سالخوردهٔ سرحال، پنج هزار کیلومتر با پژو ۲۰۶ SD مدل ۱۳۹۶

نکتهٔ عجیب در مورد ۲۰۶ SD این است که همچنان با رینگ‌های فولادی و قالپاق عرضه می‌شود درحالی‌که دیگر محصولات حدود چهل‌میلیونی ایران‌خودرو مثل پژو پارس LX و سورن همگی به رینگ‌های آلومینیومی مجهز هستند. رینگ‌های ۲۰۶ از نوع ۱۴ اینچی هستند که در نمونهٔ تحویلی به من با لاستیک‌های ایرانی بی‌کیفیت کویر ۱۸۵ پوشیده شده بودند. به همین دلیل در همان زمان تحویل بلافاصله لاستیک‌های فابریک را با نمونه‌های کره‌ای کومهو ۱۹۵ تعویض کردم که تأثیر قابل‌ملاحظه‌ای بر کیفیت سواری، فرمان گیری و ترمزهای خودرو داشت. این تعویض لاستیک حدود ۵۵۰ هزار تومان هزینه داشت.

در داخل ۲۰۶ نیز تقریباً هیچ تغییری نسبت به نمونه‌های اولیه صورت نگرفته و تنها تغییر قابل‌توجه آن، نصب نمایشگر جدیدی بجای نمایشگرهای قدیمی است که اطلاعات بیشتری مانند تاریخ، دمای بیرون، اطلاعات سیستم صوتی و وضعیت درب‌های خودرو را نشان می‌دهد. روی دستهٔ برف‌پاک‌کن هم دکمه‌ای وجود دارد که با فشردن آن میزان پیمایش، میانگین سرعت و زمان کارکرد خودرو روی نمایشگر مذکور به نمایش درمی‌آید. کیفیت کلی داشبورد و ادوات داخلی خودرو مناسب بوده و استفادهٔ زیاد از پلاستیک چندان آزاردهنده نیست. صفحه آمپر نیز چند سالی است که بروز شده و با مدل‌های قدیمی متفاوت است؛ اما عیب مهم و همیشگی ۲۰۶ فضای پای بسیار کم سرنشینان عقب است و درصورتی‌که صندلی‌های جلو به سمت عقب کشیده شوند این معضل بسیار جدی‌تر می‌شود. اما حجم صندوق بار که برابر با ۴۵۰ لیتر است، برای خودرویی در این کلاس بسیار بزرگ و مناسب است و شاید یکی از دلایل اقبال خریداران به ۲۰۶ SD همین موضوع باشد. دسترسی به چرخ زاپاس نیز فقط از داخل صندوق امکان‌پذیر که از امنیت بالاتری نسبت به نمونه‌های هاچ‌بک ۲۰۶ برخوردار است.

از خودروهای میان قیمت ایرانی نمی‌توان حرفی از آپشن‌های روز صنعت خودروسازی زد و امکانات آن‌ها در حد موارد پایه‌ای چون فرمان هیدرولیک، تهویه مطبوع، دو ایربگ، پنجره‌های برقی و آینه‌های برقی می‌شود که این موارد در ۲۰۶ SD هم وجود دارند درحالی‌که کنترل تهویهٔ خودرو از نوع اتوماتیک است. ازجملهٔ دیگر تجهیزات این ماشین نیز می‌توان به سنسور دنده‌عقب (که عملکرد مناسب و دقیقی دارد)، صندلی‌های عقب تاشو، قفل مرکزی با ریموت، چراغ‌های مشایعت‌کننده، قفل خودکار درها و دماسنج اشاره کرد. سیستم صوتی هم دارای پخش‌کنندهٔ سی‌دی با پورت USB، AUX و بلوتوث به همراه چهار بلندگو و دو تیوتر بوده که عملکرد نسبتاً مناسبی دارد اما برای کسانی که خواهان سیستم‌های صوتی قدرتمند و حرفه‌ای هستند هرگز مناسب و راضی‌کننده نخواهد بود. از طریق بلوتوث قابلیت اتصال تلفن همراه به سیستم صوتی وجود دارد که امکان پخش موسیقی از روی گوشی موبایل و برقراری تماس را فراهم می‌کند.

همچنین امکان کنترل سیستم صوتی از طریق کنترلر پشت غربیلک فرمان هم وجود دارد که ویژگی کاملاً کاربردی و مفیدی محسوب می‌شود. هنگام درگیر کردن دندهٔ عقب نیز صدای سیستم صوتی به‌صورت خودکار قطع می‌شود تا تمرکز راننده بیشتر گردد؛ اما یکی از نقاط منفی ۲۰۶ صندوقدار، شیوهٔ باز شدن درب صندوق آن است چراکه امکان باز کردن آن از داخل و یا حتی از روی ریموت وجود ندارد و برای این کار باید از سوئیچ استفاده کرد؛ بنابراین در هنگامی‌که خودرو روشن است برای باز کردن درب صندوق باید حتماً خودرو را خاموش کرده و سوئیچ را بیرون آورد. تریم داخلی خودرو هم به رنگ مشکی-خاکستری است که کسل‌کننده به نظر می‌رسد اما کیفیت داخلی مناسب بوده و پس از طی پنج هزار کیلومتر هیچ صدای اضافی در داخل خودرو شنیده نمی‌شود. عملکرد سیستم تهویه، چه کولر و چه بخاری هم کاملاً مناسب بوده و به‌سرعت کابین را خنک یا گرم می‌کند.

درحالی‌که قبلاً ۲۰۶ صندوقدار با دو موتور TU3 و TU5 عرضه می‌شد اما همان‌طور که اشاره شد چند سالی است که صرفاً در یک تیپ و تنها با موتور TU5 تولید می‌شود. این موتور از نوع ۱.۶ لیتری چهار سیلندر ۱۶ سوپاپ است که به گفتهٔ پژو ۱۱۰ اسب بخار قدرت دارد اما ایران‌خودرو قدرت آن‌را ۱۰۵ اسب بخار اعلام کرده است. درهرحال این موتور به‌راحتی دور گرفته و شتاب و کشش مناسبی را برای ۲۰۶ SD فراهم می‌کند. صدای موتور نیز در حالت درجا تقریباً در کابین شنیده نمی‌شود اما به دلیل حذف نمد زیر کاپوت در دورهای بالا کاملاً آوای پیشرانه به گوش می‌رسد. پس از تحریم‌های صنعت خودروسازی ایران در سال ۱۳۹۰، کیفیت ۲۰۶ بشدت افت کرده و تغییراتی هم در گیربکس آن صورت گرفت که آثار آن هنوز هم دیده می‌شود. البته کیفیت کلی ماشین نسبت به مدل‌های ۱۳۹۱ تا ۱۳۹۴ بسیار بهتر شده که این موضوع کاملاً احساس می‌شود اما هنوز هم لرزش دسته‌دنده هنگام شتاب گیری در دنده‌های یک و دو وجود دارد که به نظر می‌رسد سازنده توانایی برطرف کردن آن‌را ندارد. البته این مشکل به‌مرور و با افزایش کارکرد ماشین تقریباً برطرف می‌شود.

همان‌طور که گفته شد شتاب و کشش ماشین حتی در صورت پُر بودن سرنشینان مناسب است و هنگام استفاده از کولر نیز هرچند اصطلاحاً باید کمی پُر گاز حرکت را آغاز کرد اما در ادامه تأثیر چندان محسوسی روی توان موتور ندارد. عملکرد ترمزها که در هر چهارچرخ از نوع دیسکی هستند نیز عالی بوده و به‌محض فشردن میدونی ترمز باقدرت ماشین را متوقف می‌کنند اما هنگام فعال شدن سامانهٔ ABS، گویی کمی اختلال در کار سیستم ترمز ایجاد شده و احساس نامطمئن و ناخوشایندی به راننده دست می‌دهد. بااین‌حال به‌طورکلی عملکرد سیستم ترمز ۲۰۶ صندوقدار خوب ارزیابی می‌شود هرچند که پس از طی حدود هزار کیلومتر لنت‌های ترمز به صدا افتادند. هندلینگ خودرو نیز به لطف تغییراتی که در سیستم تعلیق عقب ایجاد شده نسبت به ۲۰۶ هاچ‌بک بهتر است درحالی‌که عملکرد سیستم فرمان با نیروی کمکی هیدرولیک هم روان و راحت است اما تعویض دنده‌ها در ابتدا کمی سفت صورت گرفته و با صدایی جزئی همراه است. بااین‌حال هرچند خودروهای داخلی حتی در نمونه‌های صفرکیلومتر هم ایرادات کیفی فراوانی دارند که بعضاً مالک را کلافه و به کارمند نمایندگی تبدیل می‌کنند! اما در طی این پنج هزار کیلومتر هیچ ایراد خاصی در ۲۰۶ SD من رخ نداد که نیاز به مراجعه به نمایندگی داشته باشد.

طبق اعلام ایران‌خودرو، مصرف سوخت ۲۰۶ SD در جاده یا بزرگراه برابر با ۵.۲ لیتر در هر صد کیلومتر است و در آزمایشی که توسط من با چهار سرنشین در مسیر خارج شهر انجام گرفت نیز مصرف خودرو نزدیک به این عدد یعنی چیزی در حدود ۵.۵ لیتر در هر صد کیلومتر بود که بسیار مناسب است اما مصرف سوخت در ترددهای شهری به حدود ۸.۵ لیتر در هر صد کیلومتر می‌رسد. از طرف دیگر، مشکلی بزرگ و البته عجیب که در ۲۰۶ تیپ ۵ و صندوقدار V8 وجود دارد، مشکل تعویض روغن است. این مشکل از آنجا ناشی شده که سازنده بنا به دلایلی که فقط در صنعت خودروسازی ایران وجود دارند، از سینی زیرین محافظ موتور ۲۰۶ تیپ ۲ در مدل‌های تیپ ۵ و صندوقدار V8 استفاده کرده که این سینی با موتور TU5 هماهنگ نبوده و مقابل پیچ کارتر قرار گرفته است. به همین دلیل امکان باز کردن پیچ کارتر برای تعویض روغن وجود نداشته و بنابراین برای تعویض روغن یا باید قسمتی از سینی را بُرش داد یا از بالا با دستگاه ساکشن اقدام به تعویض روغن کرد. این یکی از ایرادات واقعاً مضحک و عجیب در مدل‌های ۲۰۶ TU5 محسوب می‌شود.

به‌طورکلی پس از تجربهٔ رانندگی پنج هزار کیلومتری با پژو ۲۰۶ SD مدل ۱۳۹۶ می‌توان به‌عنوان جمع‌بندی و نتیجه‌گیری گفت که هرچند پژو ۲۰۶ خودرویی کاملاً سالخورده و قدیمی محسوب می‌شود اما در بازار خودروی کشورمان خصوصاً در بازهٔ قیمتی زیر پنجاه میلیون تومان که تقریباً همهٔ انتخاب‌ها به خودروهای چینی یا داخلی قدیمی محدود می‌شود، هنوز هم ویژگی‌های مثبت و رقابتی خود را حفظ کرده است. البته مطمئناً یک ۲۰۶ قدیمی و ایرانیزه شده هرگز ارزش پرداخت چهل میلیون تومان را ندارد اما همه میدانیم که در کشورمان مردم سال‌های سال است که مجبور به خرید خودروهای از رده خارج و بی‌کیفیت با قیمت‌های گزاف هستند؛ بنابراین درمجموع هرچند در شرایط آشفتهٔ کنونی بازار، خرید هیچ خودرویی توصیه نمی‌شود اما به‌طورکلی برای کسانی که خواهان یک خودروی جمع‌وجور و نسبتاً کم‌مصرف و باکیفیت با صندوق بار بزرگ و توانایی‌های حرکتی مناسب هستند و نمی‌خواهند به سراغ رقبای چینی مثل برلیانس بروند، پژو ۲۰۶ SD می‌تواند انتخاب مناسبی باشد.

 نقاط مثبت

کیفیت نسبتاً مناسب، شتاب و کشش خوب، مصرف سوخت مناسب، صندوق بار بزرگ، بازار دست‌دوم مناسب، ترمزهای قدرتمند

نقاط منفی

فضای کم صندلی‌های عقب، هزینه‌های نگهداری بالا، عدم ارزش در برابر قیمت، داشبورد قدیمی و خسته‌کننده، لرزش دسته‌دنده

رقبا

پژو پارس LX، برلیانس سری H200، رنو L90، ساینا اتوماتیک، سورن ELX

 مشخصات فنی