سقوط زباله‌ های فضایی ایلان ماسک، مزرعه‌داران استرالیایی را به وحشت انداخته است

مردم محلی در این روز، شنیدن یک صدای بوم بلند و مشاهده یک قوس نوری درخشان در آسمان را گزارش کردند. بر اساس اخبار استرالیا، اولین زباله یک تکه ۳ متری بود که در اثر ورود مجدد به جو سیاه شده بود.

گله دار محلی به نام میک ماینرز این زباله‌ها را در مزرعه خود پیدا کرد. سپس همسایه او به نام جوک والاس تکه زباله دیگری را پیدا کرد.

والاس فوراً‌ از سازمان ایمنی هوانوردی غیرنظامی استرالیا پرسید که باید با این ترکش‌های فضایی پیدا شده چه کار کند و سازمان به او گفت که با ناسا تماس بگیرد. والاس به اخبار استرالیا گفت:

من فقط یک کشاورز محلی هستم! من به ناسا چه بگویم؟

این زباله فضایی در واقع بخشی از کپسول کرو دراگون بود که طراحی شده بود تا در نوامبر سال ۲۰۲۰ میلادی، چهار فضانورد ناسا را به ایستگاه بین المللی فضایی ببرد و بازگرداند.

تنه فاقد فشار قسمتی بود که به پایین‌ترین سمت این فضاپیما متصل شده بود و برای حمل محموله و پشتیبانی از فضاپیما در حین پرتاب طراحی شده بود. به عقیده کارشناسان، زباله‌ها مربوط به همین بخش فضاپیما بودند.

نیمی از تنه مجهز به پنل های خورشیدی بود که انرژی فضاپیما را در حین پرواز و توقف در ایستگاه فضایی تامین می‌کرد. به محض ورود مجدد تنه به طور عمدی به زمین سقوط کرد تا بازگشت خدمه فضاپیما به زمین آسان شود. اما جالب اینجا است که مهندسان برای برخورد زباله به اقیانوس برنامه ریزی کرده بودند نه یک مزرعه. والاس گفت:

من فکر می‌کنم سقوط این زباله از آسمان نگران کننده است. اگر روی خانه شما فرود بیاید خرابی زیادی ایجاد می‌کند.

این زباله تا کنون بزرگ‌ترین زباله فضایی ثبت شده در استرالیا است. آخرین زباله بزرگ، اسکای لب ۷۷ تنی اولین ایستگاه فضایی ایالات متحده در سال ۱۹۷۹ میلادی بود که به علت نیروی کششی اضافه توسط طوفان خورشیدی از مدار زمین سقوط کرد و تکه‌های آن در غرب استرالیا پراکنده شد.

بر اساس ماده هفتم معاهده فضای ماورای جو در سال ۱۹۶۹ میلادی هر کشوری که جسمی را به فضا بفرستد از نظر بین‌‌المللی در قبال خسارات وارد شده هنگام سقوط به زمین مسئول است.  همه کشورهای اصلی فضاپیما از طرفین این معاهده هستند و چنین وقایعی یا در کمسیون ادعا یا از طریق مجاری دیپلماتیک رسیدگی می‌شود.

به عنوان مثال در سال ۱۹۷۸،‌ ماهواره ناکارآمد اتحاد جماهیر شوروی به نام kosmos 954 در غرب کانادا سقوط کرد و به وسعت ۶۰۰ کیلومتر زباله‌های راکتور هسته‌ای خود را پراکنده کرد. در آن سال اتحاد جماهیر شوروی ۳ میلیون دلار به کانادا غرامت پرداخت کرد.

در هفته گذشته موشک اسپیس ایکس تنها موشکی نبود که سقوط کرد. سایت اسپیس گزارش کرد که یک هسته اصلی ۲۵ تنی از Long March 5B چینی بر فراز مالزی و اندونزی سقوط کرد و زباله‌های فلزی آن بر روی روستاها سقوط کرد.

آژانس‌های فضایی معمولا مسیر موشک‌ها را طوری برنامه ریزی می‌کنند که زباله‌ی‌ آن‌ها در اتمسفر بسوزد یا در اقیانوس سقوط کند. اما فعالیت‌های فضایی زیاد، جمعیت زمین را بیشتر در خطر اصابت زباله‌ها و ورود مجدد کنترل نشده آن‌ها به زمین قرار می‌دهد.

بر اساس تخمین محققان در مقاله‌ای که روز ۱۱ ژوئیه در مجله Nature Astronomy منتشر شد،‌ احتمال مرگ انسان در اثر سقوط زباله‌های موشکی در دهه آینده ۱۰ درصد است. در ۳۰ سال گذشته ۷۰ درصد از از تمام موشک‌ها در ورود کنترل نشده به زمین سقوط کرده‌اند.

منبع :livescience