مرسدس بنز برابوس T1 دهه ۸۰ میلادی برای افرادی بود که خواهان یک مرسدس داغ بودند و از طرفی خانواده پرجمعیتی داشتند! در سال ۱۹۸۴ می‌خواستید با دوستان خود به مونیخ بروید و در کنسرتی شرکت کنید. به همین خاطر شما خواهان وسیله نقلیه‌ای شیک و راحت بودید و البته از خودروهای عادی خسته شده بودید. همچنین بودجه‌ای کافی برای انتخاب محصولات گران‌قیمت داشتید و هیچ‌کسی هم سؤالی درباره منشأ این ثروت شما نمی‌پرسید.
خودروی شما باید ظرفیت کافی برای حمل شش نفر را می‌داشت و درعین‌حال کاربردی می‌بود. به‌طور ساده شما نیازمند مرسدس بنز برابوس اتو اسپرت T1 بودید، ونی خشن از آلمان که می‌خواهیم یادی از آن بکنیم. با وجود اسپویلر و مه شکن در بخش جلو، قوس‌های گلگیر متمایز، رینگ‌های خاص و حتی خروجی‌های اگزوز کناری، برابوس T1 قطعاً جزو متمایزترین خودروهای کلاس خود بوده است.
مشتریان می‌توانستند در کابین خودرو برخی آپشن ها را انتخاب کنند. در این بخش صندلی‌های کاپیتانی، یخچال و حتی سیستم صوتی پیشرفته آن زمان دیده می‌شدند. این سیستم صوتی از نوع Blaupunkt با آمپلی‌فایرهای چندکاناله و اکولایز متفاوت بود. با وجود این سیستم صوتی لذت شنیداری بسیار خوبی ایجاد می‌شد. البته T1 برابوس علیرغم ظاهری گیرا در بخش زیرساخت تفاوتی با نسخه استاندارد نداشت.
این خودرو که به نوعی جد اسپرینتر محسوب می‌شود بین سال‌های ۱۹۷۷ تا ۱۹۹۴ تولید شد و با پیشرانه ۴ سیلندر ۲.۴ لیتری دیزلی و ۲.۳ لیتری بنزینی در دسترس بود. اگرچه مرسدس بنز T1 قدرت زیادی نداشت اما خودرویی مطمئن بود و بنابراین سفر ۳۵۰ کیلومتری از اشتوتگارت به مونیخ می‌توانست بدون کوچک‌ترین مشکلی انجام شود.
شایان ذکر است حدود ۱ میلیون دستگاه از ون مرسدس بنز T1 تولید شد اما دقیقاً مشخص نیست که چه تعداد از آن‌ها توسط برابوس ارتقا یافته‌اند. مرسدس بنز برابوس T1 تنها پروژه‌ای نبود که روی این ون پیاده شد چراکه شرکت لورینسر نیز روش مشابهی را در پیش گرفت. همچنین برابوس و AMG نیز دست روی ون کوچک‌تر MB100D گذاشتند و تغییراتی در آن‌ها ایجاد کردند. برخی تیم‌های DTM نیز از ون AMG به عنوان وسیله حمل‌ونقل اعضای تیم استفاده کردند.
