در این چند دهه که صنعت گیمینگ فعالیت‌های خودش را آغاز کرده، بالا پایین‌های زیادی را شاهد بودیم؛ بعضی سبک‌ها که در دورانی محبوبیت زیادی بین بازیکن‌ها داشتند، کم‌کم جای‌شان را به آثار جدیدتر دادند و اگرچه هنوز زود است که «رانر» (Runner) را هم جزئی از این سبک‌های فراموش شده به‌حساب بیاوریم ولی با مسیر کنونی احتمال اینکه رانر به سرنوشتی مشابه دچار شود، وجود دارد.
رانر مدت‌هاست که تازگی اولیه خودش را از دست داده و خیلی از بازی‌های این سبک به نسخه بازیافت همان ساخته‌های محبوب قدیمی تبدیل شده‌اند. با این دیدگاه «انتقام کرگدن» مسئولیت سختی را برای سرگرمی مخاطب برعهده دارد و سوال اینجاست که در منجلاب آثار کلیشه‌ای رانر بازی می‌تواند جذاب ظاهر شود؟
داستان بازی از این قرار است که شکارچی‌ها با شکار غیرقانونی کرگدن‌ها، شاخ‌های آن‌ها را می‌دزدند. گرکدن قصه هم که از این قضیه عصبانی شده، با حمله به شکارچی‌ها سعی می‌کند تا انتقام دوستانش را بگیرد؛ هر مرحله کرگدن را راهنمایی می‌کنید تا شکارچیان را از سر راه بردارد.
مشابه بقیه بازی‌های رانر، در انتقام کرگدن نیز شخصیت اصلی خودش حرکت کرده و در این میان بازیکن با انجام دو حرکت باید موانع را پشت سر بگذارد؛ با کلیک روی بخش چپ صفحه، کرگدن می‌پرد و اگر انگشت‌تان را روی قسمت راست گوشی نگه دارید او با شاخش به جلو حمله می‌کند. تکلیف پرش که مشخص است، در راه موانعی وجود دارند که با برخورد به آن‌ها می‌بازید.
بنابراین مجبورید که از روی‌شان بپرید. اما حمله با شاخ کرگدن دو جا به کمک‌تان می‌آید؛ سنگ‌ها و ماشین‌های شکارچی‌ها. در مسیر حرکت سنگ‌هایی وجود دارند که تنها راه عبور از آن‌ها، خورد کردن‌شان است. از طرفی گاهی‌اوقات شکارچی‌ها با ماشین‌هایشان جلوی راه‌تان را می‌گیرند و جدا از اینکه نباید طعمه‌شان بشوید، وظیفه دارید تا نابودشان کنید.
هر چه که بیشتر پیش می‌روید، بازی با طولانی کردن مسیر و البته افزودن دشمنان جدیدتر سعی می‌کند چالش برانگیزتر ظاهر شود. از طرفی هر چند وقت یک بار، باس یا همان غول مرحله آخری سد راه‌تان قرار می‌گیرد که حضورش جدا از اینکه بازی را سخت‌تر می‌کند، تنوعی هم به روند گیم‌پلی داده است.
بزرگترین مشکل بازی‌های رانر تکراری شدن‌شان است و سازنده با تمام ویژگی‌های مختلف سعی کرده عنوانش را از این ضعف دور کند؛ دشمنان مختلفی که هر از گاهی جلوی راه سبز می‌شوند و هر کدام یک چالش متفاوت به‌همراه دارند، لباس‌هایی که می‌توانید برای شخصیت اصلی بخرید، سه محیط با موزیک منحصر به‌فرد خودشان و البته قدرت‌هایی که در طول مسیر به دست می‌آورید.
همه این‌ها به بازی تنوع داده‌اند و برای دو سه ساعت اولیه نیز کافی هستند اما بعد از این مدت، بازی حرفی برای گفتن ندارد و با همان برگ برنده‌هایی که در ابتدا رو کرده می‌خواهد مخاطب را سرگرم کند. از دیدگاه یک تجربه کژوال که هر از گاهی می‌خواهید به سراغش بروید، بازی به این هدف می‌رسد.
اما دیگر به اندازه دقایق ابتدایی درگیرکننده نیست. شاید اگر بازی پاداش بیشتری به مخاطب می‌داد، تنوع قدرت‌ها بیشتر بود، تفاوت بین لباس‌ها تنها محدود به ظاهر نمی‌شد و هر کدام نقاط ضعف و مثبت خودشان را داشتند و البته فاصله آزاد شدن محیط‌ها و حضور چالش‌های جدید این‌قدر زیاد نبود، بازی می‌توانست برای مدت طولانی‌تر تازگی‌اش را حفظ کند.
انتقام کرگدن اثر خوش‌ساختی است. بازی طراحی هنری خوبی دارد و به‌لطف ریتم سریع گیم‌پلی، از آن مسیرهای طولانی دیگر عناوین رانر گوشی خبری نیست. با این حال بازی نمی‌تواند مخاطبش را برای مدت زیادی سرگرم کند. هرچند در همان زمان دو سه ساعت، تجربه‌ای را شاهد هستید که نباید از دست داد.
