«سفره‌چی» حکم بازگشت گلیم گیمز را دارد. این استودیو که با ساخت آثار رانر «موتوری» و «هی تاکسی» به یکی از اولین توسعه‌دهندگانی تبدیل شد که توانست رکورد یک میلیون نصب فعال در کافه‌بازار را بزند، برای مدتی از مسیر موفقیت‌هایش فاصله گرفت و حالا سفره چی این استودیو را به جایگاهی که از ابتدا انتظار داشتیم حداقل نزدیک‌تر کرده است.
سفره چی به اندازه ساخته‌های اولیه گلیم گیمز جریان‌ساز نیست ولی با جمع‌آوری درست ویژگی‌های دوست داشتنی، می‌تواند از دل یکی از کلیشه‌ای‌ترین و تکراری‌ترین سبک‌های موبایل تجربه‌‌ای سرگرم‌کننده را به وجود بیاورد. بازی پر است از چیزهایی که تاکنون بارها دیده‌ایم و سازنده از هر المانی که می‌شد استفاده کرده تا جذابیت عنواش را افزایش بدهد.
بنابراین اگر با دید یک اثر متفاوت به بازی نگاه کنیم، احتمالا سفره چی ناامیدتان می‌کند. با این حال به عنوان اپلیکیشنی که هدفش را روی این گذاشته تا مدیریت رستوران را سرگرم‌کننده به تصویر بکشد، بازی می‌تواند ساعاتی مخاطبینش را درگیر پختن غذاهای مختلف، تغییر دکوراسیون و سر و کله زدن با مشتری‌ها بکند.
بزرگترین برگ برنده سفره چی، تمرکز روی ویژگی است که معمولا سازندگان مدیریت رستوران‌داری کمی به آن توجه می‌کنند. در عناوین مشابه خیلی درگیر پخت و پز نیستید و نهایت با کلیک‌های ساده می‌توانید غذا را به دست مشتریان برسانید. در واقع بیشتر درگیر ارتقا محیط و تغییر دکوراسیون برای جذب بیشتر مشتری‌ها هستید.
سفره چی بیشتر روی پختن غذا تمرکز کرده، در اینجا خودتان باید با گذاشتن مواد اولیه در ظروف مختلف غذا را آماده کنید. البته آن‌قدرها هم دست‌تان باز نیست اما همین که سفره چی تمام تمرکزش را روی مدیریت رستوران نگذاشته و توجه بیشتری به آشپزی کرده، باعث شده تا بازی نسبت به کلیشه‌های این روزهای مدیریت حرف جدید-قدیمی برای گفتن داشته باشد.
از ترکیب «قدیمی جدید» استفاده کردم، چون قبلا و با بازی معروف ویندوز یعنی Purple Place نیز چنین چیزی را دیده بودیم اما سازندگان گوشی کمی این روزها به این ویژگی پرداخته‌اند. گلیم گیمز این بار مسیری قدیمی‌تر را پیش گرفته و این بهترین تصمیمی بود که سازنده برای سفره‌چی پیش گرفته است.
اما دومین ویژگی مثبت سفره چی که به نوعی کامل کننده همین تمرکز بیشتر سفره چی روی پخت و پز است، به حضور مرحله‌های گوناگون بازمی‌گردد. هر چه بیشتر پیش می‌روید، غذاهای متنوع‌تری درست می‌کنید و نکته مهم‌تر اینجاست در بازی رستوران‌های مختلفی با غذاهای بیشتر نیز وجود دارد. در یکی از آن‌ها دیزی یا کوفته می‌پزید، در دیگری پیتزا و فست فودها.
اگرچه تفاوت بین رستوران‌ها زیاد نیست ولی این گستردگی المان‌ها و تزریق درست ویژگی‌های جدید به بازی باعث شده تا برای مدتی طولانی سفره چی جذابیتش را حفظ کند. «تکرار» بزرگترین مشکل بازی‌های مدیریتی است و سفره چی به لطف همین گستردگی بالای ویژگی‌ها و توجه بیشتر روی پخت و پز خیلی دیرتر به این مشکل می‌رسد.
چند روز پیش کافه‌بازار نامزد‌های بهترین بازی سال 97 فروشگاه خودش را منتشر کرد که در میان آن‌ها، ساخته استودیوی معروف گلیم‌گیمز نیز دیده می‌شود. سفره چی اثر جذابی است و برای کسانی که به دنبال یک تجربه جذاب از مدیریت رستوران‌داری هستند، بد نیست نیم نگاهی به بازی بیاندازد.
