فرانسوی‌ها، ناکامان عرصهٔ لوکس‌سازی

رنو ۲۰ و سیتروئن CX از همان ابتدا با طراحی فست‌بک خود با دیگر همنوعان لوکسشان متفاوت بودند درحالی‌که پژو ۶۰۴ با استایل سدان، طراحی معمول‌تری داشت. فرانسوی‌ها برای آغاز فعالیت خود در بخش لوکس‌سازی کلاس خودروهای لوکس سگمنت E یا متوسط را انتخاب کردند اما بااین‌حال نخستین تلاش‌های این سه خودروساز فرانسوی در بخش لوکس بازار چندان موفقیت‌آمیز نبود.

بااین‌حال فرانسوی‌ها ناامید نشده و نسل دوم خودروهای لوکس خود را راهی بازار کردند. دراین‌بین رنو با معرفی مدل ۲۵ به‌عنوان جایگزین ۲۰ در سال ۱۹۸۳، چند سال زودتر اقدام به این کار نمود درحالی‌که پژو و سیتروئن هردو در سال ۱۹۸۹ خودروهای لوکس جدید خود را با نام پژو ۶۰۵ و سیتروئن XM معرفی نمودند. این بار هم پژو از همان طرح معمول سدان استفاده نمود درحالی‌که رنو و سیتروئن بازهم راهی متفاوت را در پیش گرفته و خودروهای لوکس خود را با طرح لیفت‌بک ارائه نمودند.

اما دومین تجربهٔ فرانسوی‌ها در بخش خودروهای لوکس نیز موفق نبود. عدم ساخت و عرضهٔ خودروهای لوکس مطلوب تااندازه‌ای به این سه شرکت ضربه زد که حتی در پایان دههٔ ۸۰ میلادی از بازار ایالات‌متحده خارج شدند که یکی از دلایل عمدهٔ آن همین عدم موفقیت در بخش خودروهای لوکس بود به‌گونه‌ای که محصولات لوکس پژو، رنو و سیتروئن در آمریکا همواره مغلوب دو لوکس‌ساز اصلی این کشور یعنی کادیلاک و لینکلن و همین‌طور رقبای وارداتی بودند.

بااین‌وجود سه خودروساز بزرگ فرانسه بازهم دست از تلاش برنداشته و در قرن جدید میلادی برای سومین بار با عرضهٔ خودروهای لوکس جدیدی شانس خود را بار دیگر در این بخش امتحان کردند و بدین ترتیب دوران جدیدی در خودروهای لوکس فرانسوی آغاز شد. در این دوره، ابتدا در سال ۱۹۹۹ پژو مدل ۶۰۷ را معرفی نمود، سپس در سال ۲۰۰۲ رنو با معرفی مدل ولساتیس به این بخش بازگشت و درنهایت در سال ۲۰۰۵ نیز سیتروئن با ارائهٔ مدل C6 و هم‌وطنانش پیوست. البته وضعیت رنو دراین‌بین متفاوت بود چون این شرکت در سال ۱۹۹۲ مدل سافران را به‌عنوان جایگزین مدل ۲۵ عرضه کرده بود و مدل ولساتیس که به‌عنوان جایگزین سافران معرفی شد، نسل چهارم محصولات لوکس رنو محسوب می‌شود.

اما پژو ۶۰۷ و سیتروئن C6 سومین نسل خودروهای لوکس پژو و سیتروئن بشمار می‌روند. بااین‌حال سومین یا چهارمین تجربهٔ فرانسوی‌ها در عرصهٔ خودروهای لوکس نیز موفقیتی به همراه نداشت. این محصولات که حالا بازارشان تنها به اروپا محدود شده بود، همواره از یک‌سو زیر سایهٔ رقبای لوکس ژرمن و از سوی دیگر ساخته‌های لوکس ژاپنی قرار داشتند. به همین دلیل از همان فروش محدود ولساتیس، ۶۰۷ و C6، بخش زیادی در زادگاهشان فرانسه انجام می‌گرفت و در کشورهای دیگر خریدار چندانی نداشتند.

در تجربه‌های جدید نیز خودروهای لوکس رنو و سیتروئن همچنان استایل متمایز خود را حفظ نموده بودند به‌گونه‌ای که ولساتیس یک خودروی لیفت‌بک بزرگ بود و C6 نیز خودرویی فست‌بک با استایلی کاملاً عجیب بود اما ۶۰۷ معمول‌ترین خودروی لوکس فرانسوی بود و مانند پیشینیان خود همچنان از همان فرم سدان استفاده می‌کرد. بااین‌حال همان‌طور که اشاره شد این سه ماشین لوکس فرانسوی هم نتوانستند موفق عمل کنند زیرا به‌عنوان‌مثال چه دلیلی وجود داشت که افراد بجای خرید یک مرسدس بنز E کلاس یا لکسس GS، با قیمتی مشابه یک رنو ولساتیس یا سیتروئن C6 بخرند؟ به همین دلیل این سه خودروی لوکس فرانسوی جز در زادگاهشان که به دلیل حس ناسیونالیستی فرانسوی‌ها، کمی اوضاع فروش بهتری داشتند، در دیگر کشورها کمتر یافت می‌شدند.

همان‌طور که در ابتدا اشاره شد، خودروسازان فرانسوی هیچ‌گاه به بخش خودروهای لوکس بزرگ سگمنت F وارد نشدند و صرفاً در بخش سدان‌های لوکس متوسط سگمنت E حضور داشتند که اینجا موفقیتی برایشان در پی نداشت؛ اما آنچه امروزه بیش‌ازپیش کام فرانسوی‌ها را تلخ می‌کند این است که حتی خودروسازان تازه‌کار و نوپای کره‌ای نیز چند وقتی است به بخش خودروهای لوکس وارد شده و حتی به موفقیت‌ها و پیشرفت‌هایی هم دست پیدا کرده‌اند درحالی‌که خودروسازان فرانسوی علیرغم تلاش‌هایشان، حضور کمرنگی در این عرصه داشته‌اند که آن‌هم همواره با شکست روبرو بوده است.

اما بااین‌وجود فرانسوی‌ها هیچ‌گاه به‌طور کامل بازار خودروهای لوکس را رها نکرده بودند تا اینکه در اوایل دههٔ دوم قرن بیست و یکم، رنو، پژو و سیتروئن پس از چندین تجربهٔ ناموفق و ناامیدکننده در بخش لوکس بازار، سرانجام تصمیم به ترک این بازار گرفتند تا تمرکز خود را روی بخش‌هایی بگذارند که توان رقابت بیشتری در آن دارند. بدین ترتیب تولید هر سه خودروی ولساتیس، C6 و ۶۰۷ بدون معرفی جایگزین مستقیمی خاتمه یافت. البته هرچند سیتروئن به‌تازگی نسل دوم C6 را معرفی نموده اما این خودرو صرفاً مخصوص بازار چین بوده و هرگز یک سدان لوکس جهانی و جایگزینی واقعی برای نسل اول C6 محسوب نمی‌شود. از سوی دیگر، رنو مدل لتیتود و پژو مدل ۵۰۸ را نیز به‌طور غیرمستقیم جایگزین ولساتیس و ۶۰۷ نمودند که این دو خودرو را نیز هرگز نمی‌توان به‌عنوان سدان‌هایی پریمیوم بشمار آورد.

بنابراین سازندگان فرانسوی پس از چند دهه حضور ناموفق در عرصهٔ خودروهای لوکس سرانجام این بخش را ترک نمودند؛ اما چند وقتی است که گروه پژو-سیتروئن و در رأس آن سیتروئن، برند DS را به‌عنوان برندی مجزا و لوکس تأسیس نموده و این بار با عزمی جزم به عرصهٔ لوکس‌سازی بازگشته است. PSA هم‌اکنون محصولات لوکس متعددی را تحت برند DS عرضه می‌کند و برنامه‌های زیادی برای آیندهٔ آن دارد.

ولی برخلاف گذشته، این برند لوکس نوپای فرانسوی در همین مدت کوتاهی که از عمرش می‌گذرد توانسته به موفقیت‌هایی در بازار بسیار رقابتی خودروهای لوکس دست پیدا کند و سرانجام طلسم عدم موفقیت فرانسوی‌ها در این بخش را بشکند؛ بنابراین به نظر می‌رسد پس از چندین دهه شکست، نهایتاً بتوان حضور پررنگ و موفق خودروسازان فرانسوی را در عرصهٔ لوکس‌سازی مشاهده کرد؛ اما این در حالی است که گویا رنو تصمیم ندارد به این بخش بازگردد. در ادامه نیز نگاهی اجمالی داریم به سدان‌های لوکس فرانسوی از ابتدا تاکنون.

رنو ۲۰ تولید از ۱۹۷۵ تا ۱۹۸۴

این خودرو به‌عنوان یک سدان لوکس فست‌بک در نمایشگاه پاریس ۱۹۷۵ رونمایی شده و تا سال ۱۹۸۴ به تولید رسید. رنو ۲۰ با چندین موتور چهار سیلندر و یک موتور V6 به بازار عرضه شد که آخری با همکاری پژو و ولوو توسعه یافته بود. این ماشین درمجموع حدود ۷۷۰ هزار دستگاه توسط رنو در فرانسه تولید شد.

رنو ۲۵ تولید از ۱۹۸۳ تا ۱۹۹۲

این ماشین به‌عنوان جایگزین رنو ۲۰ در سال ۱۹۸۳ معرفی شده و تا ۱۹۹۲ روی خط تولید بود. رنو ۲۵ از سبک بدنهٔ لیفت‌بک استفاده می‌کرد و مانند سلفش ساختاری دیفرانسیل جلو داشت. این خودرو توانست در رقابت‌های خودروی سال ۱۹۸۵ اروپا مقام دوم را کسب کند.

رنو سافران تولید از ۱۹۹۲ تا ۲۰۰۰

سافران برای جایگزینی با رنو ۲۵ در نمایشگاه ژنو ۱۹۹۲ معرفی گردید. سافران هم از سبک لیفت‌بک استفاده می‌کرد تا همچنان سنت غیرمتعارف بودن خودروهای لوکس رنو ادامه پیدا کند. در سال ۱۹۹۴ برای این ماشین یک موتور V6 بای‌توربو ارائه شد و در سال ۱۹۹۶ نیز مورد فیس‌لیفت قرار گرفت. رنو چند سال بعد از نام سافران برای سدان‌های بزرگ دیگری استفاده نمود.

رنو ولساتیس تولید از ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۹

نسخهٔ تولیدی این خودرو در نمایشگاه ژنو ۲۰۰۱ معرفی شد تا جایگزینی باشد برای مدل نه‌چندان موفق سافران. ولساتیس نیز کماکان به‌صورت لیفت‌بک ساخته شده اما بیشتر به یک هاچ‌بک بزرگ شباهت دارد که چندان مناسب یک خودروی لوکس نیست. این پرچم‌دار جدید رنو نیز موفق نبود و با توقف تولیدش در سال ۲۰۰۹، لوزی فرانسوی بخش خودروهای لوکس را ترک کرد.

سیتروئن CX تولید از ۱۹۷۴ تا ۱۹۹۱

CX نخستین تجربهٔ جدی و رسمی سیتروئن در بخش خودروهای لوکس بود که به‌عنوان جایگزین مدل فوق‌العادهٔ DS در سال ۱۹۷۴ معرفی شد و همانند DS استایل غیرمتعارف و متمایزی داشت. CX که فقط با موتورهای چهار سیلندر و در دو نسخهٔ سدان فست‌بک و استیشن عرضه می‌شد، به‌عنوان خودروی سال ۱۹۷۵ اروپا انتخاب گردید.

سیتروئن XM تولید از ۱۹۸۹ تا ۲۰۰۰

XM در سال ۱۹۸۹ به‌عنوان پرچم‌دار جدید سیتروئن و برای جایگزینی با CX به بازار آمد. این خودرو که توسط برتونه طراحی شده بود، در دو نسخهٔ سدان لیفت‌بک و استیشن تولید گردید و به‌عنوان خودروی سال ۱۹۹۰ اروپا انتخاب شد. XM در میانهٔ سال ۱۹۹۴ تحت یک فیس‌لیفت قرار گرفته و از نمای جلو بسیار به زانتیا شباهت پیدا کرد. تولید این سدان لوکس فرانسوی در سال ۲۰۰۰ پس از ساخت تنها ۳۳۳,۴۰۵ دستگاه خاتمه یافت.

سیتروئن C6 تولید از ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۵

پس از پنج سال غیبت، سیتروئن دوباره با مدل جدید C6 به بخش سدان‌های لوکس بازگشت. این ماشین که یک سدان فست‌بک بود، بازهم مانند پیشینیانش از ظاهری بسیار غیرمعمول بهره می‌برد؛ اما اوضاع فروش C6 حتی از XM هم بدتر بود به‌گونه‌ای که تا زمان خاتمهٔ تولیدش در سال ۲۰۱۲، تنها حدود ۲۴ هزار دستگاه از آن فروخته شد و بدین ترتیب سیتروئن هم از بازار خودروهای لوکس خارج شد.

پژو ۶۰۴ تولید از ۱۹۷۵ تا ۱۹۸۵

پژو با معرفی مدل ۶۰۴ در نمایشگاه ژنو ۱۹۷۵، نخستین حضور رسمی خود در بخش خودروهای لوکس را اعلام کرد. این سدان بزرگ که توسط پینین‌فارینا طراحی شده بود، از ساختار دیفرانسیل عقب استفاده می‌کرد و با موتورهای چهار و شش سیلندر عرضه می‌شد. تولید ۶۰۴ در سال ۱۹۸۵ پایان یافت.

پژو ۶۰۵ تولید از ۱۹۸۹ تا ۱۹۹۹

چهار سال بعد از خاتمهٔ تولید ۶۰۴، جایگزین آن بنام ۶۰۵ در سال ۱۹۹۹ معرفی شد. این خودرو هم توسط پینین‌فارینا طراحی شده بود و بسیار به برادر کوچکش ۴۰۵ شباهت داشت اما پلت‌فرم آن با سیتروئن XM مشترک بود. ۶۰۵ برخلاف ۶۰۴ از ساختار دیفرانسیل جلو استفاده می‌کرد و پس از تجربهٔ یک فیس‌لیفت در سال ۱۹۹۵، چهار سال بعد از خط تولید کنار رفت.

پژو ۶۰۷ تولید از ۱۹۹۹ تا ۲۰۱۰

بلافاصله پس از توقف تولید ۶۰۵، جایگزین آن بنام ۶۰۷ معرفی شد. این خودرو طبق زبان طراحی جدید پژو شکل گرفته بود و با برخورداری از استایل یک سدان سنتی، متعارف‌ترین خودروی لوکس فرانسوی محسوب می‌شد. پس‌ازاینکه ۶۰۷ هم نتوانست موفقیت چندانی کسب نماید، پژو مدل جدید ۵۰۸ را به‌عنوان جایگزین هر دو سدان ۴۰۷ و ۶۰۷ معرفی کرده و از بخش خودروهای لوکس کنار رفت.