مقایسهٔ هایپرکارهای هیبریدی فراری، SF90 در برابر لافراری

طراحی پروفیل جانبی SF90 نیز ساده‌تر از لافراری است زیرا از نقش عمیق روی درهای لافراری در اینجا خبری نیست که این موجب شده گلگیر عقب عضلانی‌تر به نظر برسد. البته این ویژگی در پروفیل جانبی لافراری، نسبت به دیگر ساخته‌های فراری نمای منحصربه‌فردی ایجاد کرده بود اما در SF90 طراحان ایتالیایی تصمیم به ایجاد نمایی معمول‌تر گرفته‌اند. علاوه بر این، در هایپرکار جدید فراری ورودی هوا به بالای گلگیر عقب منتقل شده که این ویژگی در دیگر محصولات این شرکت مثل F8 تریبوتو هم دیده شده است. طراحی کابین SF90 از بیرون هنگام نگاه از طرفین ویژگی خاصی ندارد اما از بالا، سقف با رنگ مشکی خود مانند کاناپی هواپیماهای جنگنده به نظر می‌رسد. همچنین پوشش موتور بزرگ و سنتی لافراری که از سقف به عقب کشیده شده در SF90 جای خود را به یک پنجرهٔ بسیار کوچک‌تر داده که بخش کوچکی از پیشرانه را نشان می‌دهد.

نمای عقبی SF90 هنوز هم آشنا به نظر می‌رسد زیرا فراری بار دیگر به طرح چهار چراغ عقب بازگشته است اما حالا بجای چراغ‌های سنتی دایره‌ای، از نمونه‌های تقریباً مستطیل شکل استفاده کرده است. یکی دیگر از تغییرات بزرگ طراحی در SF90 انتقال سر اگزوزها از گوشه‌های سپر به مرکز بخش عقبی است. علاوه بر این، طرح چهار سر اگزوز نیز حالا با دو سر اگزوز بزرگ‌تر جایگزین شده است. این تغییر امکان ایجاد دیفیوزر بسیار عریض‌تری را فراهم کرده که تا گوشه‌های سپر کشیده شده است. این ویژگی موجب آئرودینامیک بهتر و عملکرد بهتر خودرو در پیست‌ها می‌شود. درمجموع می‌توان گفت هرچند طراحی بیرونی SF90 جذاب است اما به‌عنوان پرچم‌دار فراری چندان افراطی به نظر نمی‌رسد. هایپرکارهای قبلی فراری مانند خودرویی فرمول یک برای استفاده در خیابان به نظر می‌رسیدند درحالی‌که SF90 بیشتر به نسخه‌ای قدرتمندتر از ۴۸۸ پیستا شباهت دارد.

طراحی داخلی

هنگامی‌که لافراری معرفی شد، با کابین خود که از خودروهای مسابقه‌ای الهام گرفته بود همه را شگفت‌زده کرد. غربیلک فرمان با بالا و پایین صاف، دریچه‌های تهویهٔ الهام گرفته از هواپیما، کنترل‌کننده‌های روی کنسول مرکزی و استفادهٔ زیاد از فیبر کربن، همگی انسان را به یاد خودروهای مسابقه‌ای لمانز می‌انداختند. بااین‌وجود، کابین لافراری به لطف استفاده از چرم نرم و کیفیت ساخت شگفت‌انگیز، درعین‌حال لوکس هم به نظر می‌رسید. کابین SF90 اما به‌اندازهٔ لافراری افراطی نیست. در این خودرو مانند بسیاری از خودروهای اسپرت، فقط بخش پایینی غربیلک فرمان صاف است درحالی‌که دریچه‌های تهویهٔ دایره‌ای هم با نمونه‌های پیچیده‌تری جایگزین شده‌اند که طراحی آن‌ها بیشتر به خودروهای جاده‌ای شباهت دارد. SF90 اما از تکنولوژی‌های پیشرفته‌تری نسبت به لافراری برخوردار است. به‌عنوان‌مثال، صفحه آمپر خودرو یک نمایشگر ۱۶ اینچی منحنی است که این ویژگی برای اولین بار است که در صنعت خودروسازی ارائه می‌شود. غربیلک فرمان SF90 نیز بسیار مدرن‌تر بوده و از کنترلرهای لمسی برخوردار است که امکان استفاده از تمامی ویژگی‌های مهم خودرو را فراهم می‌کند.

قوای محرکه

هرچند لافراری و SF90 استراداله هردو هیبریدی هستند اما قوای محرکهٔ زیر پوست آن‌ها کاملاً باهم متفاوت است زیرا قوای محرکهٔ لافراری از نوع هیبریدی خفیف است که از یک موتور بنزینی به همراه سیستم بازیابی انرژی KERS تشکیل شده درحالی‌که SF90 یک خودروی هیبریدی کامل است که در آن پیشرانهٔ بنزینی سنتی در کنار موتورهای الکتریکی قرار گرفته است. قوای محرکهٔ لافراری تا حد زیادی بر اساس سیستم هیبریدی خفیف خودروهای فرمول یک فراری ساخته شده بود اما مهندسان مارانلو پیشرانهٔ کوچک و کم‌حجم فرمول یک را با یک نمونهٔ ۶.۳ لیتری V12 جایگزین کردند و در سیستم KRES هم تغییراتی جزئی صورت گرفت تا بتواند با موتور بزرگ V12 کار کند. پیشرانهٔ بنزینی V12 با ۸۰۰ اسب بخار قدرت و ۷۰۰ نیوتن متر گشتاور به‌تنهایی کافی بود تا لافراری را به خودروی بسیار سریعی تبدیل کند اما سیستم KERS با اضافه کردن ۱۶۳ اسب بخار قدرت و ۲۰۰ نیوتن متر گشتاور به آن، مجموع خروجی سیستم را به ۹۶۳ اسب بخار قدرت و ۹۰۰ نیوتن متر گشتاور می‌رساند تا لافراری به یک جنگندهٔ تمام‌عیار تبدیل شود.

از سوی دیگر، در SF90 پیشرانهٔ V12 تنفس طبیعی جای خود را به یک نمونهٔ کوچک‌تر ۴ لیتری V8 توئین توربو داده است که به‌تنهایی ۷۸۰ اسب بخار قدرت و ۸۰۰ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کند. هرچند این موتور ۲۰ اسب بخار قدرت کمتری نسبت به موتور لافراری دارد اما به لطف توربوشارژرهای خود، ۱۰۰ نیوتن متر گشتاور بیشتری تولید می‌کند و همچنین قوی‌ترین پیشرانهٔ V8 تاریخ فراری هم محسوب می‌شود. در بخش نیروی الکتریکی نیز برخلاف لافراری، SF90 فاقد سیستم KERS است اما در عوض از سه موتور الکتریکی و یک پکیج باطری بزرگ‌تر ۷.۹ کیلووات ساعتی سود می‌برد. از این سه موتور، یکی در عقب قرار دارد اما دو موتور دیگر روی محور جلو نصب شده‌اند تا سامانهٔ چهارچرخ محرک را ایجاد کنند. این سه موتور مجموعاً ۲۲۳ اسب بخار قدرت تولید می‌کنند و مجموع قدرت خودرو را به ۱۰۰۰ اسب بخار می‌رسانند که ۳۷ اسب بخار بیشتر از لافراری است. گشتاور موتورهای الکتریکی SF90 اما هنوز اعلام نشده است.

در لافراری تمام نیروی تولیدی توسط یک گیربکس هفت سرعتهٔ دوکلاچه به چرخ‌های عقب انتقال پیدا می‌کرد درحالی‌که این وظیفه در SF90 بر عهدهٔ یک گیربکس هشت سرعتهٔ اتوماتیک است که نیرو را به هر چهارچرخ انتقال می‌دهد. طبیعتاً باید SF90 با قدرت بیشتر، خودروی سریع‌تری نسبت به لافراری باشد اما درواقع این‌طور نیست زیرا طبق اعلام رسمی فراری این هایپرکار جدید ظرف ۲.۵ ثانیه از صفر به سرعت صد کیلومتر بر ساعت می‌رسد که با لافراری یکسان است درحالی‌که حداکثر سرعت آن نیز ۳۴۰ کیلومتر بر ساعت اعلام شده که ۱۰ کیلومتر از لافراری کمتر است. از سوی دیگر اما SF90 در پیست آزمایشی فیورانوی فراری سریع‌تر است به‌گونه‌ای که یک دور این پیست را ظرف ۷۹ ثانیه طی کرده که هفت‌دهم ثانیه بهتر از لافراری است؛ بنابراین هرچند شاید SF90 در خط مستقیم سریع‌تر از لافراری نباشد اما در پیست مسابقه خودروی بهتری است.

در لافراری امکان حرکت به‌صورت تمام الکتریکی وجود نداشت اما در SF90 به لطف باطری‌های بزرگ‌تر و سه موتور الکتریکی، این امکان وجود دارد و خودرو می‌تواند تا ۲۵ کیلومتر را به‌صورت تمام الکتریکی طی کند که هرچند در مقایسه با خودروهای هیبریدی بازار مسافت زیادی نیست اما پیشرفت خوبی را نسبت به لافراری تجربه کرده است. در پایان این مقایسه باید گفت هرچند انتظار می‌رفت سوپراسپرت هیبریدی جدید فراری جایگزینی برای لافراری باشد اما درواقع این‌طور نیست و SF90 استراداله صرفاً هایپرکاری است که در سبد محصولات فراری بالاتر از ۸۱۲ سوپرفست قرار می‌گیرد. این ماشین را نمی‌توان جایگزینی برای لافراری افسانه‌ای دانست و بنابراین این مقایسه هم بین لافراری و جانشینش نیست بلکه مقایسهٔ تنها محصولات هیبریدی تاریخ فراری محسوب می‌شود.

مشخصات فنی

منبع: TopSpeed