تا چند سال پیش وقتی صحبت از مجموعه شادوگان (Shadowgun) می‌شد، اولین چیزی که به ذهن می‌رسید گرافیک فوق‌العاده‌اش روی گوشی بود و در وهله دوم هم گیم‌پلی کاور محورِ شبیه به گیرز آو وار (Gears of War).
در شادوگان لجندز (Shadowgun Legends) این دیدگاه کمی تغییر کرد. بازی هنوز گرافیک فوق العاده‌اش را داشت اما دیگر از آن گیم پلیِ سوم شخصِ کاور محور خبری نبود و سازنده با تغییر دوربین به اول شخص به مبارزات سرعت بخشید.
Shadowgun War Games به عنوان ادامه دهنده راه شادوگان لجندز، دیگر هیچکدام از آن عناصری که مجموعه شادوگان را محبوب کردند ندارد. نه گرافیکش جزو بهترین‌های گوشی به حساب می‌آید و نه از آن گیم پلی کند کاور محور خبری است.
بازی می‌خواهد یک شوترِ سرعتی باشد و برای اینکه به چنین نتیجه‌ای برسد، حداقل روی سخت افزارهای امروزی گوشی مجبور شده قیدِ گرافیک فنی شادوگان‌های قبلی را بزند.
هرچند در کویر شوترهایِ خوش گرافیکِ سوم شخصِ گوشی به شخصه دوست داشتم استودیوی MADFINGER با یک شادوگان با حال و هوای قدیمی سیرابم کند اما مسیری که Shadowgun War Games پیش گرفته، اشتباه نیست.
در واقع مسئله اینجاست Shadowgun War Games به عنوان یک نسخه فرعی از مجموعه‌ای که می‌خواهد یکی از گزینه‌های ورزش‌های الکترونیکی باشد، چه‌قدر توانسته به اهدافش برسد.
سازنده برای Shadowgun War Games این بار به سراغ بازی محبوب اوورواچ (Overwatch) رفته است. War Games هم در آرت استایلش و هم بعضی ویژگی‌های گیم پلی مشخصا مخاطب را یاد اوورواچ می‌اندازد.
اما بازی آن ویژگی که اوورواچ را جذاب کرده بود، ندارد یا حداقل به سطحی‌ترین شکل ممکن پیاده سازی‌اش کرده است. اوورواچ ترکیبی از یک شوترِ تیمی با المان‌های سبک MOBA بود و هر قهرمان قدرت‌هایی داشت.
بنابراین اینکه تیم با چه ترکیبی از قهرمان‌ها جلوی حریف قرار بگیرد نکته خیلی مهمی بود. Shadowgun War Games هم یک شوتر تیمی است و کاراکترها تفاوت‌های خوبی با یکدیگر دارند.
اما در زمینه قدرت‌های هر کاراکتر بازی آن‌قدر ضعیف و کلیشه‌ای عمل کرده که گاهی اوقات یادتان می‌رود اصلا از این قدرت‌ها استفاده کنید. البته نمی‌شود انتظار پیچیدگی‌ها و تنوع سیستم اوورواچ را داشت، با توجه به اینکه با یک بازی موبایل طرف هستیم.
ولی دو سال پیش تنسنت با Ace Force توانست گیم پلی قهرمان محورِ اوورواچ را با قدرت‌های جذاب‌تر که هر کدام می‌توانستند نتیجه مسابقه را عوض کنند به گوشی بیاورد و Shadowgun War Games هنوز به این هدف نرسیده است.
به همین خاطر Shadowgun War Games در گیم پلی‌اش بیشتر از اینکه نماینده اوورواچ روی موبایل باشد، به شوترهایِ مرسومِ گوشی شبیه است که بعضی از ویژگی‌های اوورواچ را به شکلی سطحی می‌توان در آن پیدا کرد.
در زمینه گرافیک و همانطور که خود سازنده در کامنت‌های گوگل پلی هم گفته بازی تمرکزش را روی ارائه یک تجربه روان گذاشته تا بازیکن در نبردهای سریع با مشکل مواجه نشود.
تصمیم درستی بود، چون کمی افت فریم در بازی که می‌خواهد سرعتی باشد مشخصا تاثیر منفی زیادی روی مخاطب می‌گذارد. فقط نکته اینجاست این دست گذاشتن روی یک تجربه روان باعث شده تا بازی از لحاظ فنی دیگر آن تاثیرگذاری گذشته را نداشته باشد.
در نهایت باید گفت War Games با تنوعِ بیشتر گیم‌پلی‌اش می‌تواند یک شوتر سرعتی جذاب باشد. نه بیشتر و نه کمتر و با این چیزی که از بازی دیدیم، Ace Force هنوز بهترین نماینده از اوورواچ روی موبایل است که البته معلوم نیست کی به عرضه جهانی برسد.
فقط قبل از دانلود بازی این نکته را فراموش نکنید که همانند شادوگان لجندز، برای اینکه Shadowgun War Games را بازی کنید هم به نرم افزارهای تغییر آی پی نیاز خواهید داشت.
