درگ اعجوبه‌های ژاپنی، تویوتا GR یاریس و میتسوبیشی لنسر اوو VI

زیر کاپوت لنسر اوو تامی مکینن ادیشن یک پیشرانهٔ ۲ لیتری چهار سیلندر توربو قرار گرفته بود که برای پاسخ‌دهی سریع‌تر، بخش‌هایی از توربوشارژر آن از تیتانیوم ساخته شده بود. در سال ۱۹۸۸، خودروسازان ژاپنی باهم توافقی بنام «جنتلمن» را منعقد کردند که طبق آن محصولات تولیدی همهٔ آن‌ها نباید قدرتی بیش از ۲۷۶ اسب بخار و حداکثر سرعتی بیش از ۱۸۰ کیلومتر بر ساعت داشته باشند. به خاطر همین توافق، خروجی موتور لنسر مکینن ادیشن ۲۷۶ اسب بخار قدرت و ۳۷۳ نیوتن متر گشتاور اعلام شده بود اما احتمالاً خروجی واقعی آن بیش از این اعداد است. این نیرو توسط یک گیربکس پنج سرعتهٔ دستی به هر چهارچرخ منتقل می‌شود.

این لنسر ویژه در بیرونی تغییراتی مثل سپر جلوی متفاوت، گرافیک بدنهٔ الهام گرفته از رالی و رینگ‌های ۱۷ اینچی با طرحی مشابه نمونهٔ مسابقه‌ای WRC را تجربه کرده بود. برای داخل خودرو هم صندلی‌های اسپرت ریکارو با روکش قرمزرنگ و لوگوی تامی مکینن و همین‌طور غربیلک فرمان مومو با دوخت قرمز در نظر گرفته شده بود. از سوی دیگر، تویوتا GR یاریس که ریشه‌های آن‌هم به مسابقات رالی بازمی‌گردد، از یک پیشرانهٔ ۱.۶ لیتری سه سیلندر توربو با ۲۶۱ اسب بخار قدرت و ۳۶۰ نیوتن متر گشتاور استفاده می‌کند. نیروی این موتور هم مثل لنسر توسط یک گیربکس دستی به هر چهارچرخ منتقل می‌شود اما گیربکس یاریس از نوع شش سرعته است.

ویدئوی کارواو نشان می‌دهد که رانندگی با خودرویی با گیربکس دستی به مهارت و ظرافت خاصی نیاز دارد زیرا «یانی» که پشت فرمان لنسر اوو نشسته آشنایی چندانی با خودروهایی که میدونی کلاچ دارند نداشته و چندین بار برای لانچ کردن با خودرو تلاش می‌کند. درهرحال لنسر اوو VI تامی مکینن ادیشن اثبات کرد با اینکه سنی از آن گذشته اما هنوز هم حریف خوبی برای یاریس GR جوان است و حتی انتظار می‌رود یک رانندهٔ ماهرتر بتواند عملکرد بهتری را از این سدان افسانه‌ای ژاپنی بیرون بکشد.

مشخصات فنی