در دنیای انسان‌ها ۳۰ ساله شدن به معنی داشتن فرصت‌های بسیار زیاد برای آینده و ساختن زندگی است، اما در دنیای ماشین‌ها وقتی سنتان از ۳۰ می‌گذرد پا به زُمره قدیمی‌ها گذاشته‌اید و اگر خوش‌شانس باشید به‌عنوان یک کلاسیک باارزش شناخته خواهید شد!
امروز یکی از خوش‌شانس‌ترین‌های روزگار، فِراری F40 افسانه‌ای، آخرین ساخته دستان اِنزو فِراری بزرگ است که از تاریخ رونمایی‌اش در ۲۱ جولای ۱۹۸۷ میلادی در Civic Center مارانللو (محل کنونی موزه فِراری) دقیقاً ۳۰ سال آزگار می‌گذرد و همین دیروز تولدَش بود!
F40 در حقیقت برای بزرگداشت ۴۰ سالگی فِراری متولد شد و نه‌تنها تلفیقی از عناصر موجود در ۳۰۸ GTB و ۲۸۸ GTO Evoluzione کانسپت، بلکه یک شاهکار مهندسی و طراحی بود که با ورود خود در دنیای خودرو طوفان به راه انداخت. مدل استاندارد تنها ۵ سال روی خط تولید بود اما ساخت نسخه‌های LM و GTE به ترتیب تا سال ۱۹۹۴ و ۱۹۹۶ ادامه یافت. قلب ۸ سیلندر V شکل این ایتالیایی تندخو از نمونه موجود در ۲۸۸ GTO Evoluzione گرفته شده و حداکثر ۴۷۱ اسب بخار قدرت تحویل می‌دهد. در بحث عملکرد فنی نیز به قول اِرمانو بونفیلیولی (Ermanno Bonfiglioli) مدیر پروژه‌های خاص کمپانی، با بهره‌گیری از نوآوری‌های متعدد توانست اولین اسب مارانللو باشد که به مرز ۳۲۰ کیلومتر بر ساعت دست می‌یابد.
بونفیلیولی درباره آن می‌گوید: توجه زیادی به وزن پیشرانه داشتیم و در قطعات مختلف ازجمله مخزن روغن، پوشش سرسیلندر، منیفولد ورودی و قسمت‌هایی از جعبه‌دنده از منیزیم استفاده کردیم که پنج برابر گران‌تر از آلومینیوم برایمان تمام شد و از نظر وسعت استفاده حتی در مقایسه با مدل‌های بعدی نیز منحصربه‌فرد بود! لئوناردو فیوراوانتی (Leonardo Fioravanti) از طراحان اسبق پینین‌فارینا نیز معتقد است طراحی F40 درواقع رسالت داشت که نقاط قوت مثال‌زدنی آن یعنی سرعت، سبُکی و عملکرد فنی بی‌رقیب را به رخ همگان بکشد.
اما جالب‌ترین جمله‌ها، گفته‌های داریو بِنوزی (Dario Benuzzi) راننده آزمایش کهنه‌کار فِراری است که درواقع توصیف شخصیِ وی از آزمایشات گسترده مربوط به مرحله پیش‌تولید می‌باشد: پروتوتایپ‌های اولیه هندلینگ خوبی نداشتند، درنتیجه برای کنترل هرچه بیشتر قدرت پیشرانه و سازگار ساختن آن با مدل‌های خیابانی نیاز بود تا تمامی بخش‌های خودرو از توربوشارژرها و مجموعه ترمز گرفته تا سامانه تعلیق و لاستیک‌ها مورد بررسی و آزمایشات متعدد قرار گیرند. خوشبختانه حاصل کار هم رضایت‌بخش بود؛ آئرودینامیک فوق‌العاده و پایداری کامل حتی در سرعت‌های بالا! از آنجایی که زیر پوست F40 خبری از سامانه‌های پیشرفته و امروزی فرمان و ترمز یا ادوات الکترونیکی نبود، هر راننده‌ای برای دستیابی به تجربه رانندگی منحصربه‌فرد آن نیاز به مهارت و توانایی کافی داشت. F40 همچنین در بحث دقت فرمان، چسبندگی به سطح جاده، قدرت ترمزها و شتاب‌گیری‌های سریع نیز حرف اول را می‌زد.
فِراری F40 به‌عنوان آخرین خودرویی که محضر اِنزو فراری فقید را درک کرده، امروز یکی از شناخته‌شده‌ترین کلاسیک‌های دنیاست و کمتر کسی است که با دیدنش مملو از شور و شوق نگردد. ۳۰ سالگی‌اش را تبریک گفته و برایش دهه‌ها شهرت و اعتبار و عشق آرزو می‌کنیم.
