دانشمندان در مطالعه‌ای جدید متوجه شدند که پشه ها بیشتر جذب انسان‌های خاصی می‌شوند و وجود نوعی ترکیب به نام کربوکسیلیک اسید در پوست، نقش پررنگی در این زمینه دارد.
یک تیم تحقیقاتی به سرپرستی «لزلی ووشال»، استاد دانشگاه راکفلر و رئیس آزمایش نوروژنتیک و رفتار آن، به دنبال پاسخ دادن به این سوال بودند که چرا پشه‌ها بیشتر جذب برخی افراد می‌شوند.
در طول سه سال، محققان از دو گروه تشکیل شده از 64 داوطلب خواستند تا جوراب‌های نایلونی را به مدت شش ساعت در روز روی بازوهای خود بپوشند. «ماریا النا دی اوبالدیا»، یکی از محققان این مطالعه با کمک یک محفظه شیشه‌ای آکریلیک که جوراب‌ها در آن قرار می‌گرفت، یک «آزمایش بویایی سنج دو گزینه‌ای» ساخت. سپس دانشمندان پشه‌های تب زرد با نام علمی Aedes aegypti را در اتاق رها کردند تا بررسی کنند کدام جوراب حشرات بیشتری را جذب می‌کند.
رابطه بین کربوکسیلیک اسید پوست و پشه ها
در نهایت آن‌ها متوجه شدند جوراب‌هایی که بیشتر پشه ها را به سمت خود جذب می‌کند، دارای نرخ بسیار زیادی از کربوکسیلیک اسید هستند. کربوکسیلیک اسید در سبوم یافت می‌شود؛ ماده روغنی که نوعی لایه محافظ روی پوست ایجاد می‌کند و به مرطوب بودن آن کمک می‌کند.
ووشال توضیح می‌دهد که کربوکسیلیک اسید مولکول‌های بزرگی هستند که البته به خودی خود چندان بدبو نیستند. اما باکتری‌های مفید روی پوست، باعث می‌شوند تا این اسیدها بوی خاص انسان را تولید کنند و به گفته ووشال همین امر سبب جذب پشه‌ها می‌شود.
او همچنین توضیح می‌دهد که میزان جذب‌کنندگی پشه‌ها توسط انسان‌ها ظاهرا ثابت است. برای مثال، یکی از شرکت‌کنندگان که تحت عنوان «سوژه شماره 33» از آن یاد شده، جذاب‌ترین گزینه برای پشه‌ها بوده است و در این دوره سه ساله نیز، روند جذب شدن پشه ها به او کمتر نشده است.
ووشال در نهایت توضیح می‌دهد که این شکارچیان بسیار کوچک، مکانیسم‌های مختلفی برای شناسایی و انتخاب طعمه‌های انسانی خود برای نیش زدن دارند. اسیدهای کربوکسیلیک تنها بخشی از پازل در توضیح چگونگی انتخاب حشرات است و گرمای بدن و دی اکسید کربنی که هنگام تنفس آزاد می‌کنیم نیز پشه‌ها را به سمت انسان جذب می‌کند.
با این حال، دانشمندان هنوز به‌طور دقیق نمی‌دانند که چرا اسیدهای کربوکسیلیک تا این اندازه باعث جذب پشه‌ها می‌شوند، اما قدم بعدی آن‌ها می‌تواند بررسی اثرات کاهش اسیدهای کربوکسیلیک روی پوست باشد.
