Cerebras CS-1 یک سوپرکامپیوتر قدرتمند است که به بزرگترین تراشه کامپیوتر جهان مجهز شده است. حالا طبق گفته محققان، این ابررایانه می‌تواند اتفاقات آینده را سریعتر از قوانین فیزیک پیش‌بینی کند.
بزرگترین تراشه کامپیوتر ۱.۲ تریلیون ترانزیستور دارد و هنگام شبیه‌سازی احتراق در نیروگاه تا ۲۰۰ برابر سریعتر از یک سوپرکامپیوتر عمل می‌کند. این تراشه ۴۶۲ سانتی‌متر مربعی در تحلیل بیش از ۱ میلیون متغیر از تغییرات دما گرفته تا حرکت سه بعدی جریان هوا چنان قدرتمند است که می‌تواند آن سریعتر از زمان واقعی نشان دهد.
این تراشه و ابررایانه با همکاری آزمایشگاه ملی فناوری انرژی وزارت انرژی آمریکا توسعه پیدا کرده و سریعترین سیستم محاسبات هوش مصنوعی در جهان است. تعداد ترانزیستورهای موجود روی این تراشه غول پیکر ۲۲ برابر ترانزیستورهای چیپ انویدیا A100 با ۸۰ گیگابایت حافظه است.
Cerebras در یادداشتی نوشته:
«این محصول درهای جدیدی را به سمت دستاورهای بزرگ در عملکرد محاسبات علمی باز می‌کند. CS-1 اولین سیستمی است که قدرت کافی برای شبیه‌سازی بیش از یک میلیون سلول مایع سریعتر از زمان واقعی را دارد.
با توجه به این کارایی، CS-1 می‌تواند برای شبیه‌سازی نیروگاه بر اساس شرایط عملیاتی جاری مورد استفاده قرار بگیرد و سریعتر از قوانین فیزیک به شما می‌گوید که چه اتفاقی در آینده رخ می‌دهد.»
مقاله مربوط به این ادعا هنوز چاپ نشده، با این حال در کنفرانس «SC20» ارائه شده است.
قدرت محاسباتی فوق العاده بالای این تراشه برای آموزش شبکه‌های عصبی و شبیه‌سازی مورد استفاده قرار می‌گیرد. یکی از کاربردهای آن می‌تواند شبیه‌سازی بهترین روش برای فرود هلیکوپتر به وسیله مدلسازی الگوهای جریان هوا در اطراف روتورها باشد.
Cerebas می‌خواهد پا را از فراتر بگذارد و نسل آینده تراشه‌ها خود را به ۲.۶ تریلیون ترانزیستور مجهز کند. این پیشرفت امکان شبیه‌سازی شرایط پیچیده‌تر را فراهم خواهد کرد.
در سال ۲۰۰۳ یک فیلسوف سوئدی به نام «نیک باستروم»، «فرضیه شبیه‌سازی» یا «تئوری شبیه‌سازی» را مطرح کرد. طبق این فرضیه، در آینده از قدرت محاسباتی فوق‌العاده برای شبیه‌سازی واقع‌بینانه جهان استفاده خواهد شد.
این فرضیه توسط مدیرعامل شرکت تسلا، ایلان ماسک محبوب شده است. به اعتقاد ماسک، به احتمال ۹۹.۹۹ درصد جهانی که در آن زندگی می‌کنیم یک شبیه‌سازی کامپیوتری است.
تا رسیدن به توانایی شبیه‌سازی واقعی جهان راه طولانی در پیش داریم و احتمالا نمی‌توانیم با کامپیوترهای سنتی آن را تجربه کنیم. با این وجود پیشرفت در کامپیوترهای کوانتومی فوق قدرتمند می‌تواند ما را یک گام به چنین هدفی نزدیکتر کند.
