I Love Hue Too در همان جایگاهی قرار گرفته که Infinity Loop: HEX سه سال پیش حضور داشت. HEX به عنوان ادامه دهنده Infinity Loop که یکی از محبوب‌ترین بازی‌های موبایل است، تغییراتش کم بودند ولی فرمول Infinity Loop هنوز آن‌قدر جذاب بود که در HEX و بقیه ادامه‌هایش همچنان می‌شد آن تجربه‌ای که از این سبک پازل‌ها انتظار می‌رود را پیدا کرد.
نسبت به I Love Hue، ادامه بازی دقیقا چنین وضعیتی دارد. I Love Hue Too تغییراتی که از کلمه «دنباله» انتظار داریم را ندارد ولی I Love Hue هنوز جذاب است و به همین خاطر I Love Hue Too با گسترش کم فرمول برادرش باز توانسته یکی از دوست داشتنی‌ترین بازی‌های موبایل باشد.
گیم پلی I Love Hue Too مشابه قسمت قبلش پیرامون چینشِ درستِ طیف‌های رنگی می‌چرخد. در هر مرحله اجسامی با رنگ‌های مختلف حضور دارند و این اجسام باید به‌گونه‌ای کنار یکدیگر قرار بگیرند، که طیف‌های رنگی منطقی را تشکیل بدهند.
بنابراین در نقش بازیکن، با جابه‌جایی بعضی از اجسام به این طیف رنگی می‌رسید. حالا تفاوت با I Love Hue کجاست؟ در I Love Hue Too هندسه هم به پازل‌ها اضافه شده است.
در قسمت قبلی اجسام رنگی همگی شکل و شمایل یکسانی داشتند و فقط کافی بود تا تمرکزتان را روی رنگ‌ها می‌گذاشتید اما I Love Hue Too کمی شبیه به پازل‌های فیزیکی شده و اکنون در بعضی مرحله‌ها باید مراقب باشید تا جسم مورد نظر نه فقط از لحاظ رنگ بلکه از لحاظ شکل هم به آن‌جایی که می‌خواهید بگذارید، بخورد.
البته در شروع این ویژگی به چشم نمی‌آید و تنها تفاوت بازی محدود به استفاده از پس زمینه سیاه و موسیقی آرامش‌بخش‌ترش است که ترکیب فوق‌العاده‌ای هم شده اما بازی رفته رفته با پازل‌های جدیدتر مهمترین تغییرش نسبت به I Love Hue را بالاخره نشان می‌دهد.
I Love Hue دوست داشتنی بود و I Love Hue Too هم دوست داشتنی است. چرا این بازی‌ها را دوست داریم؟ چون معماهایشان آن‌قدرها سخت نیستند و روند تغییر درجه سختی با قدم‌های کوچک بالا می‌رود.
چون می‌شود حتی با آزمون و خطا به جواب رسید و نیازی نیست همیشه تمام توجه‌تان را روی بازی بگذارید. چون بالاتر از ارائه یک تجربه چالش برانگیز، به دنبال این هستند تا به مخاطب یک سرگرمی آرامش بخش بدهند. I Love Hue Too با معماهای رنگارنگ و اهمیت زیادی که به موسیقی داده، همه این ویژگی‌ها را دارد.
