ایمنی به اندازه طراحی یا پرفورمنس خودرو جذاب نیست اما می‌تواند مرگ یا زندگی سرنشینان را تعیین کند.
با در نظر گرفتن این موضوع، مرکز تحقیق ایمنی مشارکتی تویوتا CSRC در سال ۲۰۱۱ با هدف بهبود ایمنی خودروها تأسیس شد. این خودروساز به دنبال تحقیق و همکاری با دیگر شرکت‌هاست زیرا هیچ خودروسازی به تنهایی نمی‌تواند تلفات ترافیکی را به صفر برساند.
از زمان تأسیس تاکنون، CSRC تعداد ۸۵ پروژه تحقیقی را با بیش از ۳۰ موسسه متفاوت کامل کرده است و بیش از ۲۶۰ مقاله تحقیقاتی را منتشر ساخته است. تلاش‌های این مرکز فقط آکادمیک نبوده است زیرا برخی از این یافته‌ها به خودروهای تویوتا و لکسوس راه یافته‌اند.
واضح‌ترین مثال در این زمینه بسته ایمنی تویوتا سیفتی سنس است که در سال ۲۰۱۵ و با سیستم پیشگیری از برخورد و هشدار خروج از مسیر عرضه شد. از آن زمان تاکنون بسته ایمنی تویوتا بهبود یافته است و دارای توانایی‌ها و عملکردهای جدید همچون دستیار علائم ترافیکی و حفظ خودرو بین خطوط است.
البته این تنها بخش کوچکی از فعالیت‌های مرکز تحقیق ایمنی تویوتاست. یکی از مطالعات اخیر این مرکز روی تخمین مزیت‌های آتی سیستم‌های ایمنی تمرکز داشته است. این مرکز می‌خواهد بداند چرا میزان مرگ‌ومیر بزرگراهی علیرغم پیشرفت‌های صورت گرفته در ایمنی خودروها افزایش می‌یابد.
بخشی از پاسخ این سؤال مردمی هستند که خودروهای خود را به مدت ۱۰ یا بیشتر از ۱۰ سال نگه می‌دارند و بنابراین نصب ویژگی ایمنی مدرن روی همه خودروها امری زمان‌بر است. البته ویژگی‌های ایمنی فعال و غیرفعال همچون ترمز اضطراری خودکار، دستیار حفظ خودرو بین خطوط و هشدار نقاط کور می‌توانند باعث پیشگیری از وقوع میلیون‌ها تصادف شوند.
تلاش‌های زیادی برای گسترش استفاده از مدل‌های مجازی با بدن انسان صورت گرفته است تا دانسته‌های ما از چگونگی پراکندگی نیروها در زمان تصادفات خودرویی بیشتر شود. این مدل‌ها در واقع انسان‌های کامپیوتری شبیه سازی شده‌اند که نسل بعدی آدمک‌های تست تصادفات محسوب می‌شوند.
پروژه‌های دیگری نیز روی بررسی مزیت‌های استفاده از سیستم‌های هشدار مبتنی بر چراغ‌های جلوی خودروها کلید خورده‌اند. این تکنولوژی نمادهایی را در جلوی خودرو می‌تاباند و عابران پیاده می‌توانند از وضعیت خودرو اطلاع یابند.
دیگر پروژه این مرکز به رفتارهای خطرناک رانندگان اختصاص دارد. محققان یافته‌اند فعالیت‌های پرخطر مانند استفاده از تلفن در حین رانندگی بسیار شایع‌تر از آن چیزی هستند که گزارش می‌شود. این مطالعه همچنین نشان داده است تقریباً تمامی شرکت‌کنندگان در این نظرسنجی اقدام به رانندگی با سرعت بالا و سپر به سپر کرده‌اند و همه رانندگان در زمان رانندگی به دنبال رسیدن به یک چیزی بوده است.
مطالعه دیگر CSRC روی درک راننده از سیستم‌های کمک‌راننده تمرکز داشته است و فهمیده است مشتریانی که فکر می‌کنند از تکنولوژی خودروی خود کاملاً آگاه هستند معمولاً درباره آن دچار سو تفاهم می‌شوند. این یافته‌ها می‌توانند به خودروسازان در آموزش مشتریان خود، تصحیح دفترچه‌های راهنما و بهبود فعالیت‌های نمایندگی‌ها در این زمینه کمک کنند. برخی از پروژه‌ها نیز بر رانندگی نیمه‌خودکار تأکید داشته‌اند.
تویوتا ۹ پروژه جدید را اعلام کرده است که از سرمایه‌گذاری ۳۰ میلیون دلاری سود می‌برد. از جمله این پروژه‌ها می‌توان به مطالعه‌ای اشاره کرد که با همکاری دانشگاه ماساچوست صورت می‌گیرد و هدف آن بررسی روش‌های مختلف آموزش به کاربرانی است که اطلاعات نادرستی درباره تکنولوژی‌های ایمنی دارند.
این خودروساز ژاپنی همچنین با بیمارستان کودکان فیلادلفیا همکاری می‌کند تا ریسک‌های باقی ماندن کودکان در خودرو را بررسی کند. این موضوع در سال‌های گذشته توجهات زیادی را به خود جلب کرده است و برخی خودروسازان یادآور صندلی عقب را برای جلوگیری از ماندن کودک در داخل خودرو معرفی کرده‌اند.
دیگر پروژه‌ها نیز شامل بررسی تصادفات در چهارراه‌ها خواهند بود. همچنین موسسه تحقیق حمل‌ونقل میشیگان به تویوتا در بررسی بهبود حفاظت از سرنشینان در تصادفات کمک خواهد کرد.
اما چقدر طول می‌کشد تا نتایج این یافته‌ها به خودروها راه یابند؟ مقامات تویوتا می‌گویند جدیدترین فاز این تحقیقات روی پروژه‌های کوتاه‌مدت تمرکز دارند اما یک تحقیق معمولاً زمان‌بر است تا به نتیجه برسد.
به همین خاطر تزریق این یافته‌ها به خودروها بین ۵ تا ۱۰ سال طول می‌کشد. البته برخی تغییرات را می‌توان در کوتاه‌مدت اعمال کرد. این موضوع به ویژه درباره تحقیقاتی که روی آموزش راننده تمرکز دارند صدق می‌کند زیرا راه‌های جدیدی برای بهبود دانسته‌های رانندگان پیدا شده است.
مقامات تویوتا همچنین از به‌روزرسانی خودکار برای نصب سریع تکنولوژی‌های بهتر در خودروها نام می‌برند. این ویژگی به خودروساز اجازه می‌دهد تا محصولات کنونی خود را به‌روز کند.
