نبرد بزرگان قبایل! اسکالید، نویگیتور، گرند واگنییر و لکسوس LX600

از این غول‌های مجلل کارهای زیادی برمی‌آید. می‌توان با آن‌ها به مسافرت‌های طولانی رفت، می‌توان تریلرهای سنگین را یدک کشید و در عین انجام این کار از ماساژور صندلی‌ها لذت برد. البته غیر از چهار شاسی‌بلندی که در بالا ذکر کردیم، خودروهای دیگری هم در این کلاس حضور دارند اما شروط اصلی حضور در رقابت ما برخورداری شرکت‌کنندگان از سه ردیف صندلی، سامانهٔ چهارچرخ محرک و شاسی مستقل است؛ اما از بین این چهار ماشین کدام‌یک ارزش پرداخت پولی که با زحمت به دست آورده‌اید را دارند؟ برای فهمیدن پاسخ این سؤال، ما هر چهارتای آن‌ها را گرد هم جمع کردیم و پس از طی صدها کیلومتر، نتیجه‌گیری کردیم.

مقام چهارم: لکسس LX600 F Sport

نقاط قوت: مصرف سوخت نسبتاً مناسب، سواری انعطاف‌پذیر، توانایی‌های آفرود بالا

نقاط ضعف: بادی‌رول زیاد، کمبود تجهیزات لوکس، صندلی‌های عقب تنگ

چکیده: این می‌تواند یک تویوتا لندکروزر عالی باشد

اگر این رقابت در خارج از جاده برگزار می‌شد، قطعاً لکسس پیروز بود. LX600 F Sport به‌عنوان همتای لوکس تویوتا لندکروزر از ویژگی‌هایی عالی برای آفرود برخوردار است مثل سامانهٔ چهارچرخ محرک ضریب سنگین، دیفرانسیل لغزش محدود عقب و سیستم نمایش هوشمندی که نمای زیر خودرو را روی هدآپ دیسپلی به نمایش درمی‌آورد؛ اما در LX600 به‌عنوان یک شاسی‌بلند لوکس با قیمت ۱۰۷ هزار دلار، ویژگی‌های تویوتایی زیادی دیده می‌شود. به‌عنوان‌مثال، برای سوخت‌گیری در ابتدا باید یک دری پلاستیکی شل‌وول را باز کرد تا امکان دسترسی به درپوش واقعی باک فراهم شود. همچنین پله رکاب‌ها هم در این خودرو ثابت هستند و مثل رقبا به‌صورت برقی کار نمی‌کنند.

در LX600 هیچ سیستم کمک‌رانندهٔ هندزفری، ماساژور صندلی و سقف پانورامایی وجود ندارد و برخی گوشی‌ها روی پد شارژر بی‌سیم آن جای نمی‌گیرند. صندلی‌های عقب لکسس نیز بجای کاپیتانی از نوع نیمکتی هستند اما بااین‌وجود، LX600 ظرفیت حمل هشت نفر را نخواهد داشت زیرا ردیف سوم آن فقط دو صندلی دارد و آن بدبخت‌هایی که در این صندلی‌ها بنشینند باید مدام به زانوهای خود نگاه کرده و از اکسل صلب که فضای عقب را نابود کرده ابراز انزجار کنند. بااین‌حال، هنوز هم موارد مثبت زیادی در LX600 وجود دارد. همهٔ آزمایش‌کنندگان صندلی‌های جلوی این لکسس را دوست داشتند زیرا هم نرم هستند و هم به‌خوبی از بدن حمایت می‌کنند. مصرف سوخت آزمایش‌شدهٔ این خودرو با ۱۳.۸ لیتر در هر صد کیلومتر از همه بهتر بود و سواری آن نیز به همان نرمی است که از لکسس انتظار می‌رود.

LX600 با وجود بادی‌رول عجیب‌وغریب، در آزمایش چسبندگی بالاترین شتاب جانبی یعنی ۰.۷۵ جی را ثبت کرد و حداکثر سرعت آن‌هم از همهٔ خودروهای گروه بیشتر است. شاسی‌بلند پرچم‌دار لکسس در حالت درجا یا سلو، ساکت‌ترین خودرو است درحالی‌که هنگام افزایش دور موتور، پیشرانهٔ V6 توئین توربوی آن صدای مطلوبی تولید می‌کند. بااین‌حال، نشان‌های F Sport که روی LX600 می‌بینیم اهمیتی ندارند زیرا در دنیای لکسس، این ماشین از لحاظ شخصیت بیشتر به مدل آرام و سربه‌زیر ES350 شبیه است تا مدل‌های اسپرت‌تر LC و IS500. فاصلهٔ محوری ۲,۸۵۰ میلی‌متری LX600 نیز از زمان لندکروزر سال ۱۹۹۱ تاکنون تغییری نکرده است. این فاصله تقریباً ۱۵ سانتی‌متر از هیوندای آیونیک ۵ کوتاه‌تر است تا متوجه شوید پرچم‌دار لکسس در این جمع غول‌ها چقدر کوچک‌تر است.

به‌طورکلی، تویوتا فکر می‌کند LX600 می‌تواند خریداران لندکروزر را به خود جذب کند. بله برخی از آن‌ها را شاید بتواند جذب کند اما سالانه ۳۵۰۰ نفر بودند که چنین چیزی نمی‌خواستند؛ بنابراین، از دید ما بهتر است تویوتا یک LX600 را با جلوپنجرهٔ کوچک‌تر، قیمتی کمتر و رینگ‌های کوچک‌تر با لاستیک‌های آل ترین به بازار عرضه کند. البته ما نمی‌دانیم تویوتا نام این خودرو را چه خواهد گذاشت اما هرچه که باشد دوستش خواهیم داشت.

مقام سوم: لینکلن نویگیتور بلک لیبل ۴×۴

نقاط قوت: کابین مجلل، نمای بیرونی شیک و چشمگیر، سریع‌ترین خودرو در این جمع

نقاط ضعف: ارتعاش ساختاری، سواری خشن، سیستم اکتیوگلاید هنوز نصفه و نیمه به نظر می‌رسد

چکیده: لینکلن به نویگیتور افتخار می‌کند اما این خودرو به به‌روزرسانی قانع‌کننده‌تری نیاز دارد

نویگیتور در شتاب و ۴۰۰ متر سریع‌ترین خودروی این جمع بود و همه قبول داشتند که خاص‌ترین کابین را دارد. وقتی صندلی‌های ردیف دوم هم ماساژور دارند یعنی لینکلن از هیچ‌چیز فروگذار نکرده است. سرنشینان ردیف دوم همچنین از دکمه‌های اختصاصی برای کنترل تهویه و سقف پانوراما هم بهره‌مند هستند. حتی پشتی صندلی‌های ردیف سوم نویگیتور هم به‌صورت برقی تنظیم می‌شود. همچنین نمای بیرونی این خودرو نیز برای اینکه نشان دهد پول زیادی خرج کرده‌اید بهترین خواهد بود. لوگوی لینکلن روی جلوپنجرهٔ خودرو چراغ‌دار است و در شب روشن می‌شود که این یعنی حتی در تاریکی هم نویگیتور هرگز با یک فورد اکسپیدیشن اشتباه گرفته نخواهد شد.

رانندگی با نویگیتور مثل یک بنتلی بسیار بزرگ جذاب خواهد بود زیرا گویی در یک سالن مجلل نشسته‌اید که با هر بار تخته کردن میدونی گاز با منجنیق به جلو پرتاب می‌شود. این خودرو با برخورداری از یک پیشرانهٔ ۳.۵ لیتری V6 توئین توربو که با ۴۴۰ اسب بخار قدرت و ۶۹۰ نیوتن متر گشتاور، بیشترین گشتاور را در این گروه دارد، ظرف ۵.۳ ثانیه از صفر به سرعت ۹۶ کیلومتر بر ساعت می‌رسد و با اختلافی جزئی نسبت به گرند واگنییر با موتور ۶.۴ لیتری V8، سریع‌ترین عضو جمع محسوب می‌شود. نویگیتور همچنین مثل لکسس بالاترین شتاب جانبی را ثبت می‌کند اما تجربهٔ رانندگی آن بیش از همه به پیکاپ شباهت دارد.

در این خودرو، تکان‌های بدنه روی شاسی بیشتر از دیگر خودروها احساس می‌شود و سواری خشن نیز کاملاً وجود شاسی نردبانی را نشان می‌دهد. لینکلن به همراه کادیلاک، تنها خودروی این جمع هستند از که از سیستم کمک‌رانندهٔ هندزفری بهره می‌برد. این سیستم که لینکلن آن را اکتیوگلاید می‌نامد، وقتی فعال باشد این شاسی‌بلند بزرگ را به‌خوبی در لاین خود حفظ می‌کند اما فقط وقتی فعال باشد! این سیستم هنوز تکمیل نشده و تنها حدود ۲۰۰ هزار کیلومتر از بزرگراه‌های آمریکای شمالی را پوشش می‌دهد. به همین دلیل، هنگام رانندگی در بزرگراه‌های غیراصلی، ممکن است سیستم برای ۱۰ ثانیه فعال شود، ۱۰ ثانیه غیرفعال شود و سپس دوباره فعال گردد؛ بنابراین، فعلاً عملکرد اکتیوگلاید خوب نیست اما سخت‌افزار آن وجود دارد و احتمالاً فورد به بهبود آن ادامه خواهد داد یعنی همان کاری که جنرال موتور کرد.

بنا بر دلایلی که بیان شد، سریع‌ترین شاسی‌بلند این جمع با زیباترین کابین، مقام سوم را کسب می‌کند. البته باید توجه داشت که نسل کنونی نویگیتور در سال ۲۰۱۸ معرفی شده و قدیمی‌ترین خودروی این جمع محسوب می‌شود که این می‌تواند یکی از دلایل مشکلات آن باشد؛ بنابراین، اگر قصد صرف هزینه‌ای سه‌رقمی برای خرید یک شاسی‌بلند فول سایز لوکس را دارید، گزینه‌های بعدی بهترین خواهند بود.

مقام دوم: جیپ گرند واگنییر سری II

نقاط قوت: فضای داخلی عالی، بسیار سریع، ظرفیت یدک کشی ۴۴۷۰ کیلوگرمی

نقاط ضعف: مصرف سوخت بالا، برخی متریال داخلی ضعیف، طراحی بیرونی نامناسب

چکیده: زیبایی در درون است!

گرند واگنییر یک غول به‌تمام‌معنا است. این ماشین بزرگ‌ترین، سنگین‌ترین و قوی‌ترین عضو گروه است و بیشترین ظرفیت یدک کشی را دارد اما از سوی دیگر بیشترین سوخت را هم مصرف می‌کند. مورد منفی دیگر در این خودرو طراحی ظاهری است که باید تلاش کنید تا به آن عادت کنید. به نظر می‌رسد دو تیم مختلف جلو و عقب گرند واگنییر را طراحی کرده‌اند و گویی کسانی که روی عقب خودرو کار می‌کرده‌اند تا یک ساعت قبل از موعد تحویل پروژه فکر می‌کرده‌اند در حال طراحی یک کانتینر هستند. ستون‌های B و C این خودرو لوگوی آتاری را تداعی می‌کنند و به نظر می‌رسد بخش پایینی ستون D آن برای ادای احترام به جیپ کامپس طراحی شده است. همچنین فرم کلی بدنهٔ گرند واگنییر باعث می‌شود رینگ‌های ۲۲ اینچی آن کوچک به نظر برسند.

بااین‌حال، خوشبختانه جیپ در داخل کاملاً با مأموریت یک شاسی‌بلند بزرگ لوکس سازگاری دارد و می‌تواند هفت یا هشت نفر را در راحتی کامل جابجا کند. صندلی‌های ردیف سوم این جیپ بزرگ با فضای پای فراوان، پشتی برقی، سقف شیشه‌ای اختصاصی، دریچه‌های تهویه و پورت‌های USB-A و USB-C، راحت‌ترین و مجهزترین صندلی‌ها در کل گروه محسوب می‌شوند. در این خودرو برای سرنشینان ردیف دوم نمایشگرهای ۱۰.۱ اینچی در نظر گرفته شده است و حتی سرنشین جلو هم از یک نمایشگر اختصاصی برخوردار است؛ بنابراین، در این قصر متحرک، همه ازجمله راننده لذت خواهند برد.

پیشرانهٔ ۶.۴ لیتری V8 همی ۴۷۰ اسب بخاری گرند واگنییر ممکن است در اینجا به‌اندازهٔ دورانگو SRT سرحال نباشد اما هنوز هم این شاسی‌بلند بزرگ را ظرف تنها ۵.۴ ثانیه از صفر به سرعت ۹۶ کیلومتر بر ساعت می‌رساند. هیچ‌کس این شاسی‌بلندهای بزرگ را برای رانندگی هیجان‌انگیز در جاده‌های پیچ‌درپیچ نمی‌خرد ولی ما این کار را انجام دادیم و رانندگی با این جیپ غول‌پیکر بسیار سرگرم‌کننده بود. پیشرانهٔ V8 گرند واگنییر بهترین صدا را در این جمع دارد و هرچند مسافت توقف آن زیاد است اما ترمزها در خیابان‌ها عملکرد بسیار خوبی خواهند داشت. پرچم‌دار جیپ از لحاظ سکوت داخلی هم عالی است زیرا در سرعت ۱۱۰ کیلومتر بر ساعت، ۶۶ دسی‌بل سروصدا در داخل آن ثبت شد که همراه با اسکالید در گروه بهترین بود.

اما علیرغم همهٔ این ویژگی‌های قابل‌توجه، گرند واگنییر مشکلاتی دارد که آن را از دستیابی به مقام اول بازمی‌دارند. مصرف سوخت ۱۶.۸ لیتری این خودرو در طول آزمایش ما بسیار زیاد است. داخل خودرو هرچند هنرمندانه طراحی شده اما پلاستیک‌های زیادی در آن دیده می‌شود. در آخر نیز دوباره طراحی بیرونی می‌رسیم. در اینجا، گروه کرایسلر چنان اشتباه بزرگی کرده است که باعث شد برخی بگویند حتی کرایسلر ۲۰۰ هم از گرند واگنییر زیباتر به نظر می‌رسد.

مقام اول: کادیلاک اسکالید اسپرت پلاتینوم ۴WD

نقاط قوت: تنظیم شاسی جادویی، سیستم سوپر کروز، طراحی بیرونی

نقاط ضعف: به‌اندازهٔ بقیه سریع نیست، بیشترین قیمت را دارد، برخی قطعات ارزان‌قیمت در داخل

چکیده: اسکالید شاسی‌بلندی است که بیشتر به راننده اهمیت می‌دهد تا سرنشینان

اسکالید در تکنولوژی کاملاً برتری دارد و از ویژگی‌هایی برخوردار است که در رقبا دیده نمی‌شوند. سوپر کروز، کمک‌فنرهای مغناطیسی، ناوبری واقعیت افزوده، نمایشگر OLED منحنی و پیشرانهٔ دیزلی سفارشی با مصرف سوخت ترکیبی ۱۰.۲ لیتری ازجملهٔ این ویژگی‌ها هستند. البته پیشرانهٔ ۶.۲ لیتری V8 پوشراد نمونهٔ آزمایشی ما کاملاً سنتی است ولی هنوز هم ۴۲۰ اسب بخار قدرت تولید می‌کند. هنگامی‌که این اسب‌ها را احضار می‌کنید، اسکالید همان‌طوری خود را نشان می‌دهد که دوست دارید. لحظه‌ای که دست‌ها را روی غربیلک فرمان می‌گذارید، ارتباطی بین این شاسی‌بلند و سدان‌های بلک‌وینگ احساس خواهید کرد.

البته اسکالید خودروی اسپرتی نیست و این وظیفه را بر عهدهٔ نسخهٔ اسکالید V گذاشته است اما بازخوردهایی دارد که دیگر خودروهای این جمع ارائه نمی‌کنند. به‌عنوان‌مثال، اگر از روی یک دریچهٔ فاضلاب که هم‌سطح آسفالت جاده است عبور کنید، آن را از طریق صندلی احساس نخواهید کرد اما از طریق غربیلک حس می‌کنید. اسکالید قوی‌ترین ترمزها را دارد و کنترل بدنهٔ آن بی‌عیب و نقص است. به لطف آن کمک‌فنرهای عالی، فنرهای بادی و تعلیق مستقل در جلو و عقب، سواری اسکالید می‌تواند در یک لحظه از آرام به تهاجمی تبدیل شود. این شاسی‌بلند بزرگ همچنین به سیستم کنترل پایداری سرزنده‌ای هم مجهز است اما هنگام رانندگی در خیابان خیلی وارد عمل نمی‌شود. اسکالید با اختلاف بهترین هندلینگ این جمع را دارد و در مقایسه با نویگیتور مثل یک کوروت احساس می‌شود تا جایی که گویی ۵۰۰ کیلومتر سبک‌تر است.

برتری دیگر اسکالید برخورداری از سوپر کروز است که سال‌ها از تمام سیستم‌های مشابه جلوتر است. درحالی‌که لکسس و جیپ هیچ سیستم نیمه خودران هندزفری ندارند و اکتیوگلاید نویگیتور هم فقط برای فعال ماندن تلاش می‌کند، کادیلاک می‌تواند به‌طور خودکار تغییر لاین دهد تا از خودروهای کندتر سبقت بگیرد. این کاری است که قبلاً فقط انسان‌های می‌توانستند انجام دهند. بله البته راننده هنوز هم باید حواس‌جمع باشد و چشمانش را از جاده برندارد اما سوپر کروز آن‌قدر خوب است که می‌تواند خستگی راننده را در رانندگی‌های طولانی کاهش دهد.

اما بااین‌همه، در اسکالید هنوز هم برخی دکمه‌ها و بالابر پنجره‌ها کیفیت متوسطی دارند. البته از کنسول به بالا همه‌چیز بسیار زیبا به نظر می‌رسد و تریم فلزی، تزئینات چوبی، تودوزی چرمی و نمایشگر OLED نشان می‌دهند که اسکالید ارزش قیمت ۱۱۴,۸۶۵ دلاری را دارد؛ بنابراین، کادیلاک اسکالید یک شاسی‌بلند لوکس واقعی کم‌نقص است که هر چیزی که از چنین خودرویی انتظار دارید را ارائه می‌کند.

مقایسه مشخصات فنی