دوئل بوگاتی شیرون و کوئنیگ‌زگ رگرا

پس‌ازاینکه گروه فولکس‌واگن شرکت بوگاتی را به تملک خود درآورد، تصمیم گرفت با ساخت هایپرکاری از طریق این شرکت فرانسوی رکورد سرعت خودروهای تولیدی دنیا را بشکند. نتیجهٔ چنین کاری بوگاتی ویرون بود که پس از چندین سال توسعه و ساخت پروتوتایپ‌هایی نهایتاً در سال ۲۰۰۵ معرفی شد. این هیولا به یک پیشرانهٔ ۸ لیتری شانزده سیلندر با آرایش W شکل مجهز شده بود که ۱۰۰۰ اسب بخار قدرت داشت. سپس چند سال بعد نسخهٔ قوی‌تری از این ویرون با نام سوپراسپرت معرفی گردید که با دستیابی به سرعت ۴۳۰ کیلومتر در ساعت توانست رکورد سریع‌ترین خودروی تولیدی دنیا را بنام خود ثبت کند؛ اما کم‌کم با بالا رفتن سن ویرون، مدعیانی ادعای شکستن رکورد سرعت آن‌را مطرح کردند. به همین دلیل وقت معرفی جانشین ویرون رسیده بود تا تمامی این ادعاها را سرکوب کند. این خودرو که شیرون نام گرفته، برای اولین بار در نمایشگاه ژنو ۲۰۱۶ رونمایی گردید. این شاهکار مهندسی و تکنولوژی، جانشین خَلَفی برای ویرون است و قصد دارد رکورد سرعت پدر خود را بهبود بخشد. شیرون اما از همان نیروگاه ۸ لیتری W16 خارق‌العادهٔ ویرون با چهار توربوشارژر استفاده می‌کند که با ایجاد تغییراتی قدرتش به رقم ویرانگر ۱۵۰۰ اسب بخار و گشتاورش به عدد خردکنندهٔ ۱۶۰۰ نیوتن متر رسیده است. این نیروی عظیم از طریق یک گیربکس هفت سرعتهٔ اتوماتیک دوکلاچه به هر چهارچرخ انتقال پیدا کرده و شیرون را قادر می‌سازد ظرف تنها ۲.۳ ثانیه از صفر به سرعت ۹۶ کیلومتر در ساعت دست پیدا کند. حداکثر سرعت این اعجوبه اما روی ۴۲۰ کیلومتر در ساعت محدود شده ولی قطعاً توانایی دستیابی به سرعت‌های بالاتری را دارد به‌گونه‌ای که پیش‌بینی می‌شود بتواند به‌زودی رکورد سرعت ۴۶۰ کیلومتر در ساعت را به ثبت برساند. از شیرون تنها ۵۰۰ دستگاه ساخته خواهد شد که هرکدام ۳ میلیون دلار قیمت دارند.

کوئنیگ‌زگ رگرا

پس از معرفی سه هایپرکار هیبریدی توسط مک‌لارن، پورشه و فراری، شرکت سوئدی کوئنیگ‌زگ هم تصمیم به ساخت چنین خودرویی گرفت. این هایپرکار که رگِرا نام گرفت، برای اولین بار در نمایشگاه ژنو ۲۰۱۵ رونمایی شد. رگرا را می‌توان به‌نوعی جایگزینی برای مدل آگرا دانست. کوئنیگ‌زگ اعلام کرده که از این هایپرکار هیبریدی فقط ۸۰ دستگاه ساخته خواهد شد که هریک قیمتی در حدود ۲ میلیون دلار داشته و تا مارس ۲۰۱۶ تعداد ۴۰ دستگاه آن‌ها فروخته شدند. رگرا هم مانند سلفش آگرا، از یک پیشرانهٔ ۵ لیتری V8 توئین توربوی بنزینی استفاده می‌کند که به‌تنهایی ۱۱۰۰ اسب بخار قدرت و ۱۲۸۰ نیوتن متر گشتاور دارد؛ اما در کنار این موتور درون‌سوز، سه موتور الکتریکی هم قرار گرفته است که یکی از آن‌ها به‌عنوان استارت، ژنراتور و پُرکنندهٔ خلأ گشتاور موتور بنزینی عمل می‌کند درحالی‌که دو موتور دیگر هرکدام در یکی از چرخ‌های عقب نصب شده‌اند. موتور الکتریکی اول که بر روی میل‌لنگ عمل می‌کند، ۲۱۵ اسب بخار قدرت دارد درحالی‌که دو موتور الکتریکی نصب‌شده در چرخ‌های عقب هریک ۲۴۵ اسب بخار قدرت دارند؛ بنابراین مجموع قدرت این سه موتور الکتریکی ۷۰۰ اسب بخار است اما خروجی نهایی و کلی این قوای محرکهٔ هیبریدی که به چرخ‌های عقب می‌رسد ۱۵۰۰ اسب بخار قدرت و گشتاور ویرانگری برابر با ۲۰۰۰ نیوتن متر است. موتورهای الکتریکی رگرا توسط یک پک باطری لیتیوم یون ۴.۵ کیلووات ساعتی آب‌خنک با وزن ۷۵ کیلوگرم تغذیه می‌شوند که توسط شرکت ریماک ساخته شده‌اند. انتقال این نیروی عظیم نیز توسط یک گیربکس منحصربه‌فرد تک سرعته اتوماتیک انتقال پیدا می‌کند که کوئنیگ‌زگ آن‌را Direct Drive می‌نامد و ابداع این شرکت است. طبق اعلام کوئنیگ‌زگ، این غول هیبریدی می‌تواند ظرف تنها ۲.۷ ثانیه از حالت سکون به سرعت صد کیلومتر در ساعت دست پیدا کند درحالی‌که حداکثر سرعت آن نیز روی ۴۱۰ کیلومتر در ساعت به‌صورت الکترونیکی محدود شده است.

 مشخصات فنی

 این دوئل‌ها، مقایسه‌هایی برای دریافت و شناخت خودروهای برتر نیستند بلکه نظرسنجی برای شناخت خودروهای محبوب‌تر بین شما کاربران ایرانی می‌باشند؛ بنابراین با توجه به جمیع جهات، جذابیت، طراحی بدنه و کابین، برند، ویژگی‌های فنی، قیمت و مقرون‌به‌صرفه بودن و حتی تجربه کاربری، کدام خودرو را ترجیح می‌دهید؟ دلایل و معیارهای انتخاب خود را نیز لطفاً در بخش نظرات بیان فرمایید.