وقتی صحبت از ظرفیت نوار مغناطیسی به میان می‌آید، هر چقدر ابعاد نوار مغناطیسی کوچکتر و ظرفیت ذخیره سازی آن بیشتر باشد، مطلوب‌تر است. «فوجی فیلم» و «IBM» موفق به توسعه نوار مغناطیسی با ظرفیت 580 ترابایت شدند که از متراکم‌ترین ظرفیت ذخیره سازی نسبت به هر محصول مشابهی در جهان بهره می‌برد.
در نوار مغناطیسی جدید توسعه یافته توسط این دو شرکت، فریت استرانسیم جایگزین فریت باریم شده است. فریت باریم با تراکم بیش از 123 میلیارد بیت در اینچ مربع قابلیت ذخیره سازی 220 ترابایت را دارد.
محققان تواسنتند با استفاده از ذرات فریت استرانسیم با سرعت 317 میلیارد بیت در هر اینچ، درایوهای 580 ترابایتی توسعه دهند. علاوه بر افزایش ظرفیت، نوار مغناطیسی جدید از نظر دقت در خواندن داده‌ها نیز ارتقا یافته است.
براساس اعلام فوجی فیلم و IBM، در تولید این نوار مغناطیسی از ماده جدیدی به نام «فریت استرانسیم» استفاده شده است که قابلیت ذخیره سازی 580 ترابایت را دارد که برای ذخیره تقریبا 580 میلیون کتاب کافی است. چنین ظرفیتی معادل 86977 سی دی است که اگر روی یکدیگر چیده شود از ارتفاع بلندترین برج جهان یعنی برج خلیفه دبی نیز بلندتر خواهد شد.
در سال 1928 یک مهندس آلمانی تبار به نام «فریتز پفلمر» برای نخستین بار نوارمغناطیسی را به عنوان واسط ضبط مغناطیسی توسعه داد. در سال 1951 نوار مغناطیسی برای ذخیره داده‌های کامپیوتری در UNIVAC مورد استفاده قرار گرفت.
سال‌ها است شرکت‌های بزرگ فناوری برای ذخیره سازی حجم عظیمی از داده‌ها از فناوری نوار مغناطیسی کمک می‌گیرند. قیمت نوار مغناطیسی کمتر از دیسک‌های سخت است و برخلاف هارددیسک‌ها نیاز به منبع تغذیه دائمی ندارد. به‌علاوه، نوارهای مغناطیسی به خاطر قابلیت جدا شدن فیزیکی از شبکه داده از امنیت بالاتری دارند، داده‌های روی آنها در معرض تهدید‌های سایبری قرار نمی‌گیرد و می‌‌توان نسخه آفلاین داده‌ها را ذخیره سازی کرد.
ممکن است سال‌ها طول بکشد تا این نوار مغناطیسی به مرحله تولید برسد؛ اما می‌تواند تحولی در سیستم ذخیره‌سازی داده‌ها ایجاد کند.
