رقابت نسل جدید فولکس‌واگن توآرگ با مرسدس بنز GLE و ولوو XC90

به همین دلیل، در داخل پرچم‌دار فولکس‌واگن فضای زیادی وجود دارد درحالی‌که حجم صندوق بار آن‌هم برابر با ۸۱۰ لیتر است که با خواباندن صندلی‌های عقب به ۱۸۰۰ لیتر افزایش پیدا می‌کند. این اعداد در نسل قبلی به ترتیب ۷۰۰ و ۱۶۴۰ لیتر بودند. علاوه بر این، کابین توآرگ کاملاً مدرن و امروزی به نظر می‌رسد خصوصاً نمونهٔ مورد آزمایش ما که به یک نمایشگر دوازده اینچی برای صفحه آمپر دیجیتالی و یک صفحه‌نمایش بسیار بزرگ ۱۵ اینچی برای ارائهٔ سیستم اطلاعاتی-سرگرمی و کنترل قسمت‌های دیگری چون سیستم تهویه، ناوبری، اینترنت وای فای و… مجهز است. این تجهیزات در قالب پکیجی با قیمت ۳۵۰۰ یورو ارائه می‌شوند.

اما در توآرگ جدید همهٔ خبرها خوب نیستند زیرا مثلاً بعضی از ویژگی‌ها و عملکردها به‌آسانی کار نمی‌کنند یا پاسخگویی خودرو به کنترل صوتی با تأخیر صورت می‌گیرد. همچنین در بعضی قسمت‌های کابین، قیمت بالای خودرو احساس نمی‌شود زیرا فولکس‌واگن در قسمت پایینی کابین از پلاستیک معمولی استفاده کرده و نگه‌دارنده‌های لیوان روی کنسول مرکزی هم برخلاف XC60 بسته نمی‌شوند. علاوه بر این، کف صندوق بار خودرو نیز کاملاً مسطح نیست. چنین مواردی در خودروی گران‌قیمتی مثل توآرگ که قیمت آن در نمونهٔ مورد آزمایش ما به بیش از ۷۷ هزار یورو رسیده کمی ناامیدکننده است.

حجم صندوق بار XC90 اما در صورت خواباندن صندلی‌های عقب به ۱۸۸۶ لیتر می‌رسد که کمی بیشتر از توآرگ است اما از سوی دیگر ظرفیت بار این کراس‌اوور سوئدی ۵۰۰ کیلوگرم و ظرفیت کشش آن ۲.۷ تن است که از هردو رقیب دیگر کمتر است زیرا فولکس‌واگن و مرسدس بنز می‌توانند تا ۳.۵ تن را بکسل کنند؛ اما ولوو از لحاظ ارگونومی بالاتر از دو خودروی دیگر قرار می‌گیرد. مهم‌ترین دلیل این برتری، صفحه‌نمایش ۹ اینچی در وسط داشبورد است که تمامی قسمت‌ها و ویژگی‌های ماشین مثل اینترنت وای فای، سیستم‌های امنیتی، سیستم تهویه و… را مدیریت می‌کند.

علاوه بر این، رابط کاربری صفحه‌نمایش سیستم اطلاعاتی-سرگرمی XC90 نیز مشابه یک تبلت معمولی است و به همین دلیل هرکسی می‌تواند به‌سادگی از آن استفاده کند. البته افراد معمولاً زمانی از تبلت خود استفاده می‌کنند که راحت روی مبل منزل خود نشسته‌اند نه زمانی که با سرعت ۱۳۰ کیلومتر در ساعت در حال حرکت هستند. فضای داخلی XC90 اما بسیار مرتب و شسته‌رفته به نظر می‌رسد و از این لحاظ تقریباً با مرسدس برابری می‌کند. تودوزی این ماشین نیز عالی بوده و صندلی‌های آن‌هم بسیار راحت هستند و فضای پای زیادی دارند.

در مرسدس اما احساس می‌کنیم به گذشته سفر کرده‌ایم زیرا کابین خودرو با وجود نسخهٔ قدیمی سیستم اطلاعاتی-سرگرمی Comand و دکمه‌های کوچک، کاملاً قدیمی به نظر می‌رسد؛ اما بااین‌وجود ممکن است کابین GLE به دلیل داشتن حسی نوستالژیک، برای برخی افراد خوشایند باشد. این در حالی است که صندلی‌های بزرگ جلوی این خودرو نیز کاملاً راحت بوده و قسمت عقب هم مناسب است. همچنین حداکثر حجم صندوق بار GLE به ۲۰۱۰ لیتر می‌رسد که از دو خودروی دیگر بیشتر است درحالی‌که مرسدس توانایی حمل ۶۵۰ کیلوگرم بار را هم دارد.

مرسدس بنز به یک پیشرانهٔ ۳ لیتری V6 توربودیزل با ۲۶۰ اسب بخار قدرت مجهز است. این نیرو توسط گیربکس ۹ سرعتهٔ اتوماتیکی انتقال پیدا می‌کند که کمی تنبل احساس می‌شود. موتور V6 نیز در ابتدا کاملاً قدرت خود را نشان می‌دهد زیرا ۶۲۰ نیوتن متر گشتاور آن از دور تنها ۱۶۰۰ rpm در اختیار راننده قرار می‌گیرد اما در دورهای بالاتر کمی از کشش و هیجان موتور کاسته می‌شود. یکی دیگر از ویژگی‌های کهنهٔ GLE نیز تعلیق بادی ۲ هزار یورویی آن است که هرچند در ناهمواری‌های بزرگ، راحت است اما در دست‌اندازهای کوچک کمی نامطلوب احساس می‌شود؛ بنابراین می‌توان گفت GLE هیچ پویایی خاصی در سواری خود ندارد.

نتیجه

فولکس‌واگن هنوز هم خودروهای بسیار خوبی می‌سازد. یکی از این خودروها، نسل جدید توآرگ است که توانست در این رقابت جایگاه نخست را از آن خود کند. مقام دوم هم به سوئدی منظم و اتوکشیده یعنی ولوو XC90 می‌رسد؛ و نهایتاً سن بالای مرسدس بنز GLE خود را کاملاً در این رقابت نشان داد و به همین دلیل این کراس‌اوور اشتوتگارتی نتوانست به جایگاهی بهتر از آخر دست پیدا کند.

 مشخصات فنی

منبع: Autobild