قرار دادن پیشرانه‌ای درون‌سوز در تسلا مدل ۳، چرا؟!

ایده‌ی انجام چنین کاری در وهله اول شاید کمی متناقض به نظر برسد اما این خودرو با توجه به کانسپت قبلی شرکت با نام هایپرهیبرید تولید شده است. این خودرو حاصل تفکرات فرانک اوربیست مؤسس کمپانی بوده و او معتقد است که هایپرهیبرید می‌تواند بهتر از یک خودروی تمام الکتریکی ظاهر شود.

سیستم هایپرهیبرید بکار رفته در تسلا مدل ۳ هم‌اکنون با نام اوربیست مارک II شناخته می‌شود. همان‌گونه که در تصاویر می‌بینید سیستم قبلی اوربیست مارک I در خودروی چینی جیلی EC7 (در کشورمان نیز نمونه‌های آن موجود است) بکار رفته بود.

کمپانی موردبحث برای توسعه سیستم نسل دوم خود یک پیشرانه دو سیلندر کوچک با نام ژنراتور بدون لرزش را در خودرو نصب کرده است. این پیشرانه قدرت ۵۴ اسب بخاری داشته و وزن بسیار کمی دارد. همانند پیشرانه موجود در ب ام و i3 یا شورولت ولت، این ژنراتور بدون لرزش باتری را شارژ کرده و به عنوان بهبود دهنده شعاع حرکتی خودرو عمل می‌کند اما خودرو را به پیش نمی‌برد. به‌منظور خنک کردن پیشرانه نیز اوربیست مجبور به اضافه کردن جلوپنجره به شکل هواکش‌های روی سپر به تسلا مدل ۳ بوده و از نظر ما این سپر جدید بسیار شیک از کار درآمده است. اوربیست همچنین یک باتری ۱۷.۳ کیلووات ساعتی را استفاده کرده که ارزان‌تر از نمونه بکار رفته در تسلا مدل ۳ پایه می‌باشد.

این شرکت ادعا می‌کند مارک II می‌تواند در حالت الکتریکی تنها ۱۰۰ کیلومتر را طی کند و خب این نتیجه‌ای ناامید کننده به نظر می‌رسد؛ اما وقتی ژنراتور بدون لرزش بکار افتد خودرو با یک‌بار سوخت‌گیری بنزین خواهد توانست ۱۰۰۰ کیلومتر را بپیماید. این میزان پیمایش تقریباً دو برابر برد بهترین نسخه تسلا مدل ۳ است.

خب پس نصب پیشرانه‌ای کوچک در تسلا مدل ۳ سریعاً باعث بهبود برد آن شده است؛ و با وجود مجموعه باتری کوچک‌تر، اوربیست می‌گوید مارک II هزینه تولید ارزان‌تری نسبت به مدل ۳ استاندارد خواهد داشت.

فرانک اوربیست می‌گوید شرکتش اولین توافق تولید این سیستم را در اکتبر سال ۲۰۱۹ به دست آورده و دومین توافق حق تولید نیز به زودی امضا خواهد شد. این شرکت انتظار دارد اولین خودروی هایپرهیبرید خود را تا سال ۲۰۲۳ تولید کند.