طی یک پروژه اکتشافی، دانشمندان توانستند قدیمی ترین قلب جهان را در فسیل یک ماهی در غرب استرالیا پیدا کنند.
کشف قدیمی ترین قلب جهان در فسیل یک ماهی می‌تواند مسیر تکامل در زمان‌های گذشته و دنیای باستان را روشن کند. این قلب در فسیل یک ماهی منقرض شده یافت شد و پروفسور کیت تریناجستیک فسیل این ماهی باستانی را در موزه استرالیای غربی بازرسی می‌کند.
یکی از نویسندگان تحقیق در مورد کشف قدیمی ترین قلب فسیل شده می‌گوید: «کشف این قلب نشان می‌دهد که همه ما به معنای واقعی کلمه به یکدیگر مرتبط هستیم.»
این قلب ماهی 380 میلیون ساله که در تکه‌ای از رسوبات استرالیا یافت شد، باعث حیرت و هیجان دانشمندان شده است. این اندام نه تنها در وضعیت قابل توجهی قرار دارد، بلکه می‌تواند سرنخ‌هایی در مورد نحوه تکامل مهره‌داران آرواره‌دار، که شامل من و شما نیز می‌شود، به دانشمندان دهد.
قدیمی ترین قلب کشف شده در واقع متعلق به یک گونه منقرض شده از ماهی‌های زره‌دار و آرواره‌دار به نام «آرترودایر» است که در دوره دونین بین 419.2 میلیون تا 358.9 میلیون سال پیش می‌زیسته. این ماهی 250 میلیون سال قدیمی‌تر از قلب ماهی آرواره‌داری است که در حال حاضر لقب قدیمی ترین ماهی را دارد.
علی‌رغم اینکه این ماهی بسیار قدیمی است، قرار گرفتن قلب S شکل آن با دو حفره، محققان را به مشاهده شباهت‌های تشریحی شگفت‌انگیز بین این شناگر باستانی و کوسه‌های مدرن سوق داده است.
پروفسور کیت تریناجستیک، دیرینه شناس مهره داران در دانشگاه کرتین استرالیا و یکی از نویسندگان این مطالعه جدید، می‌گوید: «تکامل اغلب به عنوان یک سری مراحل کوچک در نظر گرفته می‌شود، اما این فسیل‌های باستانی نشان می‌دهند که جهشی بزرگ‌تر بین مهره‌داران بی‌آرواره و آرواره‌دار وجود داشته است.»
طبق گزارشات موجود، قلب این ماهی‌ها در دهان و زیر آبشش آن‌ها قرار گرفته است، درست مانند کوسه‌های موجود در دنیای امروز. این مطالعه روز چهارشنبه در مجله Science منتشر شد. دانشمندان نگاه بسیار دقیقی به محل دقیق این اندام داشتند و توانستند آن را در ارتباط با معده، روده و کبد فسیل شده ماهی مشاهده کنند که اتفاقی نادر محسوب می‌شود.
تریناجستیک گفت: «من نمی‌دانم چگونه میزان تحیر و شگفت‌زدگی خودم از یافتن قدیمی ترین قلب سه بعدی که به زیبایی حفظ شده و سایر اندام‌ها در این فسیل باستانی را بیان کنم!»
در تصاویر منتشر شده از قلب این ماهی، حلقه سفید دریچه‌های مارپیچی روده را نشان می‌دهد، اما قلب در اینجا قابل مشاهده نیست. جان لانگ، استاد دیرینه شناسی در دانشگاه فلیندرز استرالیا و یکی از نویسندگان این مطالعه جدید، در مورد یافت قدیمی ترین قلب جهان می‌گوید: «از این واقعیت که ما واقعاً می‌توانیم بافت‌های نرم حفظ شده در چنین ماهی باستانی را ببینیم، کاملاً متحیر شدم و بلافاصله فهمیدم که این یک یافته بسیار مهم است.»
دیرینه شناسان دانشگاه جان لانگ/فلیندرز در طی یک سفر اکتشافی در سال 2008 در منطقه گوگو، با این فسیل مواجه شدند. این فسیل به مجموعه‌ای از اطلاعات جمع آوری شده تاکنون، از جمله منشاء دندان‌ها و بینش‌هایی در مورد انتقال باله به اندام، می‌افزاید. منطقه GoGo، یک کانسار رسوبی در منطقه کیمبرلی در استرالیای غربی است. این منطقه به خاطر سوابق فسیلی غنی خود که حیات صخره‌های دوره دونین دوران پالئوزوئیک را حفظ می‌کند، از جمله بقایایی از بافت‌های ظریف مانند اعصاب و جنین‌هایی با بند ناف، شناخته شده است.
پروفسور پر آلبرگ از دانشگاه اوپسالای سوئد، یکی از نویسندگان این مطالعه گفت: «بیشتر موارد حفظ بافت نرم در فسیل‌های مسطح یافت می‌شود، جایی که آناتومی نرم کمی بیشتر از یک لکه روی سنگ است. ما همچنین بسیار خوش‌شانس هستیم که تکنیک‌های اسکن مدرن به ما امکان می‌دهند این بافت‌های نرم شکننده را بدون تخریب آن‌ها مطالعه کنیم. طی چند دهه گذشته، این پروژه غیرممکن بود. اما اکنون این‌چنین نیست.»
این تکنیک‌ها شامل پرتوهای نوترونی و میکروتوموگرافی اشعه ایکس است که بخش‌هایی از اشیاء فیزیکی را ایجاد می‌کند که سپس می‌تواند برای بازسازی مدل‌های سه بعدی مجازی استفاده شود. اما برای کسانی که ممکن است چنین اکتشافاتی را مهم تلقی نکنند، یکی از نویسندگان مطالعه، آلبرگ یادآوری می‌کند که زندگی، در اساسی‌ترین سطح خود، یک سیستم در حال تکامل است.
آلبرگ می‌گوید: «اینکه ما خودمان و سایر موجودات زنده‌ای که با آن‌ها در سیاره مشترک هستیم، از یک اصل و نسب مشترک از طریق یک فرآیند تکامل رشد کرده‌ایم، یک واقعیت تصادفی نیست. این عمیق‌ترین حقیقت وجود ماست. همه ما به معنای واقعی کلمه با هم مرتبط هستیم.»
