نبرد آفرود جذاب و چالش‌برانگیز بین برانکو، رانگلر و دیفندر

داشتن شاسی مستقل برای یک آفرودر یک ویژگی مهم و تعیین‌کننده به‌حساب می‌آید اما لندروور اصرار دارد که دیفندر جدید را یک آفرودر صدا کند و بنابراین باید انتظار رویارویی آن با رانگلر و برانکو را داشته باشیم. در ساختار سیستم تعلیق نیز بین این سه خودرو تفاوت‌هایی وجود دارد. رانگلر تنها عضو این جمع است که دو اکسل صلب دارد درحالی‌که برانکو فقط یکی در عقب دارد. از سوی دیگر، دیفندر در هر چهارچرخ از تعلیق مستقل استفاده می‌کند که برای رانندگی روی جاده‌ها عالی است اما پس از پایان آسفالت ایده‌آل نخواهد بود.

یکی دیگر از قسمت‌های کلیدی که در آفرود باید به آن توجه شود، لاستیک است. در اینجا، برانکو که به پکیج ساسکواچ مجهز است، با لاستیک‌های آل‌ترین عظیم ۳۵ اینچی خود می‌درخشد. لاستیک‌های رانگلر روبیکان هم فقط کمی کوچک‌تر است اما دیفندر فقط می‌تواند رینگ‌های ۱۸ اینچی به بالا داشته باشد و خودروی مورد آزمایش روی نمونه‌های ۲۰ اینچی قرار گرفته است که این یعنی فضای کمی برای لاستیک‌ها باقی می‌ماند. البته این دیفندر به لاستیک‌های آفرود سفارشی کارخانه‌ای هم مجهز است اما بازهم تفاوت با دو رقیب دیگر کاملاً آشکار خواهد بود. به همین دلیل، دیفندر در کنار دو رقیب آمریکایی بیشتر شبیه یک پسر شهری با کفش‌های ورزشی تمیز و سفید به نظر می‌رسد!

در زیر کاپوت خودروها هم شاهد تفاوت‌های بزرگی هستیم. رانگلر از نوع پلاگین‌هیبریدی ۴xe است که این یعنی یک پیشرانهٔ ۲ لیتری چهار سیلندر توربو به همراه یک موتور الکتریکی دارد که مجموعاً ۳۷۵ اسب بخار قدرت و ۶۳۷ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کند. قوای محرکهٔ دیفندر P400 هم هیبریدی است اما از نوع هیبریدی خفیف با یک پیشرانهٔ ۳ لیتری شش سیلندر خطی که به لطف برخورداری از توربوشارژر و سوپرشارژر، ۴۰۰ اسب بخار قدرت و ۵۵۰ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کند. برانکو اما از الکتریسیته بی‌بهره بوده و تنها یک موتور ۲.۷ لیتری V6 توئین توربو زیر کاپوت دارد که ۳۳۰ اسب بخار قدرت و ۵۶۳ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کند.

با آغاز این رقابت جذاب، خودروها در اولین چالش جدی خود در مسیری سنگلاخی با مانع بزرگی مواجه می‌شوند. دیفندر با فعال کردن حالت راک کرال و قرار دادن تعلیق بادی خود روی بالاترین ارتفاع، اول‌ازهمه وارد گود می‌شود اما گیر می‌افتد و نمی‌تواند از روی سنگ بزرگی که در مسیر قرار دارد عبور کند. بااین‌حال، پس از دنده‌عقب گرفتن و جابجایی سنگ‌ها، با هر دشواری که هست بالاخره پسر بریتانیایی از این مانع عبور می‌کند. سپس رانگلر با قفل دیفرانسیل‌های فعال و همین‌طور قطع آنتی‌رول بار به سمت مانع می‌رود و در همان تلاش اول تقریباً بدون مشکل و فقط با کمی کشیده شدن کف خودرو روی سنگ‌ها مانع را پشت سر می‌گذارد. در آخر هم برانکو به همان آسانی رانگلر از اینجا رد می‌شود.

اما کفش‌های ورزشی دیفندر بلافاصله پس از عبور از این مانع، کار دستش می‌دهند زیرا پس از تلاش برای عبور از روی یک سنگ بزرگ، چرخ جلوی سمت راست به لبهٔ تیز سنگ برخورد کرده و لاستیک را سوراخ می‌کند. سپس از چرخ زاپاس استفاده می‌شود و تیم آزمایش باد چرخ‌ها را روی مقدار توصیه‌شده تنظیم می‌کند؛ اما آن سنگ مزاحم هنوز هم همان‌جا است و اگر دیفندر دوباره به آن برخورد نکند، سنگ‌های خشن دیگری در مسیر هستند که دوست دارند لاستیک‌های این ماشین را پنچر کنند. به همین دلیل، تایر زاپاس هم تنها پس از چند ثانیه دچار همان سرنوشت می‌شود و این یعنی دیفندر باید شب را تنها در کوهستان سپری کند.

بدین ترتیب، دو خودروی دیگر به راه خود ادامه می‌دهند. رانندهٔ جیپ از قوای محرکهٔ هیبریدی خودروی خود نهایت استفاده را می‌برد و صعود به کوه را صرفاً با استفاده از نیروی الکتریکی آغاز می‌کند. بااین‌حال، برد تمام الکتریکی ۳۵ کیلومتری رانگلر ۴xe در رانندگی آفرودی به تنها ۵ کیلومتر تبدیل شد که این نشان می‌دهد از پیکاپ‌ها و اس‌یووی‌های الکتریکی آینده چه انتظاری باید داشته باشیم. درهرحال، به‌جز برد تمام الکتریکی، هیچ کاری نیست که رانگلر بتواند انجام دهد و برانکو نتواند. اینکه آیا آفرودر فورد این کارها را بهتر انجام می‌دهد یا نه، بحث کاملاً متفاوتی است و می‌تواند سلیقه‌ای باشد اما آنچه واضح است و بیشترین اهمیت را دارد این است که رانگلر دیگر تنها نیست و برانکو رقیب واقعاً شایسته‌ای برای آن خواهد بود.

در مورد دیفندر اما یک شب سرد و طولانی را در پیش دارد تا با خود فکر کند که آیا هنوز هم می‌خواهد آفرودر نامیده شود یا نه. حقیقت این است که بدون چند حالت خاص و آپشن‌های سفارشی، دیفندر نمی‌تواند همپای پسران دیترویتی پیش برود و ازآنجایی‌که حتی در نسخهٔ پایه هم خودروی بسیار گران‌قیمتی است، این آپشن‌ها قیمت آن‌را حتی بیشتر افزایش می‌دهند.

مشخصات فنی