شاخ‌به‌شاخ قدبلندها! مصاف لکسوس RX با مرسدس بنز GLC و لینکلن MKX

ما ۳ کاندیدای قدر را انتخاب کرده‌ایم: لکسوس RX 350 F Sport باز طراحی شده که از قدیمی‌های کلاس بوده و اولین برنده‌ی جایزه‌ی شاسی‌بلند موتورترند نام گرفته است. لینکلن MKX، فینالیست بخش شاسی‌بلند سال ۲۰۱۶ موتور ترند و درنهایت، مرسدس بنز GLC300 کاملاً جدید که جایگزین GLK جعبه‌ای شده و نمایی جذاب را با سخت‌افزارهای C کلاس و انبوهی از تکنولوژی‌ها ترکیب نموده است.

هر ۳ خودرو با سیستم چهارچرخ محرک، پکیج‌های اسپورت، سیستم‌های اطلاعات سرگرمی ممتاز و خیل عظیمی از تجهیزات ایمنی سفارش داده شده‌اند. اولین قدم این بود که خودروها برای به دست آوردن اعدادی سخت به پیست ببریم. پس‌ازآن مسافرتی طولانی از لس‌آنجلس تا کالیفرنیا را ترتیب دادیم. در آخر خودروها را در مسیرهای مختلفی از بزرگراه‌های ۴ بانده گرفته تا راه‌های ناهموار تست کردیم.

سواری و راحتی

اشرافیت بدون دربرداشتن بخش عظیمی از راحتی معنی ندارد. راحتی در راه‌ها شروع می‌شود و عیناً در صندلی راننده نمود می‌یابد. این سخن بدین معنی است که هر عنصری در این میان مهم است، از سایز لاستیک گرفته تا سیستم تعلیق و تنظیم سفتی بوش‌ها و کیفیت چرم‌های بکار رفته در صندلی‌ها. طراحان رینگ‌های ۲۰ و ۲۱ اینچی را به خاطر ظاهر جذابشان دوست دارند. مهندسان سیستم تعلیق هرچند می‌دانند که استفاده از لاستیک‌های دیواره کوتاه و سفت باعث کاهش نرمی سواری و هندلینگی مناسب می‌شود. هر دو خودروی لینکلن و مرسدس بنز از سیستم تعلیق قابل تنظیم خودکار و دستی سود می‌برند و در بین این سه خودرو همگان درباره‌ی یک نکته متفق‌القول بودند: لکسوس RX 350 F Sport راه را اشتباه رفته است. بدون آپشن سیستم تعلیق هوشمند و با داشتن فنرهای نرم و دامپرهای سنتی، سواری این خودرو در دست‌اندازها با نوسان همراه است. MKX و GLC300 تأثیر ناهمواری‌ها را به حداقل می‌رسانند و در این میان سواری نرمی را ارائه می‌کنند. لینکلن احساس ایزوله‌ی بیشتری را نسبت به مرسدس ایجاد می‌کند. به‌علاوه این دو خودرو می‌توانند با فشردن یک دکمه به حالت سخت فنربندی تغییر کنند، چیزی که لکسوس از انجام آن ناتوان است.

در مقابل، لکسوس RX 350 بهترین خودرو برای خوش‌گذرانی است. چرم نرم و صندلی‌های جلوی گرم و سرد شونده در سفرهای طولانی عملکرد خوبی دارند. صندلی‌های بنز سفت‌تر بوده و بالشتک‌های جانبی را برای حمایت از بدن سرنشینان بکار می‌گیرند و در جاده‌های پرپیچ‌وخم بسیار به درد می‌خورند. صندلی راننده‌ی آپشن لینکلن بصورت برقی و در ۲۲ جهت تنظیم می‌شود و ۱۵۰۰ دلار قیمت دارد که به ماساژور نیز مجهز بوده و همانند تخت پادشاهی است. البته باید گفت که این صندلی وقتی در حالت ماساژ باشد راحت‌تر است. حتی فن‌های خنک‌کننده‌ی آن صداهای ریزی ایجاد می‌کنند. ایده‌ی درستی است اما کارایی کمی دارد.

اوضاع درباره‌ی صندلی‌های عقب نیز همان‌گونه است. لکسوس بهترین و لینکلن بدترین! تقریباً به همان دلایل بالا. ارتفاع صندلی در MKX به‌طور غیرعادی بالا بوده که فضای سر را تحت تأثیر قرار می‌دهد بنابراین تنظیمات خم شدن بکار می‌آید. صندلی‌های عقب مرسدس خم نمی‌شوند اما فضای سر زیاد است. صندلی‌های عقب لکسوس همانند جلو راحت‌اند و در مواقع نیاز خم و تا می‌شوند.

اگر سکوت و آرامش اولویت اصلی باشد، در انتخاب بین GLC300 و MKX مردد خواهید بود. در رابطه با صدای کابین لکسوس یکی از همکاران می‌گوید: “حتی باد هم توسط سطوح بدنه‌ی لکسوس گیج می‌شود.” ما فهمیدیم که این خودرو بیشترین نویز لاستیک را ایجاد می‌کند، مخصوصاً در سطوح بتنی. ترکیب لاستیک‌های ساکت، پیشرانه‌ی آرام و نمای خارجی صیقلی در GLC300 نشان می‌دهد که این خودرو زمان زیادی را در تونل باد سپری کرده است.

کیفیت و جزئیات

گاهی اوقات توصیف سخت است اما تعریف کیفیت و لوکس بودن زمانی که دست و چشم‌هایتان را روی سطحی قرار دهید آسان‌تر می‌شود. مطمئناً با توجه به جزئیات و کشیدن دست بر روی سطوح داخلی خودرو، درک می‌کنید که کسی به کار روی خودرو اهمیت داده و آنچه را که انتظار دارید برآورده ساخته است.

لینکلن از متریال خوب و بد استفاده کرده است! چوب و چرم مناسب به همراه برخی پلاستیک‌های باکیفیت نمای خوبی دارند اما زمانی که داشبورد به شیشه‌ی جلو می‌رسد، مواد ارزان‌قیمت و خشن خودنمایی می‌کنند. دکمه‌ها عالی هستند و نمایی واضح دارند اما صدای بر خواسته از آن‌ها در زمان فشار دادن می‌توانست بهتر باشد. همکارمان می‌گوید: “کمی سروصدا و تق‌تق در کابین وجود دارد که البته اجتناب‌ناپذیرند.”

از سوی دیگر در لکسوس چرم روی درب را داریم که به‌صورت استثنایی نرم بوده و همواره لوکس بودن این خودرو را یادآور می‌شود. همه‌ی کنترلرهای ثانویه احساس نرمی و روانی دارند و مکان‌های در نظر گرفته شده برای اشیا هوشمندانه انتخاب شده‌اند. مشکل این است که در طراحی کلی همبستگی دیده نمی‌شود. این‌گونه به نظر می‌رسد که سیستم صوتی خودرو تیم طراح متفاوتی داشته و پس‌ازآن یک نفر وظیفه‌ی ایجاد پیوستگی بین عناصر را بر عهده گرفته است. ما انتظار طراحی بهتری را در این شاسی‌بلند لوکس داریم.

مقایسه‌ی کابین لکسوس با لینکلن و خصوصاً بنز، تفاوت‌های زیبایی‌شناسی را واضح‌تر می‌سازد. چوب ممتاز بکار رفته در کابین بنز اندکی بهتر بوده و طراحی کلی کابین و کاربردی بودن آن یک پله بالاتر از سایرین قرار دارد. عملکردهای مختلف نیز در صدر قرار دارند. هر متریال بکار رفته در GLC300 حس اعتماد و اشرافیت را ایجاد می‌کنند. چوب چوب است، فلز فلز است و حتی چرم مصنوعی آن احساس متقاعدکننده‌تری نسبت به چرم واقعی لینکلن دارد. هر دکمه و سوئیچی در استانداردی بالاتر از قیمت خودرو قرار دارند. مرسدس بنز با عرضه‌ی GLC300 سنگ محک جدید را در رابطه با طراحی داخلی رو کرده است.

تجهیزات و تکنولوژی

معرفی و نمایش یک چیز است و اجرا و عملکرد یک چیز دیگر. RX 350 هم‌اکنون صفحه‌نمایش جالب‌توجه ۱۲.۳ اینچی رنگی دارد اما گرافیک آن از مد افتاده است. لزوم دانلود اپلیکیشن مخصوص لکسوس برای اسمارت فونتان و به منظور دستیابی کامل به کاربردها باعث برهمکنشی جالب با سیستم اطلاعات سرگرمی می‌شود.

با صفحه‌نمایش MyLincolnTouch، گشت‌وگذار بین سیستم ناوبری، تلفن و تهویه مطبوع به‌صورت مدرن صورت می‌پذیرد اما به این فکر می‌کنیم که چرا لینکلن با عدم استفاده از جدیدترین سیستم Sync3 ما را گیج کرده است؟ ما پیش‌ازاین موستانگ جدید و F-150 را با سیستم جدید تجربه کرده‌ایم، بنابراین چرا برندی لوکس همچون لینکلن نباید نرم‌افزار جدید را دریافت کند؟ و چرا خروجی ۱۲ ولت در مکانی مخفی و تقریباً غیرقابل‌دسترس قرار گرفته است؟ دوباره، ایده‌ای درست اما عملکردی ضعیف! شاید سیستم COMAND مرسدس بنز پیشرفته‌ترین سیستم در مباحث تکنولوژی و اندازه‌ی صفحه‌نمایش نباشد اما حداقل از رابط‌ها چندگانه استفاده می‌کند و استفاده از آن آسان است. نه‌تنها گرافیک سیستم مصنوعی نیست بلکه برای تنظیمات مستقیم بخش‌های مختلف سودمند نیز هست. حقه‌ای وجود ندارد، عدم سازگاری هم همین‌طور. باز هم این سیستم در سطحی بالاتر از دیگران عمل می‌کند.

پرفورمنس و دینامیک (قدرت و توازن)

مقایسه‌ی بین این سه خودرو اصول کلی این خودروسازان قابل‌احترام در زمینهٔ تکنولوژی قوای محرکه به تصویر می‌کشد. غیر از نسخه‌ی هیبرید، تنها پیشرانه‌ی در دسترس برای لکسوس یک پیشرانه‌ی تنفس طبیعی است. اصل و نسب پیشرانه‌ی ۶ سیلندر آلومینیومی این خودرو به ۱۴ سال پیش برمی‌گردد. پیشرانه‌ای بر پایه‌ی مدل GR که برنده‌ی جوایز مختلف شده و در پیکاپها، مینی ون ها، شاسی بلندها و سدان های زیادی بکار رفته است. در تست‌های ما، این پیشرانه‌ی ۲۹۵ اسب بخاری قدرت را با نرمی منتقل می‌کند و به لطف استفاده از گیربکس ۸ سرعته اتوماتیک، مصرف سوخت ۱۳ لیتری را نشان می‌دهد.

لینکلن MKX از پیشرانه‌ی آپشنال ۶ سیلندر ۲.۷ لیتری توئین توربو با ۳۳۵ اسب بخار قدرت استفاده می‌کند که به گیربکس ۶ سرعته اتوماتیک جفت شده است. این خودرو در خط درگ سریع‌ترین بود، البته بهای آن را با مصرف سوخت زیاد پرداخت. طبق آموخته‌هایمان، در پیشرانه‌های اکوبوست باید از بین “اکو” و “بوست” یکی را انتخاب کنید! لینکلن در تست‌های ما مصرف سوخت ۱۴.۷ لیتر در هر صد کیلومتر را نشان داد.

قلب آهنین مرسدس نسخه‌ای ۴ سیلندر و ۲ لیتری به همراه توربو است که ۲۴۱ اسب بخار قدرت تولید می‌کند و از طریق گیربکسی ۹ سرعته و اتوماتیک نیرو را به چرخ‌ها منتقل می‌نماید. مرسدس با این پیشرانه در بحث شتاب صفر تا ۹۶ کیلومتر بر ساعت در رتبه‌ی دوم قرار می‌گیرد.GLC300 تنها ۰.۱ ثانیه کندتر از لینکلن و ۰.۵ ثانیه سریع‌تر از لکسوس می‌باشد. گیربکس بنز نه تنها تعویض‌های نرم و سریعی دارد بلکه در هنگام بالا رفتن از تپه‌ها و یا در ترافیک‌های شهری سردرگم نمی‌شود. جای تعجب نیست که مصرف سوخت بنز از همه بهتر بوده و عدد ۱۱.۷ لیتر در هر صد کیلومتر را ثبت می‌کند.

زمانی که با این سه خودرو وارد پیچ می‌شویم، لکسوس تنها اسم اسپورت را یدک می‌کشد و به‌طور کامل خونسردی خود را از دست می‌دهد. حرکات بدنه زیاد است و در داخل پیچ خط حرکت خود را گم می‌کند. هرچند فرمان خودرو به خوبی بالانس شده اما احساس عدم ارتباط با لاستیک‌های جلو را به راننده منتقل می‌کند. از سوی دیگر،MKX تقریباً خونسرد است و با چسبندگی شگفت‌انگیز و اعتمادبه‌نفس بالا موانع را پشت سر می‌گذارد. دشمن اصلی لینکلن وزن ۲۱۰۰ کیلویی آن است که نهایتاً باعث کندی آن می‌شود. سبک‌ترین، پرافتخارترین و تواناترین خودرو مرسدس بنز است. سیستم تعلیق چابک بنز از پس ناهمواری‌ها برمی‌آید و سرعت، دقت و توازن بنز در مرتبه‌ای بالاتر از سایرین قرار می‌گیرد.

نتایج

اکنون شاید بتوان راحت‌تر درباره‌ی رتبه‌های این سه خودرو تصمیم‌گیری نمود. رتبه‌ی اول: مرسدس بنز GLC 4MATIC رتبه‌ی دوم: لینکلن MKX AWD 2.7 اکوبوست رزرو رتبه‌ی سوم: لکسوس RX 350 F SPORT لینکلن فینالیست شاسی‌بلند سال بوده است. قیمت ۶۳۶۹۵ دلاری این خودرو کمکی به اصل موضوع نمی‌کند اما یکی از همکاران می‌گوید: “لینکلن به‌طور قابل‌توجهی فاصله را کم کرده است. این خودرو به دیگر رقبا بسیار نزدیک شده و دیگر حکم گلوله‌ی آخر را ندارد. این خودرو حالا یک مدعی تمام‌عیار است فقط اندکی ارتقای بیشتر را می‌طلبد.”

بازطراحی لکسوس راهی به داخل کابین نیافته است. به‌علاوه، طراحی خارجی جدید این خودرو باعث ایجاد دوقطبی شده و این‌گونه احساس می‌شود که خیلی زود از مد خواهد افتاد. این حقیقت که نسخه‌ی F SPORT دینامیک رانندگی RX را ارتقا نداده باعث آشکار شدن روش غلط این پکیج پرفورمنس شده است.

اما GLC در مقایسه با GLK از هر لحاظ بهتر شده و نمای خارجی شیک، کابین بی‌عیب و نقص و دینامیک رانندگی پیشرو و مصرف سوخت کم این خودرو نشان‌دهنده‌ی ارزش‌های آن است. چه کسی می‌توانست حدس بزند که مرسدس بنز ارزان‌ترین، کم قدرت‌ترین، سبک‌ترین، پیچیده‌ترین، کم‌مصرف‌ترین، جذاب‌ترین و ارزشمندترین خودرو را در این گروه عرضه کند؟ GLC300 مدال طلا را بر گردن می‌آویزد. این مورد را برای شاسی‌بلند برتر سال آینده در نظر داشته باشید.

منبع: motortrend