تیپ ۱ سری اول ۲۰۶ که اوایل سال ۱۳۸۰ به بازار آمد به نام تیپ یک معروف شد که از آن دقیقا ۱۲۲۱۷ دستگاه تولید شد. داخل آن با فرمان دوشاخه، رادیو ضبط و کنسول وسط که تنها یک ساعت دیجیتال در آن جا داشت نسبت به تیپ یک بعدی (که همه با نام تیپ ۲ میشناسیم) قابل تشخیص است. تیپ یک بعدی (تیپ دوی خودمان!) که یک سال بعد معرفی شد در ظاهر همان ماشین قبلی بود با موتور ۱۳۶۰ سی سی با کد TU3 که ۷۵ اسب بخار نیرو تولید می کرد ولی در زیر پوست کاملا عوض شده بود. تکنولوژی مالتی پلکس یا MUX کل سیستم برق اتومبیل را دگرگون کرده بود بطوری که حتی یک سیم مشترک با نمونه قبلی نداشت. تیپ ۲ آنچه واقعا تیپ ۲ نام داشت به تعداد بسیار کم تولید شد و تماما مانند تیپ ۳ متعارف بود , فقط ترمز ABS نداشت. تعداد کم تعداد کم این مدل و تفاوت فاحش MUX و غیر MUX باعث شد که همه (حتی کارخانه) تیپ MUX 1 را تیپ ۲ بنامند. پس اگر ۲۰۶ مدل ۸۱ دیدید که ظاهر تیپ ۳ بود ولی ترمز ABS نداشت , تعجب نکنید.
تیپ ۳ حالا نوبت تیپ ۳ می رسد که مدل لوکس با موتور کوچک است که تمامی خواص تیپ ۵ را دارد به جز این که ترمز چرخ های عقب آن دیسکی نیست و موتور آن هم همان ۴/۱ لیتری ۷۵ اسبی با حداکثر سرعت ۱۷۷ کیلومتر در ساعت است. این مدل بالاترین ارزش پرداخت پولی را برای کسانی که سرعت و توان زیاد برایشان مهم نیست به ارمغان می آورد. تجهیزاتی چون سیستم تهویه مطبوع خودکار , آئینه های برقی گرم کن دار , CD خوان بسیار برجسته Clarion با بلندگوهای Goodmans انگلیسی , دو کیسه هوا , ABS دوکاناله و سه ، پشت سری عقب از مشخصات بارز این مدل است که شاید برای داشتن خودرویی دیگر با این امکانات مجبور به پرداخت دو برابر پول آن باشید
تیپ ۴ این مدل دارای موتور ۱۶۰۰ سی سی ۱۶ سوپاپ با کد JP4/TU5 و همچنین گیربکس اتو ماتیک Autoadaptive AL4 می باشد. این موتور نسبت به موتور TU3 که نسبت به موتور ۲۰۵ تنها سرسیلندرش تغییر کرده و به آن انژکتور اضافه شده بود , یک موتور کاملا جدید با کارایی بسیار بالا می شود. ۱۱۰ اسب در ۵۶۰۰ دور در دقیقه و ۱۳۷ نیوتن متر گشتاور در ۴۰۰۰ درو چیزی است که به راحتی این کوچولو را در تمامی نبردهای خیابانی پیروز می کند. بر عکس شایعاتی که می گفتند تعداد زیادی ۲۰۶ بصورت ساخته شده وارد ایران شده باید گفت که تنها ۱۹۱ دستگاه از همین تیپ ۴ در ابتدا مخصوص جانبازان آن هم بصورت SKD وارد شد که بدان معنی بود که ماشین ها آماده و داخل جعبه ای بودند که میبایست صندلی ها و لاستیک ها روی آن نصب شوند. این ماشین ها دارای رنگ های متنوع تری بودند و علاوه بر ۲۰۶ های اتوماتیک تیپ ۴ که بعد ها در ایران تولید شد دارای حسگر باران , محفظه مخفی زیر صندلی شاگرد , توری نگهدارنده داخل صندوق و تودوزی با رنگ های متنوع بودند. لیکن مشکل این مدل را می توان سیستم تعلیق آن دانست چرا که در تیپ ۴ وارداتی از همان فنربندی مورد استفاده در ماشین های اروپایی استفاده شده و این بدان معنی است که تاب مقاومت پستی و بلندی های خیابان های غیر استاندارد ایران را نداشته و در نتیجه بسیاری از ناحیه رام و جلوبندی دچار مشکل شدند.توضیح بیشتر در مورد تعلیق ۲۰۶ ایران این که ماشین های ایران از فنربندی مخصوص جاده های ناهموار بهره میگیرند و در نتیجه ارتفاعشان ۲ سانتیمتر از نمونه های اروپایی بیشتر است.
تیپ ۵ پس از تیپ ۴ که در داخل نیز تولید آن آغاز شد و از نظر امکانات داخلی بسیار بود ولی مزایایی چون ترمز دیسکی در هر چهار چرخ , ABS و ایربگ بهره میبرد مقرر گردید نمونه دنده ای دستی آن هم تولید شود چرا که استقبال از ۲۰۶ در بازار تک محصولی ایران فراتر از انتظار پژو بود و بعلاوه آن ها با موفقیت مدل اتوماتیک متوجه شدند توان خرید ایران آنقدر هم که فرانسوی ها فکر می کردند پایین نیست!!! ۲۰۶ تیپ ۵ که به جرات می توان گفت بهترین ارزش پولی پرداختی در بین تمام اتومبیل های داخلی را دارد در اواخر سال ۸۱ با قیمت معادل نمونه آن در سراسر دنیا و با امکاناتی مانند تیپ ۳ بعلاوه ارتفاع کمتر , ترمز دیسکی در هر چهار چرخ , ABS چهار کاناله به بازار عرضه شد. شتابی در حدود ۱۰ ثانیه تا ۱۰۰ کیلومتر در ساعت و حداکثر سرعت ۲۰۰ کیلومتر در ساعت در ترکیب با ترمزهای دیسکی در هر چهار چرخ از تیپ ۵ یک موشک خیابانی می سازد که هیچ یک از محصولات دیگر ایران خودرو , مزدای ۳۲۳ با دو برابر قیمت , فولکس گل و پروتون ویرا را یارای مقابله با آن نیست. حتی سیتروئن زانتیا که به حق در بخش دیگری از بازار گل سرسبد است (و اصولا قابل مقایسه با ۲۰۶ نیست) در مقابل این ماشین هم در چابکی هم در فن آوری بکار گرفته کم می آورد (زانتیا در سال ۱۹۹۴ عرضه شد)
تیپ ۶ آخرین سری از ۲۰۶ های ایران تیپ ۶ است که در ابتدا با همان گیربکس اتوماتیک AL4 ولی با امکانات کامل چون تیپ ۵ به تعداد نسبتا کمی تولید شد و پس از آن گیربکس مذکور جای خود را به یک مدل تیپ ترونیک داد (که توسط پورشه به دنیا معرفی شد و توسط بی ام و و لوتوس یه نمونه های سیکوئنشال توسعه یافت) اینکه این گیربکس قابلیت تعویض دنده توسط راننده را در یک خودروی اتوماتیک به ارمغان می آورد و انتخاب با شماست که دنده را خودتان عوض کنید یا تعویض دنده را به ماشین بسپارید. این مهم تیپ ۶ را برای ایران و بخصوص تهران ایده آل می کند که دائما در ترافیک هستید ولی در عین حال ماشین دنده ای را نیز دوست دارید.
