وقتی صحبت از اتومبیلهای لوکس آلمانی میشود، قابلیت اطمینان (reliability) همواره یکی از مسائل سؤالبرانگیز بوده است. خودرو دوستانِ بسیاری وجود دارند که عبارتِ «مهندسی بینقص آلمانی» را بهگونهای تمسخر میکنند که گویا بسیاری از خودروهای تولیدی این کشور غیرقابل اطمینان هستند. این موضوع را میتوان به عوامل مختلفی نسبت داد، عواملی مانند مهندسی پیچیده که نیاز به نگهداری بیشتر را طلب میکند و یا نحوه رفتار مالکان آمریکایی با اتومبیل که برخلاف آلمانیها نگهداری از خودرو را کمتر جدی میگیرند. بههرحال جالب است که بدانیم کدامیک از برندهای آلمانی بیشترین قابلیت اطمینان و کمترین هزینه تعمیر و نگهداری را برای صاحبانشان فراهم میکنند.
موسسه AM-Online (که بیش از بیست سال است که درزمینهٔ تحقیقات خودرویی فعالیت میکند) تحقیقی را در این زمینه انجام داده و در آن به مقایسه بامو، آئودی و مرسدس بنز از نظر هزینه نگهداری در طول یک دوره شش ساله و سپس یک دوره دوازده ساله پرداخته و نتایج آن در قالب چند نمودار ارائه کرده است.
در طول دوره شش ساله، همه اتومبیلها از نظر هزینه و قابلیت اطمینان تقریباً مشابه هستند. دلیل این موضوع هم این است که اتومبیلها در این زمان نو هستند و عموماً مسافتی کمتر از ۱۰۰۰۰۰ مایل (۱۶۰۰۰۰ کیلومتر) را پیمودهاند. پس مشکل مهمی در آنها مشاهده نمیشود. اما با این حال آئودی بیشترین مشکلات را داشته و هزینه تعمیر آن نیز بیشتر بوده است. بامو در مقام دوم جای گرفت و مرسدس بنز بهعنوان قابلاعتمادترین و بنابراین ارزانترین عضو گروه شناخته شد. بعد از شش سال، اوضاع شروع به تغییر میکند. وقتی اتومبیلها مسافت بیشتری را طی میکنند و احتمالاً در بازار بین مالکان مختلف دستبهدست میشوند، شروع به فرسایش میکنند. اما بازهم آئودی بیشترین مشکلات و بیشترین هزینه را داراست، بامو در وسط و بنز هم در رتبه اول جای میگیرد. با این حال بعد از دوازده سال، اوضاع بدتر نیز میشود. چراکه اتومبیلها تقریباً قدیمی شده و مالکان نیز حاضرند با مشکلات کوچک آنها کنار بیایند و تعمیرشان نکنند.
وقتی وارد جزئیات آمار میشویم، اوضاع کمی آشفته میشود. در بحث کلاسهای مختلف مانند کلاس سری ۱، کلاس سری ۳ و کلاس سری ۵، در هر کلاس، هزینههای نگهداری ترتیب جداگانهای دارند. برای مثال در بامو و آئودی مدلهای ارزانتر هزینه تعمیر کمتری دارند که معقول و درست به نظر میآید اما برای مرسدس بنز، این مدلهای گرانتر هستند که هزینه تعمیرشان کمتر است. گویا با کیفیت بیشتری ساخته شدهاند و قابلیت اطمینان بیشتری نیز دارند.
وقتی وارد آمار مربوط به سرویسهای دورهای و تست MOT (که همان معاینه فنی است) میشویم، ملاحظه میکنیم که آئودی ارزانترین، بامو متوسط و بنز گرانترین است. در مورد هزینههای روتینِ ترمزها و اگزوز، بازهم آئودی ارزانترین است و پس از آن بامو و بنز قرار میگیرند. در آمار مربوط به بخشهای الکتریکی و باتریها (هزینههای روتین)، بامو کمترین هزینه را داشت و پس از آن آئودی و بنز قرار گرفتند. در مورد هزینه تعمیرات روتینِ تعلیق و فرمان هم مرسدس بنز ارزانترین عضو گروه و بامو گرانترین عضو بود.
اما در مورد هزینههای غیر روتین، همانطور که در نمودار زیر مشاهده میشود، در همه موارد، شامل کلاچ و جعبهدنده، بدنه، موتور و سیستم خنککننده و سیستمهای امنیتی و قفلها مرسدس بنز کمهزینهترین و آئودی پرهزینهترین اعضای گروه بودند.
درمجموع، آنچه AM-Online متوجه آن شد این بود که آئودی بیشترین هزینه تعمیرات را دارد و بامو از این نظر در بین آئودی و مرسدس بنز قرار میگیرد. قطعاً عمر وسیله نقلیه، مسافت پیموده شده، نوع و روش رانندگی و کیفیت تعمیرات انجام شده بسیار مؤثر هستند اما در کل این آئودی بود که کمترین قابلیت اطمینان و بیشترین هزینه تعمیر را در این بررسی نشان داد.
لازم به ذکر است، آمار ارائه شده مربوط به هزینههای نگهداری بوده نه تعداد خرابی. در واقع هیچیک از اتومبیلهای تولید شده توسط این سه برند غیرقابل اطمینان و ناایمن نیستند. به خاطر دارم چند سال پیش در مقالهای خواندم که اتومبیلهایی نظیر بامو، بنز و آئودی برای نجات جان سرنشینان در شرایط سخت طراحی، ساخته و آزمایش میشوند. آزمایشاتی نظیر شبیهسازی شرایط سخت آب و هوایی از یخبندان شدید گرفته تا گرمای طاقتفرسا، آزمون مقاومت در برابر خوردگی در محیطهای بسیار خورنده و غیره را میگذرانند تا آرامش خاطر مصرفکنندگان و ایمنی آنها تضمین شود.
اما آنچه لازم است به آن اشاره شود، وضعیت این خودروها در کشور خودمان است. متأسفانه در کشور ما کیفیت نامطلوب سوخت و بعضاً عدم آگاهی مالکان این خودروها موجب تحمیل خسارات و هزینههای هنگفت بر آنها میشود. آنچه مسلم است این است که درصورتیکه نکات اعلام شده از طرف سازنده رعایت شوند، هر اتومبیلی کارایی و عمر مناسبی خواهد داشت و این موضوع نه فقط برای اتومبیل بلکه برای هر کالای دیگری نیز صدق میکند.
درباره نویسنده: حسین رحمانی، دانشجوی کارشناسی ارشد رشته مهندسی مواد-گرایش سرامیک، علاقهمند به دنیای اتومبیل
منابع: am-online – bmwblog