دهه ۹۰ میلادی زمان بسیار جالبی از نظر طراحی خودرو و البته بسیاری از مدهای دیگر بود. دورانی وجود داشت که خودروسازان آزادی عمل زیادی به تیم طراحی میدادند و این امر منجر به تولید خودروهایی فوقالعاده هیجانانگیز میشد. در داخل کمپانی بامو محصولاتی همچون Z1 با دربهای ناپدید شونده تولید شدهاند اما هیچکدام نمیتوانند به پای نازکا C2 کانسپت برسند، خودرویی که هماکنون در قامت رندرهایی دیجیتالی وارد دنیای مدرن شده است.
خودروی اصلی پس از قرض گرفتن معماری بوگاتی ID 90 توسط ایتال دیزاین و استفاده از پوست بامو خلق شد. صرفنظر از ایدههای افراد درباره آن خودرو، جیورجتو جیوجیارو و پسرش فابریزیو کار تبدیل بوگاتی به بامو را بر عهده گرفتند. محصول نهایی که از خودروهای فرمول ۱ و گروه C الهام گرفته بود از بدنهای نرم و روان و فیبر کربنی سود میبرد.
این رندر مدرن اکثراً تکامل یافته طرح اولیه بوده اما از عناصر طراحی متناقض زیادی هم سود میبرد. در بخش جلو شاهد دماغهای هستیم که از جلوپنجره گوشه دارتری برخوردار بوده و به نظر میرسد این جلوپنجره کاملاً بسته شده است. چراغها نیز همان استراتژی مشابه مک لارن ۷۲۰S را بکار گرفتهاند و نمای جلو را از کلیت خودرو جدا نمودهاند.
از آنجایی که رندر موردبحث فقط از همین زاویه منتشر شده بنابراین به سختی میتوان درباره طراحی بخش عقب اظهارنظر نمود. اگرچه نازکا اصلی از پیشرانه ۱۲ سیلندر ۵ لیتری ۳۰۰ اسب بخاری استفاده میکرد اما این نسخه مدرن میتواند از قوای محرکه شبیه به استون مارتین والکری سود ببرد.
انتشار چنین رندرهایی ما را به بازگشت نسخههای جادهای از هایپرکارهای لمانز امیدوار میسازد. آیا روزی فرا خواهد رسید که دوباره محصولاتی همچون مرسدس بنز CLK GTR و پورشه GT1 را ببینیم؟