فسیل اولین دایناسور کامل با پوست در جهان کشف شد

پیکلز گفت: «این یک کشف بسیار هیجان انگیز است و ما امیدواریم که حفاری محل دفن این موجود را در دو فصل آینده تکمیل کنیم.» بر اساس اندازه کوچک دم و پا، این احتمال وجود دارد که این یک فسیل دایناسور نوجوان باشد. اگرچه دایناسورهای بالغ با منقار اردکی شکل به خوبی در فسیل‌ها نشان داده شده‌اند، حیوانات جوان‌تر بسیار کمتر رایج هستند. این بدان معناست که این یافته می‌تواند به دیرینه شناسان کمک کند تا درک کنند هادروسورها چگونه رشد و نمو کرده‌اند.

بیشتر استخوان‌های دایناسور که در موزه‌ها یافت می‌شوند، مدل‌هایی از فسیل‌هایی هستند که بر اساس آنچه محققان توانسته‌اند در کنار هم قرار دهند، کشف شده‌اند. اما کشف یک اسکلت کاملاً دست‌نخورده می‌تواند دانش مهمی را در اختیار دانشمندان قرار دهد که نه فقط ظاهر این دایناسورها را درک کنند، بلکه دانشی حیاتی در اختیار دانشمندان قرار دهد تا آن‌ها کشف کنند گونه دایناسورها چگونه توسعه یافتند.

براون خاطر نشان کرد: «فسیل‌ دایناسور از گونه هادروسورها در این بخش از جهان نسبتاً رایج است، اما نکته دیگری که این کشف را منحصر به فرد می‌کند، این واقعیت است که مناطق وسیعی از اسکلت در معرض پوست فسیل شده پوشیده شده است. این نشان می‌دهد که ممکن است پوست حفظ‌شده‌تری از این جاندار در داخل سنگ وجود داشته باشد که می‌تواند به ما بینش بهتر و دقیق‌تری در مورد ظاهر یک هادروسور جوان بدهد.»

به گزارش دیلی میل، هادروسورها به دلیل ظاهر بزرگ، مسطح و منقار مانند در استخوان‌های پوزه‌شان، با عنوان «منقار اردکی» شناخته می‌شوند. خود نام هادروسور از یونان باستان به معنای مارمولک تنومند گرفته شده است. آن‌ها گیاهخواران بزرگی بودند که در دوره کرتاسه پسین بین 65 تا 75 میلیون سال پیش زندگی می‌کردند و قد آن‌ها بین 23 تا 26 فوت متغیر بود و بین دو تا چهار تن وزن داشتند.

پیکلز و تیمش در ابتدا در سال 2021 در طی یک سفر در مدرسه صحرایی با این فسیل دایناسور برخورد کردند. این کشف در واقع زمانی رخ داد که یکی از خدمه داوطلب به نام تری کاسکی متوجه تکه کوچکی از اسکلت شد که از دامنه تپه بیرون زده بود. کاسکی در مصاحبه‌ای گفت: «پس از دیدن اسکلت فوراً نزد برایان رفتم و او را از چیزی که به‌طور کاملا اتفاقی پیدا کرده بودم مطلع کردم.»

در حال حاضر، اولین مدرسه بین المللی رشته دیرینه شناسی، متشکل از دانشگاهیان و دانشجویان دانشگاه ریدینگ و دانشگاه نیوانگلند در استرالیا، با همکاری موزه سلطنتی تایرل در کانادا برای حفاری و حفظ این فسیل دایناسور تازه کشف شده در تلاش هستند. به گفته براون، تقریباً 400 تا 500 استخوان دایناسور از این منطقه طی حفاری‌های صورت گرفته خارج شده است؛ اما یافتن فسیل‌هایی با پوست بسیار نادر هستند!

نادرتر از این یافتن دایناسوری است که در همان موقعیتی که در حال زندگی بودند حفظ شده باشد. پیکلز می‌گوید: «وقتی پوست یا حتی بهتر از آن اندام‌های داخلی را پیدا کردیم، می‌توانیم شروع به بررسی وضعیت این حیوانات در زمان زندگی و تنفس کنیم.»

پارک استانی دایناسورها به نوعی جواهر مناطق از نظر غنی بودن فسیل دایناسور ها محسوب می‌شود. هیچ جای دیگری در جهان وجود ندارد که به این میزان فسیل‌ دایناسور را در خود جای داده باشد و تنوع فسیل‌های دایناسور را در یک منطقه بسیار کوچک داشته باشد. با توجه به اندازه نمونه، احتمالا چندین ماه طول می‌کشد تا اسکلت به طور کامل حفاری شده و بیرون آورده شود. احتمالاً همانطور که پیکلز گفت، این کار تا دو فصل به طول خواهد انجامید.

پس از تکمیل کاوش، فسیل به آزمایشگاه آماده سازی موزه سلطنتی تایرل منتقل می‌شود، جایی که تیمی از تکنسین‌ها برای شناسایی و کشف ویژگی‌های این موجود کار خواهند کرد. همانطور که آن‌ها در حال آماده‌سازی و بررسی فسیل دایناسور هستند، می‌توانند تعیین کنند که آیا کل اسکلت در آنجا وجود دارد، چقدر از آن محافظت شده است و چه مقدار از پوست حیوان دست نخورده باقی مانده است.

با این حال، برای شناسایی گونه دقیق هادروسور، محققان به جمجمه آن نیاز دارند. به گفته آن‌ها، این فرآیند احتمالاً چندین سال بر اساس اندازه و سطح نگهداری موجودات طول خواهد کشید. پیکلز گفت: «من قصد دارم فرآیند آماده‌سازی این فسیل دایناسور را تا زمانی که نمونه‌ای از آن در موزه سلطنتی تایرل به نمایش گذاشته شود، دنبال کنم.»

منبعallthatsinteresting