Crux در نگاه اول به بازی‌های Voodoo و مرحوم کچ اپ (Ketchapp) شباهت دارد، ساده و بدون پیچیدگی در مکانیزم‌های گیم پلی که بازیکن با چند واکنشِ ساده باید سعی کند بیشترین امتیاز را به دست بیاورد و رکورد بزند.
اما وقتی به اولین مرحله می‌روید و کمی با مکانیزم‌ها سر و کله می‌زنید، میفهمید که بازی چیزی بیشتر از این حرف‌ها است. Crux همان کاری که FIE Swordplay با سبک شمشیرزنی کرد را حالا موفق شده با سنگ نوردی انجام بدهد.
FIE Swordplay برای اولین بار روی گوشی پتانسیل‌های شمشیرزنی را در قالبِ یک بازی اکشن بیرون کشید و در Crux سازنده با یک بازی جمع و جورتر و البته ورزشی متفاوت به این نقطه رسیده است.
ویژگی که Crux را تا این اندازه دوست داشتنی کرده به سیستم کنترل بازی برمی‌گردد که سازنده به واسطه آن توانسته چالشی سرگرم‌کننده و جذاب را به سنگ نوردی روی گوشی تزریق کند.
در Crux با سوایپ در بخش چپ صفحه می‌توانید پا را حرکت بدهید و اگر همین کار را در قسمت راست گوشی انجام بدهید شخصیت اصلی جای دستش را عوض می‌کند.
بنابراین وقتی می‌خواهید به یک سنگ دیگر بروید، اینکه دست یا پا را کجا بگذارید، اهمیت دارد و Crux با جاگذاری متفاوت سنگ‌ها، شکل و شمایلی پازل مانند به خودش داده است.
در ادامه و با پیشروی هم یک سری سنگ‌های دیگر خواهید دید که استفاده از آن‌ها محدودیت‌هایی خواهد داشت و بنابراین در این مرحله‌ها نه تنها باید به دنبال یک راه درست باشید بلکه عنصر زمان هم به چالش‌هایتان اضافه می‌شود.
فقط تنها مشکلی که در این قسمت Crux وجود دارد، حضور کارهای تکراری در بعضی مرحله‌ها است. تعدادی از مرحله‌ها بیش از اندازه طولانی هستند و در آن‌ها بدون اینکه نیازی به فکر باشد فقط سوایپ می‌کنید.
همین باعث شده تا جذابیت بازی روندی سینوسی به خودش بگیرد. در واقع وقتی مرحله‌ها هوشمندانه هستند و مخاطب مجبور است فکرش را به کار بگیرد، Crux جذاب می‌شود.
اما وقتی که بازیکن باید یک سری فعالیت تکراری را چندین بار انجام بدهد بازی در آن لحظه، به اندازه بقیه وقت‌هایش نمی‌توند مخاطب را سرگرم نگه دارد.
البته این مشکل چیزی نیست که باعث بشود قید Crux را بزنید. بالاخره با اولین بازی آفلاینی طرف هستید که سنگ نوردی را به شکلی سرگرم‌کننده روی موبایل آورده و همین دلیل به تنهایی کافیست تا تجربه‌اش کنید.
