جای‌جای خیابان آکنده و مملو از جمعیت بود. جماعت با آوای کوبنده‌ای فریاد می‌زد “هایل هیتلر” و پیشوا تکیه داده بر مرکبی مشکی، براق و صدالبته سخت گران‌بها، از مقابلشان گذشته و به ابراز احساساتشان پاسخ می‌گفت، این مرکب پرهیبت هم چیزی جز مرسدس بنز ۷۷۰ نبود که این‌گونه آرام و با طمأنینه بر سنگفرش‌های خیابان گام می‌نهاد.
مرسدس بنز ۷۷۰ که از آن با نام گروبر بنز (GROBER BENZ) و یا مرسدس بزرگ نیز یاد می‌شود، از گران‌ترین و لوکس‌ترین خودروهای ژرمنی بود که مابین سال‌های ۱۹۳۰ الی ۱۹۴۵ میلادی، توسط کمپانی مرسدس بنز عرضه می‌شد. از این خودرو تنها به تعداد ۲۰۵ عدد ساخته شد و در طی پروسه تولیدش نیز دستخوش اصلاحات متعددی گشت. خودروی مذکور در دو سری متفاوت ارائه می‌شد که این دو، با کدهای داخلی W07 و W150 شناخته می‌شدند. در اینجا سعی می‌کنیم که در مورد هر یک از این تیپ‌ها، شرح مختصری را ارائه دهیم.
سری ۱ – W07 (1930 الی ۱۹۳۸ میلادی) مرسدس بنز ۷۷۰ در حقیقت جانشین خودروی مرسدس TYP 630، محسوب می‌گردد. سری نخست این خودرو که با کد داخلی WO7 شناسایی می‌شد، از بهای بسیاری بالایی برخوردار بود و به همین سبب نیز عمده مصرف‌کنندگان آن را مقامات دولتی و حکومتی تشکیل می‌دادند، در میان مشتریان این خودرو، نام‌هایی همچون پائول فون هیندنبورگ رئیس‌جمهور رایش (آلمان)، هیرو هیتو امپراتور ژاپن و پاپ پیوس یازدهم هم مشاهده شده است. در این میان، شخص آدولف هیتلر هم از سال ۱۹۳۱ میلادی تا پایان حکمرانی خود، از این خودرو جهت رسیدگی به امور جاری و نیز ادای مراسم رسمی بهره می‌جست.
نسخه W07 از یک پیشرانه ۸ سیلندر خطی به حجم ۷۶۵۵ سی‌سی برخوردار بود. این موتور از نوع میل بادامک بالا و دارای پیستون‌هایی از جنس آلومینیم بود. پیشرانه مذکور، در دو نسخه متفاوت ارائه می‌شد، یکی از آن دو، از سیستم سوپرشارژر بهره می‌گرفت که توانی معادل ۲۰۰ اسب‌بخار را در ۲۸۰۰ دور در دقیقه، ارائه می‌داد و دیگری هم نمونه‌ای عادی و با تنفس طبیعی بود و از توانی برابر با ۱۵۰ اسب‌بخار در ۲۸۰۰ دور در دقیقه برخوردار بود. سیستم انتقال قدرت به کار رفته در این سری (WO7) دارای ۴ دنده بود، که سه تای آن برای حرکت رو به جلوی این خودرو تنظیم شده بود و یکی از آن‌ها نیز نقش اوردرایو (OVER DRIVE) را بازی می‌کرد. ماکزیمم سرعت این خودرو هم معادل ۱۶۰ کیلومتر بر ساعت بود که در آن زمان رقم کمی نبود. همزمان این خودرو، از یک شاسی جعبه‌ای شکل نیز بهره می‌برد که از فنرهای تحت نیمه بیضوی بر روی محورهای جلو و عقب آن استفاده شده بود. طول این سری از مرسدس ۷۷۰، معادل ۵۶۰۰ میلی‌متر بود و فاصله بین دو محور آن هم برابر با ۳۷۵۰ میلی‌متر بود. این اندازه‌ها نیز به‌خوبی بیانگر ابعاد بزرگ این خودروست.
سری ۲ – W150 (1938 الی ۱۹۴۳ میلادی) مرسدس بنز ۷۷۰ در سال ۱۹۳۸ میلادی دستخوش اصلاحات اساسی گردید. شاسی کاملاً جدید این خودرو از لوله‌های بیضی‌شکل تکوین یافته بود که پیرامونش، فنرهای حلقوی نصب شده بودند، سیستم تعلیق این خودرو نیز در جلو از نوع مستقل و در عقب هم از نوع محور د دیون (DE DION) بود. به لحاظ معماری، پیشرانه به کار رفته در این سری، کاملاً مشابه با نمونه WO7 بود و تنها با تنظیماتی که بر روی آن صورت گرفته بود، توان خروجی آن کمی بیشتر شد، بدین ترتیب که توان نسخه عادی آن با کمی افزایش به ۱۵۵ اسب‌بخار در ۳۲۰۰ دور در دقیقه ارتقاء یافت و توان پیشرانه مجهز به سیستم توربو شارژ نیز با ۳۰ عدد افزایش، به ۲۳۰ اسب‌بخار در ۳۲۰۰ دور در دقیقه، تغییر یافت. سیستم انتقال قدرت به کار رفته در این خودرو هم دارای ۵ دنده بود که ۴ عدد از آن‌ها برای حرکت رو به جلوی این خودرو و یک عدد نیز برای عمل اوردرایو (OVER DRIVE) در نظر گرفته شده بود. طول بدنه‌این سری هم با افزایش ۴۰۰ میلی‌متری نسبت به سری نخستین آن، به ۶۰۰۰ میلی‌متر افزایش یافته بود و فاصله بین دو محور آن نیز معادل ۳۸۸۰ میلی‌متر بود.
در آن زمان، مرسدس بنز ۷۷۰، گران‌ترین خودروی تولیدی در آلمان محسوب می‌شود و نکته جالب هم اینجاست که این خودرو فاقد لیست قیمت بود و این لیست هم تنها در صورتی ارائه می‌شد که مشتری آن را درخواست می‌کرد. در مجموع تا سال ۱۹۴۳ میلادی، ۸۸ دستگاه از این سری (W150) تولید شد و آخرین نمونه از آن نیز، در ماه مارس سال ۱۹۴۴ میلادی، به خریدار آن تحویل داده شد.
برخی از نمونه‌های نجات یافته مرسدس ۷۷۰ پیش از این، یکی از هفت دستگاه از مرسدس ۷۷۰ ای که توسط هیتلر مورد استفاده قرار می‌گرفت، در موزه جنگ کشور کانادا، واقع در شهر اتاوا (پایتخت)، به نمایش گذاشته شده بود. این خودروی پرماجرا، نخستین بار در اواخر جنگ جهانی دوم و توسط یکی از اعضای ارتش آمریکا در کشور اتریش کشف شد، خودروی مذکور سپس با یک کشتی به خاک آمریکا منتقل گردید و سرانجام نیز به یک تاجر اهل کبک (کانادا) فروخته شد. نامبرده هم خودروی مذکور را به این موزه واگذار نمود. در ابتدا تصور می‌شد که این خودرو متعلق به هرمان گورینگ می‌باشد ولی نتایج حاصله از تحقیقات مشخص نمود که خودروی مذکور مورد استفاده شخص آدولف هیتلر بوده است.
مرسدس بنز ۷۷۰ دیگری هم متعلق به یک مارشال فنلاندی به نام بارون گوستاو مانرهایم (BARON GOSTAV MANNERHEIM)، بود که پس از خاتمه جنگ جهانی دوم به یک مجموعه‌دار آمریکایی فروخته شد، در سال ۱۹۷۳ میلادی، این خودرو که به‌اشتباه تصور می‌شد همان خودروی مورد استفاده هیتلر در مراسم رژه است، در یک حراجی به بهایی معادل ۱۵۳/۰۰۰ دلار فروخته شد که در آن هنگام، این قیمت، بالاترین بهایی بود که برای یک خودروی عتیقه پرداخت می‌شد. جالب اینجاست که در همان حراجی، مرسدس ۷۷۰ دیگری نیز به قیمت ۹۳/۰۰۰ دلار، به شخصی به نام بیلی سی تنر (BILLY C. TANNER) فروخته شد، وی پیش از این و در سال ۱۹۶۴ میلادی، مدیر و کارگزار برنامه‌های انتخاباتی یکی از کاندیداهای ریاست جمهوری آمریکا به نام جرج والاس بود؛ از آنجایی که این فرد نتوانست تمامی مبلغ این معامله را تأمین نماید، در نهایت این خودرو توسط یک سازنده خانه‌های سیار (MOBIL- HOME) به نام دن تیدول (DON TIDWELL) خریداری گردید.
در سال ۲۰۰۹ میلادی هم یک عدد مرسدس ۷۷۰ که ادعا می‌شد متعلق به شخص هیتلر است، به مبلغ چند میلیون یورو به تاجر روسی فروخته شد، نام این خریدار اعلام نشد.
یکی دیگر از این خودروها نیز در سال ۱۹۴۱ میلادی توسط یک ژنرال به نام نیکولاس فون فاکن هورست (NIKOLAUS VON FALKENHORST) به کشور نروژ آورده شد. پس از پایان جنگ جهانی دوم، خودروی مذکور مورد استفاده روزانه پادشاه نروژ قرار گرفت. کمی بعد هم به آمریکا حمل و در آنجا فروخته شد، همچنین این مرسدس توانست در سال ۲۰۰۳ میلادی، برنده جایزه بهترین خودروی غیر بازسازی شده (UNRESTORED) پیش از جنگ جهانی دوم را، در جشنواره PEBBLE PEACH، از آن خود نماید.
در نهایت به مدلی می‌رسیم که توسط هیتلر و مقامات دولت نازی مورد استفاده قرار می‌گرفت و در مراسم رژه نیروهای نظامی نیز همواره ظاهر می‌شد. خودروی مذکور که یک عدد مرسدس ۷۷۰K می‌باشد، در موزه شهر SINSHEIM آلمان به معرض نمایش گذارده شد. این مدل نمونه‌ای کانورتیبل بود و جهت محافظت در برابر حملات غیرمترقبه، کف آن همچون یک خودروی زرهی استحکام یافته بود و در مقابل انفجار ناشی از مین هم مقاوم بود؛ علاوه بر آن، از شیشه‌ها و بدنه‌ای ضخیم نیز بهره می‌برد. در برخی منابع، از وزن ۵ تنی این خودرو یاد شده است و اینکه بدنه آن از فولادی با ضخامت ۱۸ میلی‌متر بهره می‌برد و شیشه‌های آن نیز جهت حفاظت از ضربات گلوله از ضخامتی معادل ۴ سانتیمتر برخوردار بود!
در سطور فوق توضیحات مختصری در مورد این خودرو ارائه گشت که امیدوارم مورد التفات و توجه شما خوانندگان عزیز واقع شده باشد. با این وجود، در صورت کسب منابع جدیدتر سعی می‌کنم که در آینده‌ای نه‌چندان دور، مطالب مفصل‌تری را از این خودرو به رشته تحریر درآورم.
