسپرت

نقاط ضعف: خساست در تجهیزات نسبت به قیمت، رابط کاربری سیستم اطلاعاتی-سرگرمی، کار با کنترل‌های روی غربیلک فرمان به دستان جراحان نیاز دارد

مرسدس بنز مدت زیادی است که بهترین سدان‌های لوکس بزرگ جهان را می‌سازد و این بار هم همین کار را انجام داده است. S500 در این رقابت پیروز شد چون اصول اولیهٔ را به‌درستی رعایت کرده است. این موضوع با وزن شروع می‌شود زیرا S500 بیش از ۱۵۰ کیلوگرم از G90 یا LS500 سبک‌تر است. همچنین پیشرانهٔ شش سیلندر خطی مرسدس نیز نرم‌ترین صدا را در این جمع داشت و این سدان بزرگ را ظرف تنها ۴.۶ ثانیه از صفر به سرعت ۹۶ کیلومتر بر ساعت می‌رساند که از دو رقیب دیگر سریع‌تر است. این موتور همچنین کمترین مصرف سوخت را هم دارد. S500 تنها خودروی این رقابت با لاستیک‌های تابستانی بود که به آن کمک کرد بیشترین چسبندگی را در پیچ‌ها و کوتاه‌ترین مسافت توقف را داشته باشد.

در حالت رانندگی راحت، مرسدس سواری بسیار نرم و راحتی را ارائه می‌کند اما در حالت اسپرت پلاس، خودرو مثل یک سدان اسپرت رفتار می‌کند تا لوئیس همیلتون درون راننده را بیدار کند. S500 در از لحاظ تجمل هم هیچ کم و کسری ندارد. رنگ بیرونی خودرو باشکوه است، تودوزی آن بسیار مجلل است و جزئیات کابین شیک هستند. همچنین به لطف فضای پای بسیار زیاد و شکل بی‌نقص صندلی‌ها، راحت‌ترین فضا را برای سرنشینان عقب دارد. از سوی دیگر، گرافیک نمایشگر اطلاعاتی-سرگرمی تبلتی خودرو هم هنرمندانه است.

اما با همهٔ این‌ها، با توجه به قیمت بالای S500، چیزهایی هم هست که باید در آن‌ها بهتر باشد. به‌عنوان‌مثال، خودروی آزمایشی ما نه‌تنها فاقد ماساژور و قابلیت خواباندن صندلی‌های عقب بود بلکه از کنترل‌های سیستم تهویه برای صندلی‌های عقب هم بی‌بهره بود یعنی چیزهایی که هم لکسس و هم جنسیس ارائه می‌کنند. همچنین سیستم اطلاعاتی-سرگرمی MBUX مرسدس بسیار پیچیده است و کار با کنترل‌های لمسی روی غربیلک فرمان هم دشوار است؛ اما بااین‌وجود، S500 در قسمت‌هایی که یک خودروی لوکس برای آن خریده می‌شود عالی است. این ماشین سرنشینان را در راحتی کامل محصور می‌کند و به شما احساس ثروتمندی می‌دهد.

مشخصات فنی