جلوپنجره ساده‌ترین راه برای تشخیص سازندهٔ یک خودرو است. این قطعه به‌عنوان عنصر اصلی چهرهٔ خودرو عمل می‌کند و در بین دریایی از برندهای مختلف، به آن هویت می‌دهد؛ اما برخلاف چهرهٔ انسان، جلوپنجره‌های خودرو با گذشت زمان جوان‌تر می‌شوند و مطابق با نیاز خودروهای جدیدتر تکامل پیدا می‌کنند. مصداق بار این موضوع جلوپنجره‌های مرسدس بنز است. این جلوپنجره‌ها از زمانی که ویلهلم مایباخ اختراع خود یعنی رادیاتور لانه‌زنبوری را در سال ۱۹۰۰ روی مرسدس PS 35 نصب کرد تا به امروز بسیار تکامل پیدا کرده‌اند.
جلوپنجره در آن سال‌ها برای حل مشکل خنک‌کنندگی پیشرانه‌های درون‌سوز طراحی شد اما در سال ۱۹۳۱، معرفی مرسدس بنز ۱۷۰ همه‌چیز را تغییر داد. در این خودرو برای اولین بار، رادیاتور به‌منظور محافظت در تصادفات، پشت جلوپنجره نصب شد و حالا جلوپنجره به بخشی از کاپوت خودرو تبدیل شد. این کار باعث شکل‌گیری جلوپنجرهٔ کرومی نمادینی شد که نه‌تنها به‌عنوان محافظ رادیاتور بلکه همراه با لوگوی ستارهٔ سه پر به‌عنوان یک شناسه برای محصولات مرسدس عمل می‌کرد. از آن زمان به بعد، مرسدس برای چندین دهه به توسعهٔ و تکامل جلوپنجره‌های کرومی خود ادامه داد.
در دههٔ ۵۰، این شرکت با ۳۰۰ SL و ۱۹۰ SL جلوپنجرهٔ مستقل جدیدی را معرفی کرد. این خودروها چهرهٔ اسپرتی داشتند و نوار افقی میان جلوپنجرهٔ آن‌ها به یک مشخصه در محصولات بعدی مرسدس تبدیل شد. از سال ۲۰۰۷ نیز مرسدس ارائهٔ طرح‌های مختلف جلوپنجره بسته به تیپ خودرو را آغاز کرد. حالا خریداران می‌توانستند در C کلاس و E کلاس جلوپنجرهٔ کلاسیک در تیپ‌های کلاسیک و الگانس یا جلوپنجرهٔ اسپرت در تیپ آوانگارد را انتخاب کنند.
درحالی‌که این روزها به عصر خودروهای الکتریکی نزدیک می‌شویم، جلوپنجرهٔ نمادین را همچنان در دماغهٔ محصولات مرسدس می‌بینیم ولی حالا عملکردی متفاوت از کاوری برای رادیاتور دارند. مرسدس بنز در خودروهای الکتریکی سری EQ خود از جلوپنجره‌هایی موسوم به بلک پنل استفاده می‌کند که سنسورهای مختلف را در خود جای می‌دهند.
