چیزی که دورهمی شخصیتهای معروف روی موبایل را دوست داشتنی کرده، تعامل با کسانی است که معمولا به این شکل و شمایل با آنها ارتباط برقرار نکردهایم.
اینکه کنترل کاراکترهایی که میشناسیم را دست بگیریم و در جریانِ گیم پلی با آنها همراه شویم شاید به عنوانِ یک غیرطرفدار آنچنان جذاب نباشد اما برای کسانی که با یک مجموعه یا شخصیت خاطره دارند میتواند اتفاق هیجان انگیزی باشد.
BLEACH Brave Souls اگرچه یکی از قدیمیترین بازیهای بلیچ روی موبایل است اما بهتر از بقیه نسخهها توانسته این اتفاق هیجان انگیز را رقم بزند، آن هم به خاطر گیم پلیاش.
بازی طراحی مراحل خاصی ندارد و به سبک اکشنهای دو دهه پیش، چندین دشمن را در مسیر بازیکن قرار میدهد تا با آنها بجنگد اما نکته اینجاست سازنده از دلِ این طراحی تاریخ مصرف گذشته آن چیزی که از بلیچ انتظار داریم را نه کاملا ولی تا حدی ارائه داده است.
در واقع در این قالبِ بکش برو جلو، فرصتی برای بازیکن فراهم شده تا کنترلِ قدرتهای شخصیتها که پیشتر در مانگا یا انیمه دیده بود را این بار خودش دست بگیرد و ورژنِ کوچکتر مبارزات بلیچ را روی موبایل پیاده کند.
البته این تمرکز زیاد روی تواناییهای شخصیتها به همان اندازه که ویژگی جذابی شده اما از آن طرف تاریخ مصرف بازی را برای کسانی که با مانگا یا انیمه آشنا نیستند، کمتر کرده است.
شاید به عنوانِ یک طرفدار، من کنجکاو باشم تا با بقیه شخصیتها هم بازی کنم و قدرتهایی که دارند را ببینم اما اگر پیش زمینه ذهنی نباشد این محرک خیلی ضعیفتر میشود و بهخاطر روند یکنواخت مرحلهها میتواند مخاطب را از تجربهای که دارد زده کند.
در نتیجه اگر از طرفداران بلیچ هستید و نمیتوانید تا انتشار قسمتهای جدید انیمهاش که به تازگی تایید شده صبر کنید، BLEACH Brave Souls میتواند حکم مرهم کوچکی باشد.
بهخصوص که بازی داستان مانگا را پوشش داده و به نوعی حکم یادآوری را هم دارد. اما اگر تا الان نه مانگا را خواندهاید و نه به سراغ انیمه رفتهاید، BLEACH Brave Souls گزینه خوبی برای اولین رویایی با این مجموعه نیست.