فضاپیمای اوریون ناسا با ثبت یک رکورد شگفت انگیز، به زمین بازگشت

کپسول بدون سرنشین اوریون در تاریخ ۱۶ نوامبر به عنوان بخشی از ماموریت ۲۰ میلیارد دلاری ناسا، یعنی آرتمیس 1 پرتاب شد. فضاپیمای اوریون، بازگشت پیروزمندانه خود را از سفر رفت و برگشت ۲۶ روزه به ماه با شکستن رکورد ۲/۲ میلیون کیلومتری در تاریخ ۱۱ سپتامبر انجام داد.

کپسول اوریون، بازگشت شکوهمندانه و تقریباً بی نقصی از ماموریت آزمایشی خود داشت؛ بنابراین قرار است پرواز بعدی این موشک همراه با سرنشین باشد.

به گفته ناسا، ورود کپسول اوریون به جو زمین با سرعت تقریبا ۴۰ هزار کیلومتر در ساعت (۳۲ برابر سرعت صوت) بود و دمای سپر حرارتی آن تا حدود ۲۸۰۰ درجه سانتی گراد افزایش یافت.

جان کوال (John Kowal) مدیر سیستم حفاظت حرارتی در پخش زنده ناسا، دقیقاً لحظاتی قبل از فرود کپسول گفت:

اوریون هنوز تمام آن انرژی را که موشک پرتاب در آن قرار داد، دارد. این انرژی برای تامین برق ۴ هزار تا ۵ هزار خانه در یک روز کافی است و باید از شر آن خلاص شویم.

کوال در ادامه گفت که کپسول در حال برخورد به جو، شروع به راندن هوا از مسیر خود می‌کند. هوا نیز مقاومت می‌کند و فشار و دما بالا می‌رود.

کپسول برای بازگشت ایمن عمداً مانند یک سنگ به سمت زمین پرتاب شد و درنهایت با کمک سپر حرارتی و ۱۱ چتر نجات، سرعت آن به ۳۲ کیلومتر در ساعت کاهش یافت. کپسول اوریون پس از سقوط در اقیانوس با کشتی USS Portland، یک کشتی نیروی دریایی ایالات متحده حمل شد.

پرواز آرتمیس 1، اولین ماموریت از ۳ ماموریتی بود که به عنوان بسترهای آزمایشی ضروری برای سخت‌افزار، نرم‌افزار و سیستم‌های زمینه‌ای طراحی شده‌اند تا در آینده منجر به ایجاد پایگاهی در ماه شوند و اولین انسان‌ها را به مریخ بفرستند.

آرتمیس 2 و آرتمیس 3 به ترتیب برای انجام در سال‌های ۲۰۲۴ و ۲۰۲۵ یا ۲۰۲۶ برنامه ریزی شده‌اند. آرتمیس 2 همان سفر آرتمیس 1 را انجام خواهد؛ اما با ۴ نفر سرنشین و خدمه و آرتمیس 3، اولین زن و اولین فرد رنگین پوست را برای فرود بر سطح ماه در نظر گرفته است.

تصویر ماه در پشت فضاپیمای اوریون

موشک آرتمیس 1، فضاپیمای اوریون ناسا را با سرعت ۳۶۳۷۱ کیلومتر در ساعت، تنها در شش روز به مدار ماه فرستاد. در تاریخ ۲۵ نوامبر این کپسول، رکورد دورترین فاصله‌ای (۴۳۰ هزار کیلومتر) را که یک فضاپیمای طراحی شده برای حمل انسان از زمین طی کرده است، به ثبت رساند.

علیرغم ماه‌ها تاخیر و سه تلاش ناکام برای پرتاب (دو مورد اول به دلیل نقص فنی و سومی به این دلیل که سیستم غول پیکر پرتاب فضایی برای جان سالم به در بردن از طوفان یان جمع شده بود)، عملکرد موفقیت‌آمیز فضاپیمای اوریون باعث شادی کنترل کنندگان ماموریت ناسا شد.

ماژول خدمات آژانس فضایی اروپا که اوریون را به حرکت درآورد، قدرت بسیار بیشتری تولید کرد و در عین حال از سوخت کمتری نسبت به آنچه انتظار می‌رفت، استفاده کرد.

فضاپیمای اوریون ناسا، مسیر برنامه ریزی شده خود را دنبال کرده و تصاویر خیره کننده‌ای از زمین و ماه گرفته است. در اوریون یک آدمک (مانکن) نیز قرار داده شده بود که ناسا آن را در صورت قرار گرفتن در معرض تشعشعات فضایی مورد آزمایش قرار خواهد داد.

مهندسان پرواز کپسول اوریون، آن را در حین فرود عمداً چرخاندند تا یک جهش اتمسفر (atmospheric bounce) انجام دهند. این کار جالب باعث کاهش نیروی جی سفینه از ۶/۸ به ۴ شد و سپر حرارتی کشتی را خنک کرد.

بیل نلسون، مدیر ناسا درباره این ماموریت گفت که این تاریخی است؛ زیرا ما اکنون با نسل جدید (تکنولوژی) به اعماق فضا بازمی‌گردیم، از نوعی که تکنولوژی جدید، نسل جدید فضانوردان و چشم‌اندازی از آینده را نشان می‌دهد. او افزود:

این برنامه بازگشت به ماه برای یادگیری، زندگی، اختراع و خلق کردن به منظور اکتشاف فراتر است.