مشاهیر طراحی خودرو؛ هارلی ارل خالق کوروت و شاهکارهای بیوک و کادیلاک کلاسیک

امسال به کمک Concours d’Elegance در نمایشگاه خودروی دیترویت ۲۰۲۲، یادبود هارلی ارل (Harley Earl) برگزار شد.  این طراح خودروی مشهور شاغل در جنرال موتورز، تعدادی از محبوب‌ترین خودروهای شورولت، بیوک و کادیلاک را بین‌سال‌های ۱۹۲۰ تا ۱۹۶۰ خلق کرد. هارلی ارل، اسطوره‌ی طراحی صنعتی برای خودروهای کلاسیک امریکایی محسوب می‌شود و به عنوان طراح اصلی اولین شورولت کوروت نیز شهرت دارد.

در ادامه‌ی مطلب، نگاهی کوتاه به چند خودروی طراحی شده توسط هارلی ارل جالب توجه است. او با ظرافت و خلاقیت خاص خود توانست، الگوبرداری از بدنه‌ی هواپیماهای نظامی را به صنعت خودروسازی وارد کند.

سبک طراحی تیل‌فین (Tailfin) یا دُم ماهی

اصطلاح تیل فین به معنی دم و باله‌ی ماهی است. سال‌های ۱۹۵۵ تا ۱۹۶۶، به دوران تیل فین (tailfin era) در صنعت خودروسازی شهرت دارد. از دیدگاه کارشناسان و مورخان خودرو، هارلی ارل سبک تیل فین یا دم ماهی را به مدل‌های امریکایی وارد کرد. این سبک طی سال‌های بعد از ۱۹۶۰ توسط بیل میشل (Bill Mitchell) دستیار هارل ارل در جنرال موتورز، ادامه یافت. حتی مرسدس بنز ۲۲۰ سری W11  ساخت ۱۹۵۹ نیز در نمای عقب، حالت تیل فین خودروهای امریکایی را تداعی کرد.

در سال ۱۹۴۸، چند مدل کادیلاک شامل سری ۶۲ کلاب کوپه (Cadillac Series 62 Club Coupe) انحنای جالبی در انتهای بدنه و محل نصب چراغ عقب داشتند. این سبک حاصل خلاقیت هارلی ارل بود و به شدت توسط بازار امریکا، مورد توجه قرار گرفت.

بیوک XP300 نیز خودرویی مفهومی ساخت ۱۹۵۱ است که تحت نظارت هارلی ارل طراحی شد. این مدل با پیشرانه‌ی سوپرشارژ V8 و قدرت ۳۳۵ اسب بخار، هرگز به تولید انبوه نرسید اما سبک بدنه‌ی تولیدات جنرال موتورز در سال‌های بعد را تحت تاثیر قرار داد.

مدل‌های مختلف کادیلاک سری ۶۲ (Series 62) و کادیلاک الدورادو تا اوایل دهه‌ی ۶۰ میلادی، طراحی هارلی ارل هستند. این خودروها، سبک بدنه‌ی تیل فین را به اوج شهرت رسانده و برای دیگر برندهای جنرال موتورز، مثل اولدزموبیل و شورولت و بیوک، الگو قرار گرفتند.

نسل سوم کادیلاک الدورادو ساخت ۱۹۵۷ با بدنه‌های دودر و چهاردر، ساختار سقف فلزی و پارچه‌ای تولید شد. این مدل با طراحی هارلی ارل، وزن خالص ۲۵۰۰ کیلوگرم و موتور ۶ لیتر با قدرت ۳۴۰ اسب بخار داشت. کادیلاک الدورادو در زمان تولید، ۱۲ هزار دلار معادل ۱۲۰ هزار دلار امروزی قیمت‌گذاری شد و یکی از گران‌ترین خودروهای ساخت امریکا بود.

کادیلاک تایپ ۵۹C سدان ساخت ۱۹۲۰

زمانی‌که هارلی ارل تنها ۲۷ سال داشت، کادیلاک ۵۹C را طراحی کرد. بدنه‌ی این خودرو، توسط شرکت خانوادگی متعلق به پدر هارلی ارل، در کالیفرنیا برای افراد متمول ساخته می‌شد و تجهیزات فنی، تولید جنرال موتورز بود.

کادیلاک تایپ ۵۹C اولین خودروی تجاری طراحی شده توسط هارلی ارل محسوب می‌شود.

لاسال سری ۳۰۳ ساخت ۱۹۲۷

فعالیت شرکت‌های متعدد ساخت بدنه (Coachbuilder) در دهه‌های ابتدایی قرن بیستم رونق داشت. این کارگاه‌ها با خرید شاسی و قطعات فنی از خودروسازان، اقدام به تولید خودرو با تزئینات و ظاهر سفارشی برای مشتریان می‌کرند.

اواسط دهه‌ی ۱۹۲۰، لاسال (LaSalle) به عنوان یکی از صدها شرکت‌ کوچ‌بیلدر امریکا، تصمیم به استخدام هارلی ارل گرفت تا تحول در طراحی تولیدات خود را تجربه کند. حاصل این همکاری، منجر به تولید سری ۳۰۳ شد.

هارلی ارل برای سری ۳۰۳ از تولیدات هیسپانو سوئزا (Hispano-Suiza) الهام گرفت چرا که این برند اروپایی و لاسال، هردو اصالت اسپانیایی داشتند. سری ۳۰۳ آخرین طرح هارلی ارل، پیش از پیوستن به جنرال موتورز است.

بیوک Y-Job ساخت ۱۹۳۸

تولید خودروی مفهومی، با رونمایی از بیوک Y-Job در سال ۱۹۳۸ آغاز شد. قبل از این رویداد، خودروسازان فقط مدل‌های تجاری یا آماده‌ی تولید انبوه را به مخاطبان نشان می‌دادند.

علاوه‌بر حالت کشیده‌ی بدنه‌ با ساختار دودر و برجستگی روی گلگیرها،  نصب چراغ‌های مخفی‌شونده نیز، جذابیت خاصی برای بیوک Y-Job فراهم می‌کرد. این خودرو الگوی بسیاری از مدل‌های بیوک در سال‌های دهه‌ی ۴۰ میلادی قرار گرفت و همراه پیشرانه‌ی ۸ سیلندر خطی ۵/۲ لیتر، به مدت ۱۰ سال توسط هارلی ارل استفاده شد.

جنرال موتورز LeSabre ساخت ۱۹۵۱

مدل مفهومی لوسابر (LeSabre) به عنوان بهترین طراحی خودروی هارلی ارل در طول ۴۰ سال فعالیت او شناخته می‌شود. این نمونه، با الهام از بدنه‌ی هواپیماهای جت جنگنده، ضمن توجه به آیرودینامیک، نمایی از یک خودروی دودر پهن‌پیکر و لوکس را نمایش می‌داد. حتی نام سابر از نخستین هواپیمای جت مافوق صوت امریکا (F-100 Super Sabre)، گرفته شد.

لو سابر جنرال موتورز، اولین خودروی جهان است که بدنه‌ی سبک‌وزن با ادوات آلومینیوم، مگنزیوم و فایبرگلس داشت. حالت خمیده‌ در شیشه‌ی جلوی این خودرو، طی سال‌های بعد توسط برندهای مختلف الگوبرداری شد. البته ابتکار هارلی ارل برای تک چراغ مخفی‌شونده در وسط نمای اصلی، مورد پسند خودروسازان قرار نگرفت.

لو سابر نیز مشابه بیوک Y-Job، سال‌ها مورد استفاده‌ی شخصی هارلی ارل قرار گرفت. حتی پیشرانه‌ی ۳/۵ لیتر سوپرشارژ لوسابر، مخصوص این خودرو ساخته شده بود.

شورولت کوروت C1 ساخت ۱۹۵۳

بدون شک، هارلی ارل خالق کوروت محسوب می‌شود. اوایل دهه‌ی ۵۰ میلادی و سال‌های ابتدایی بعد از پایان جنگ جهانی دوم، تفاوت بسیار زیادی در ظاهر خودروهای اروپایی و امریکایی وجود داشت. در ایالات متحده، میانگین درآمد عامه‌ی مردم بالا رفته بود و سوخت ارزان، ظهور مدل‌های پرمصرف و پهن‌پیکر را افزایش داد. این شرایط برای اروپا شکل دیگری داشت و اوضاع اقتصادی حتی برای کشورهای انگلیس و فرانسه، نابسامان بود. به همین دلیل، عمده‌ی خودروهای اروپایی در ابتدای دهه‌ی ۵۰ میلادی، کوچک و سبک‌وزن بودند.

باوجود مشکلات مختلف در اروپای پس از جنگ جهانی دوم، پورشه، جگوار، مرسدس بنز، فراری، لامبورگینی و چند برند دیگر توانسته بودند خودروهای باکیفیت، پرسرعت و پرفروش تولید کنند. این مدل‌ها در پیست، برتری واضحی نسبت به تولیدات امریکایی داشتند و به‌آرامی مشتریان را از بازار ایالات متحده نیز جذب کردند. چنین شرایطی، مدیران برندهای مطرح مثل فورد و جنرال موتورز و کرایسلر را به رقابت با اروپایی‌ها سوق داد.

هارلی ارل، در سال ۱۹۵۱ مدیر ارشد دپارتمان طراحی جنرال موتورز بود. او طی اقامت در اروپا، تعدادی جگوار، آلفارومئو و ام‌جی (MG) را به امریکا آورد. ارل ایده‌ی تولید خودروی اسپرت سبک‌وزن با قابلیت‌های نزدیک به مدل‌های اروپایی را به مدیران جنرال موتورز ارائه کرد و رسما یکی از پیشگامان طراحی خودروی اسپرت در امریکا لقب گرفت.

پروژه‌ی هارلی ارل در ابتدا نام غیررسمی اوپل (Project Opel) داشت. این نام‌گذاری احتمالا با هدف محرمانه باقی ماندن محصول نهایی شرکت برای رقابت با جگوار و مرسدس بنز انتخاب شده بود. نسخه‌ی اولیه با کد EX-122  سال ۱۹۵۳ به نمایشگاه نیویورک رسید و ۶ ماه بعد با نام کوروت راهی بازار امریکا شد. قیمت این خودرو ۳۵۰۰ دلار معادل ۳۵ هزار دلار امروزی بود.

اولین کوروت، علاوه‌بر طراحی جذاب و قیمت مناسب، پیشرانه‌ی ۳/۸۵ لیتر ۶ سیلندر با قدرت ۱۵۰ اسب بخار داشت. کوروت C1 در زمان ۱۱/۵ ثانیه به سرعت صد کیلومتر برساعت می‌رسید.  این مدل با دو نوع بدنه‌‌ی کوپه و رودستر (سقف پارچه‌ای) تولید شد.